Ρε, αδέλφια μου, πόσες φορές έχω αλλάξει αυτές τις πρώτες γραμμές… Ξεκίνησα με σεβασμό για εκείνους που φεύγουν, όμως έγινε θλίψη για το παρόν και απελπισία για το μέλλον. Είπα ν’ αρχίσω με κάτι ευχάριστο, να τολμήσω ένα ευθυμογράφημα, όπως τα γράφει η καθημερινότητά μου μ’ εμένα πρωταγωνιστή, μα, κατέληξε έξτρα αυτοαναφορικό και άκαιρο -ό,τι αποφεύγω να είναι, δηλαδή, τα #FakeNews, λες και είναι post της Ιωάννας Τούνη.

Από Καρδιάς…

Αποφάσισα λοιπόν, να βάλω τα χέρια στο πληκτρολόγιο και σε κάθε χτύπημα να γράφω την καρδιά μου, αδέλφια μου. Έτσι θα ξεκινήσω. Με τον Mad Clip δεν είχα μιλήσει παρά μόνο δυo φορές στον τηλεοπτικό «αέρα», μία όταν τον παρουσίασα σε ένα φεστιβάλ και πριν από μερικούς μήνες, στη Γλυφάδα, όταν με χαιρέτησε την ώρα που περνούσα μπροστά απ’ το τραπέζι της παρέας του, βυθισμένος στις σκέψεις μου. 

Πάντα μου φαινόταν διαφορετικός και πιο «ψύχραιμος» απ’ τους άλλους τράπερζ, με την πολύχρονη σχέση του και μια χαρακτηριστική γλυκύτητα στο βλέμμα. Μου έχει μείνει η εικόνα του να τραγουδά, χωρίς μπλούζα στην Τεχνόπολη. «Μάγκας» …αναλογίστηκα «να μη μασάει και να χοροπηδά γυμνός ανάμεσα στα καλοφτιαγμένα σώματα των συναδέλφων του της τραπ σκηνής -κανονικός τύπος». Μη σας πω ότι ήταν τόση η άνεσή του που έκανε τους υπόλοιπους να φαίνονται εγκλωβισμένοι στις γραμμώσεις τους κι εκείνος ελεύθερος κι αληθινός…

Δεν τα γράφω αυτά, ως επικήδειο ενός ανθρώπου που δε συναναστράφηκα ποτέ. Μακριά από μένα κάθε είδους πλιάτσικο δημοσιότητας απ’ το πένθος του άλλου. Είναι μια καλή στιγμή να αναφέρω πως αυτός είναι ο λόγος που, ούτε πήγα στην κηδεία, ούτε θα βρείτε καμία φωτογραφία, ή κείμενο αναρτημένα από μένα για τον φίλο μου, τον Παντελή. Το πένθος δεν μοστράρεται, αδέλφια μου.

Ο λόγος που έγραψα τα παραπάνω πληκτρολογώντας τη σκέψη μου αφορά εκείνους που άφησε πίσω του ένας άνθρωπος με τα χαρακτηριστικά που σας περιέγραψα. Αγαπητός στον κόσμο της τραπ που υπάρχει (και) επειδή τσακώνεται με τ’ άντερά της, οικείος στον εγωκεντρισμό των τσελέπριτιζ και προσιτός σε όλους τους φαν του, ο Mad Clip πόνεσε εκείνους που έμειναν πίσω και τον αγαπούν. Και, συγχωρήστε με, αδέλφια μου: Δεν έχει αυτό το δικαίωμα…

Το 2007 με πήρε ο ύπνος στο τιμόνι και «στούκαρα» στην κολώνα της ΔΕΗ μπροστά απ’ τον Άγιο Φανούριο, στην Αλίμου. Η κολώνα έπεσε απ’ την πρόσκρουση κι εγώ ευχαριστώ τον προστάτη Άγιό μου κάθε μέρα που δεν σκοτώθηκα και δεν σκότωσα κανέναν όσο το αυτοκίνητο «πήγαινε» ακυβέρνητο. Σίγουρα, όλοι έχετε μια παρόμοια εμπειρία να θυμάστε. Και σίγουρα, όλοι ξαναμαλακιστήκαμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο τιμόνι. Προς Θεού, ούτε ξέρω, ούτε συνδέω με τα παραπάνω ό,τι έγινε με τον Mad Clip. Αυτό που θέλω να σας γράψω με τον πιο απλό τρόπο και όπως βγαίνει απ’ την καρδιά μου, αδέλφια μου είναι πως είναι μαλακία να σκοτώνεσαι στην άσφαλτο -άδικη μαλακία.

