Πριν από λίγες μέρες, σε μία συζήτηση με παρουσιάστρια, της έλεγα πως αν προκύψει μία νέα υπόθεση «Πισπιρίγκου», ο Γιώργος Λιάγκας θα πάρει προβάδισμα. Η τραγική ιστορία της 12χρονης (και πόσων άλλων παιδιών ακόμα φοβάμαι) όπως ήταν φυσικό ευνόησε τον παρουσιαστή, που εδώ και τρεις μέρες δίνει one man show στον αέρα. Σε προσωπικό επίπεδο συμπαθώ πολύ τον Γιώργο γιατί τον έχω κατανοήσει ως άνθρωπο, απλά η τηλεόραση που προωθεί αυτή τη στιγμή ο ρόλος «Λιάγκας» μπορεί να γίνει επικίνδυνη και πλέον με τρομάζει.
Ειδικά στη χτεσινή εκπομπή, όταν άρχισε να λέει για τον 53χρονο ότι είναι πολύ πιθανό να πάθει ένα μοιραίο ατύχημα στη φυλακή και να μη ζήσει για να ολοκληρώσει την ποινή του. ΟΚ, αυτό είναι κάτι που μπορείς να πεις με την παρέα σου, γιατί έχεις ακούσει τι παθαίνουν πολλές φορές οι παιδόφιλοι στα κελιά τους. Στην τηλεόραση όμως απαγορεύεται να αφήνεις έστω και υπονοούμενο που μπορεί να δικαιολογεί ή να παρακινεί στην αυτοδικία. Το ξέσπασμα πολλών ντεσιμπέλ του παρουσιαστή (που συνεχίστηκε το ίδιο έντονα την Πέμπτη) προκάλεσε μέχρι και τη διαφωνία στον αέρα του καλού του φίλου και γνωστού ποινικολόγου, Μιχάλη Δημητρακόπουλου.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο μόνος που πάτησε την κόκκινη γραμμή ήταν ο Γιώργος Λιάγκας, καθώς και σε άλλες εκπομπές, σε όλες τις ζώνες, οι παρουσιαστές και οι συνεργάτες τους ξεπέρασαν τον, ήδη υπερβολικό, εαυτό τους, προσπαθώντας να «αιχμαλωτίσουν» το κοινό. Η υπόθεση όμως αυτή είναι τόσο σοκαριστική από μόνη της, που απαιτεί ψυχραιμία και σοβαρότητα στον χειρισμό της. Χωρίς τσιρίδες και οδυρμούς αλλά με έγκυρο, διασταυρωμένο ρεπορτάζ.
Να ξεκαθαρίσω πως αντιλαμβάνομαι ότι είναι ένα συνταρακτικό θέμα που δεν μπορεί να αγνοήσει εύκολα το πρωινάδικο της νέας εποχής και δεν είμαι αρνητικός με την προβολή του, όπως αυτούς που κατηγόρησε σήμερα ο Λιάγκας. Τηρώντας όμως τους βασικούς κανόνες δημοσιογραφικής (και ηθικής) δεοντολογίας.
Σε αντίθεση με την υπόθεση της Πάτρας, που είχαν φύγει από τη ζωή τα τρία κοριτσάκια, αυτή τη φορά το θύμα θα κληθεί να επανενταχτεί στην κοινωνία που δεν το προστάτεψε όταν έπρεπε. Και όχι μόνο το ίδιο κοριτσάκι, αλλά και τα αδέρφια του, για τα οποία ακούμε με ανακούφιση ότι δεν είχαν ανέβει τον ίδιο Γολγοθά, πιθανόν όμως έχουν ζήσει καταστάσεις που δεν επιτρέπεται σε κανένα παιδί να ζήσει.
Οι επόμενες μέρες, ίσως και εβδομάδες, θα φέρουν νέες αποκαλύψεις που θα δώσουν τροφή στην τηλεοπτική ρωμαϊκή αρένα. Και όσο το θέμα φέρνει νούμερα τηλεθέασης, τόσο οι εκπομπές θα τροφοδοτούν βροντερά το αδηφάγο (όπως θέλουν να θεωρούν) κοινό με κάθε λεπτομέρεια σχετική ή και λιγότερο σχετική με την υπόθεση. Όπως ακριβώς γινόταν πέρσι με τη Ρούλα και τον Μάνο και πιο πριν με τον Μπάμπη και την Καρολάιν -ακόμα και το γεγονός ότι τους αποκαλούσαν όλοι με τα μικρά τους ονόματα, ισχυροποιούσε το αίσθημα ταύτισης με τα θύματα και οικειότητας με τους θύτες.
Στο χέρι μας είναι λοιπόν να αποτρέψουμε να εξελιχθεί η τηλεόρασή μας σε ένα εγχώριο Squid Game, γιατί ευθύνη για τη 12χρονη και κάθε ψυχή που θρυμματίζεται έχουν και όσοι στηρίζουν εκείνους που «χορεύουν» τηλεοπτικά επάνω στις πληγές τους που δεν θα επουλωθούν ποτέ…