Δεν είναι θέμα προσωπικής επιλογής και των συνεπειών της. Στεναχωρείς ανθρώπους που αγαπάς και σ’ αγαπούν, μας στερείς από αυτά που θα κατάφερνες (ειδικά στις περιπτώσεις του Πίτερ και του Παντελή απ’ την τέχνη τους που έβγαινε απ’ την ψυχή) και κάνεις την πραγματικότητα να φαίνεται ακόμη πιο απάλευτη. Έχεις, λοιπόν, το δικαίωμα να είσαι όσο μαλάκας θες -κι εγώ είμαι φουλ. Συνοδεύεται, όμως, απ’ την υποχρέωση να μην είσαι μαλάκας σ’ εκείνους που σ’ αγαπούν και είσαι, μπορεί και η ζωή τους.

Αδέλφια, οι δρόμοι στην Ελλάδα είναι σκατά για οδήγηση -σκεφτείτε για κόντρες… Τα περισσότερα super cars που κυκλοφορούν (εκτός, αν το πήρες καινούριο, οπότε έλα να γίνουμε φίλοι) είναι δεύτερο-τρίτο χέρι με τον προηγούμενο Νίκι Λάουντα να μπερδεύει το Ντράφι με το ντριφτ, πριν τα παραδώσει. Εσύ, παραδέξου, ότι δεν είσαι ο Μάηκολ Νάιτ της ασφάλτου… Ε, βάλε και το αλκοόλ στην εξίσωση και …καλώς τα παιδιά. 

Δεν είχα σκοπό να κάνω μάθημα σε κανέναν, όταν μάλιστα κι εγώ ο ίδιος ορκίζομαι πως δεν θα ξανακάνω μαλακία, μέχρι την επόμενη. Όμως, είναι κρίμα, ρε αδέλφια. Μας στερείτε εσάς. Είναι η θάλασσα φουρτουνιασμένη, βγαίνεις κι εσύ με ένα καρυδότσουφλο για βάρκα και μπουκάλι ρούμι στο χέρι σαν τον Τσακ Σπάροου των Φτωχών. Γιατί το κάνεις αυτό σε όλους μας; Δεν έχεις το δικαίωμα…

Πολλά έγραψα. «Κουμπώνουμε» ένα κομμάτι που επίσης αφιερώθηκε σε έναν «ξεχωριστό», ο οποίος προσπαθούσε να εξαργυρώσει την αναπάντεχη δημοσιότητα που απέκτησε βοηθώντας τον κόσμο -ένιωθε τεράστια ευθύνη και θεωρούσε πως το όπλο της φήμης είχε βρεθεί στα χέρια του για κάποιον συγκεκριμένο σκοπό. Πρόκειται για τον Πολ Γουόκερ και το See You Again από Wiz Khalifa ft. Charlie Puth που του αφιέρωσαν τα φιλαράκια του, όταν αναμετρήθηκε με την ταχύτητα κι εκείνος φεύγοντας απ’ τη ζωή τόσο πρόωρα και αφήνοντας πίσω όσα θα έκανε, αλλά και την κορούλα του, την Μίντοου.

Εγώ, ο Εαυτός μου και το Internet

Και πείτε αδέλφια μου, ότι δε βλέπω μια από τις πρεμιέρες… Σπάει ο διάολος το ποδάρι του, έχω μάθημα Κραβμαγκά, ή τρώω προβατίνα στον Μουρούζη, στα Καλύβια και με πήρε η ώρα. Δεν θέλω, στην τελική: Είμαι κομπλεξικός σαν τους περσινούς που δεν θέλουν να δουν τη φετινή πρεμιέρα της εκπομπής που είχαν «παρέα» και κορώνα στο κεφάλι τους, μέχρι τον περασμένο Ιούνιο, επειδή φέτος δεν συμμετέχουν. Ωραία… Από πού θα μάθω το επόμενο πρωί, αν πήγε καλά;

Ήρεμα ρωτάω. Αυτή η εβδομάδα είχε, για παράδειγμα τις πρεμιέρες του ΣΚΑΪ -ζωή να ‘χουν. Και πες στην περίπτωση της Μαλέσκου μπερδεύεσαι για ποια εκπομπή να μάθεις… Εκείνη που βλέπουμε, ή αυτή που κάνει παράλληλα η παρουσιάστρια μονολογώντας με σπόντες και σχόλια για το πάνελ, το περσινό πάνελ, άλλες παρουσιάστριες, ή οποιονδήποτε την σχολίασε, αλλά δεν …ασχολείται. Για τους υπόλοιπους και τις εντυπώσεις που άφησαν πού θα αποταθώ; 

Πάρτε για παράδειγμα την πρεμιέρα του Big Brother που έγινε την περασμένη Κυριακή… Μια μέρα πριν απαρνηθώ ένα ανύπαρκτο καλοκαίρι, λίγες ώρες πριν από τη μεγαλύτερη Αποδευτεραδίαιτα της χρονιάς, λέω, ας παρακολουθήσω την πρώτη «επιστροφή» της τηλεόρασης, προτού βγει ακόμη οτιδήποτε στον «αέρα». Μετά, με πιάνει μια κατάθλα, ένα γκριντζάρισμα, ένας τρόμος ακόμη πείτε το, αδέλφια μου… Σα να έχω συνεργαστεί στο παρελθόν με την Κωνσταντίνα Σπυροπούλου, βλέπω post της: «Επιστροφή στη δουλειά» και κοιτάζω πίσω μου, ότι για μένα έρχεται, όπως έγραψε ο φίλος μου, ο Βαγγέλης:

Ε κι αλλάζω γνώμη. Δε θα δω πρεμιέρα BB. Είπα-ξείπα. Δεν είμαι ακόμη έτοιμος για «βαθειά τηλεόραση». Ε και τι έγινε; Εδώ, κοτζάμ πρώην αρχηγός ΓΕ.Ε.ΕΘ.Α. άλλαξε γνώμη λίγες ώρες πριν την ορκωμοσία του σε υπουργό ρίχνοντας πιστόλα σε ολόκληρο Πρωθυπουργό και περνώντας έναν ανασχηματισμό αβαβά, εγώ σας πείραξα; Παρουσιαστές και κανάλια «σπάνε» συμβόλαια σα να είναι τα νεύρα της Έλενας Χριστοπούλου στο Instagram και θα την πληρώσω εγώ; Προφανώς και όχι…

Δεν αγχώθηκα. Θα μπω, λέω, τη Δευτέρα στα site και στα Social Media και θα έχω εικόνα, μη φανώ και ανίδεος στη σύσκεψη και βγει καλύτερος μαθητής ο Πούμπουρας. «Εντυπωσιακή πρεμιέρα» είδε το akoumpame.gr, «Χλιαρά νούμερα, χωρίς ανταγωνισμό» ο Μάκης Τηλεκριτικόπουλος. «Έλειπε ο Γιώργος Τσαλίκης απ’ την παρουσίαση» στο FB, «Ατακαδόροι, το ζευγάρι των Παρουσιαστών» στο Twitter. «Τους έσωσε η Άννα Μαρία Περσινοεπαθλάκη» γράφει το fap-it.gr και το eGkwsa-mpit.com, «Σάρωσε ο ΣΚΑΪ σε νούμερα με την πρεμιέρα του BB» το Tzet-News και το TatiLive τελεία τσιάρ. «Αμήχανοι ακόμη και για μαγνητοσκοπημένοι», ο Θανάσης σε σχόλιο ανάρτησης, «Έτσι γαμάει ο ΣΚΑΪ» έχει να προσθέσει ο Γιάννης Βαζελιάδης στο Insta. Τρεντάρει το χάσταγκ #BigBrotherGr, κοτσάρει ο άλλος και ένα #σκαι_ξεφτίλες να γουστάρει από δίπλα. Ε, μπερδεύτηκα.

Η αλήθεια είναι πως τόσο η δημοκρατία όσο η πολυφωνία και στο διαδίκτυο οφείλουν να είναι δεδομένες και αδιαπραγμάτευτες. Προσέξτε όμως… Είναι τέτοιες οι διαφορετικές προσεγγίσεις που πια, δεν μιλάμε για μετάδοση της πληροφορίας, ή της άποψης του συντάκτη που βοηθά στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης καταγράφοντάς την (οπίνιον λίντινγκ που λέει και ο Κούπερ). Εδώ, έχουμε φτάσει σε σημείο πρώτα να διαμορφώνεις την προσωπική σου τοποθέτηση και με βάση αυτή να «ακολουθείς» λογαριασμούς, site, τηλεκριτικούς και δημοσιεύματα. Με λίγα λόγια προσαρμόζουμε τα Media πάνω μας κατά πώς μας συμφέρει…

Δεν έχετε παρατηρήσει ότι ανάλογα με τις σελίδες που επισκέπτεστε στο διαδίκτυο και στα σόσιαλ, ή ανάλογα με τους ανθρώπους που «ακολουθείτε», η εκάστοτε πλατφόρμα σας «προτείνει» παρόμοιους; Ε, κάπως έτσι γίνεται και με την άποψη: Εσείς επιλέγετε την κατεύθυνση που συμφωνεί μαζί σας. Καλός ο Γκουντάρας και η Κάκκαβα; Καλοί, το λένε και τα site που επισκέπτεσαι. «Σούπα» η πρεμιέρα του BB; Σούπα, το λένε και στα Social, οι λογαριασμοί που ακολουθείς. Μετά από πολλά κλικαρίσματα, η ίδια αυτή η «κατεύθυνση» έρχεται ως προτεινόμενη να σας χαϊδέψει τ’ αυτιά. Άρα, στο ίντερνε δε μαθαίνουμε, αλλά επιβεβαιώνουμε αυτά που ξέρουμε; Δεν υπάρχει αντικειμενική πληροφόρηση; Τα νούμερα τηλεθέασης;

Ε καλά, πώς κάνετε κι εσείς έτσι; Στην ακμή των εφημερίδων δεν επιλέγατε ν’ αγοράσετε εκείνη που σας τα έλεγε, ανάλογα με το κόμμα που ψηφίζατε; Ή μήπως το ρίχνατε Ν.Δ. κι αντί για Ελεύθερο Τύπο και Απογευματινή παίρνατε Αυριανή; Ανωμαλάρες. Κάπως έτσι είναι και στον κόσμο του διαδικτύου και των Social Media, αδέλφια μου. Εμείς «ράβουμε» το κοστούμι που θα φορέσουμε κλικάροντας στα μέτρα μας. Η αλήθεια είναι πως στην τηλεόραση στο τέλος μένουν μόνο τα νούμερα…

Τώρα, γιατί εγώ πέτυχα τις προάλλες δημοσίευμα δημοφιλούς site που έχρηζε «βάσει ερευνών ανάμεσα στους παρουσιαστές της ψυχαγωγίας» καλύτερο έναν τύπο που δεν έχει κάνει ποτέ live τηλεόραση στη ζωή του και χωρίς υπαγόρευση απ’ το ακουστικό ξεχνά και να αναπνεύσει, τι να σας πω; Μπορεί να έπεσε Απεροπρίτς στο κινητό μου και να βραχυκύκλωσε -αφετερία να το φτιάξω και να τ’ αφήσω στην άκρη ν’ ασχοληθώ με κάνα πάζελ.

Η Τηλεόραση και …ο Μίκης

Κι εκεί που η πείνα μου τρύπησε το μυαλό και ο διάδρομος στο δωμάτιο φάνταζε πιο αναγκαίο κακό κι από tweet του Βαρθακούρη σε ΚΑΘΕ live του BB, ότι βλέπει απ’ τον καναπέ του, σκέφτηκα πως η τηλεόραση καλόμαθε, αδέλφια μου. Η συνταγή έχει 3 συστατικά: Ενημέρωση σε μαγκαζίνο ειδήσεων, ψυχαγωγία σε ριάλιτι με live εκπομπές σχολιασμού τους ανά κανάλι και μυθοπλασία. Στα παραπάνω προστίθενται και τονωτικές ενέσεις αναβίωσης εκπομπών, τηλεπαιχνιδιών, αλλά και παρουσιαστών που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε επί Πα.Σο.Κ.

Μ’ αυτό το μοτίβο πορευόμαστε τα τελευταία 5 χρόνια, τουλάχιστον και μια τηλεόραση που αντί να ασχολείται με τον τηλεθεατή, επενδύει στον εαυτό της – σαν κέηκ που διαρκώς ετοιμάζεται, αλλά δεν κερνιέται ποτέ. Πάνε οι διευθυντές προγράμματος μια φορά τον χρόνο στις Κάννες, ψωνίζουν ριάλιτι (πρόκραμ πίλτερζ που λέει κι ο Κούπερ) για να «χτίσουν» ένα ολόκληρο πρόγραμμα πάνω σ’ αυτά. Κι αν πάνε καλά, όπως πέρυσι το Σορβάιβο; Ε, τότε χτίζουν και τα άλλα κανάλια το πρόγραμμά τους πάνω σ’ αυτά – ένας πληρώνει, έξι τρώνε, δηλαδή.

Εγώ, σκέφτομαι τις εταιρείες παραγωγής στις Κάννες που ακούν τον Έλληνα, Παραγωγισήλαο Καναλή να ζητά τα δικαιώματα για το «Τρέξε και Παίξε» που είχε πάει γαμάτα το ‘90. «Μα, Mr. Kanalis», σα ν’ ακούω τον εκρόσωπο της Εντέμολ, να γελά μέσα στα ολλανδικά του, ξύλινα τσόκαρα: «Έχουμε βγάλει πρότζεκτ με διακτινισμό παίχτη στο πέτο του τηλεθεατή μέσω νανοτεχνολογίας και ο παρουσιαστής σε ολόγραμμα στο σαλόνι σας»… -«Όοοχι» να επιμένει κοφτά ο κος Παραγωγησίλαος που έχει περάσει από όλα τα κανάλια 2 γύρες: «Εμείς θέλουμε το “Πες το και θα Γίνει”».

Δε μπορείτε να φανταστείτε τι «παπάδες» έχουν σκαρφιστεί (ακόμη και σε ριάλιτι) στο εξωτερικό, αδέλφια μου. Κι εμείς εκεί: «Φάρμα, τραγούδι και χορός και της τύχης ο τροχός…» Και σωστά θα με ρωτήσετε, τι λείπει σ’ εμένα που το παίζω έξυπνος. Εγώ θα το «μπουμπουνίσω» και το συζητάμε, μέσω σόσιαλ (έτσι κι αλλιώς, ζωή δεν έχω Κυριακάτικα, χωρίς φαΐ 🤦🏻‍♂️

Πού είναι λοιπόν, οι σατιρικές εκπομπές, από νέους ανθρώπους με φρέσκιες ματιές να έρθουν να κοροϊδέψουν και να «γκρεμίσουν» το καθετί; Όχι εκείνοι που θέλουν να γίνουν οι επόμενοι «Μενεγάκη», ή «Αρναούτογλου», αλλά αυτοί που θα τους αμφισβητήσουν. Και μη μου πείτε τους «Ράδιο Αρβύλα», γιατί όταν αποφασίσει ο Κανάκης πότε και από ποιο κανάλι θα βγει για 10 εκπομπές συνολικά θα έχουμε περάσει στη γενιά που δεν θα ξέρει καν τι εννοούμε όταν λέμε ράδιο-αρβύλα ως φράση…

Δεν υπάρχουν επίσης, πολιτικές εκπομπές με συζητήσεις που να σ’ ενημερώνουν και να σε βοηθούν να σχηματίσεις εικόνα και γνώμη για ανθρώπους, πολιτικές και την επικαιρότητα την ίδια. Όπως δεν υπάρχουν ελληνικές παιδικές εκπομπές (εδώ, να σας πω, πως τα υψηλότερα νούμερα τα Σαββατοκύριακα κάνουν χρόνια τώρα τα «παιδικά» στο Star με ποσοστά Τσουλού και όχι ο Μάνεσης).

Μέχρι πρότινος, είχαμε εγκαταλείψει και τα σήριαλ με τον ΑΝΤ1 να δείχνει τσαγανό, πρωτοβουλία και υπεροχή φέρνοντας σε έναν κόσμο γεμάτο κλειδαρότρυπα τις «Άγριες Μέλισσες» για να δικαιωθεί «ξυπνώντας» τη μυθοπλασία και στα άλλα κανάλια. Και όλα αυτά, ώστε να μπορέσει ανενόχλητα να επενδύσει μετά από 2 χρόνια ξανά στα ριάλιτι. 🤷🏻‍♂️ Εν πάσει περιπτώσει, το μήνυμα διαβάστηκε και η μυθοπλασία αναγεννήθηκε. Γιατί όχι και τα υπόλοιπα; Εκτός, αν τα κανάλια «κατιψήνονται» να πηγαίνουν Κάννες κάθε χρόνο, ως ετήσια ιαματικά λουτρά. Για τα τηλεοπτικά Μέθανα και την υγεία τους λοιπόν, θα πάω πάσο.

Μην περιμένετε τώρα να γράψω: «Κάντε με διευθυντή προγράμματος για μια μέρα». Τι νομίζετε; Κι εκείνοι, αν εξαιρέσεις την ανάπαυλα των Καννών, στην πίεση απ’ τον καναλάρχη «βγάζουν» όλη τη χρονιά. Το θέμα είναι η τηλεόραση να επιστρέψει σ’ αυτό που παγκοσμίως δημιουργήθηκε για να είναι: Το Μέσο (media) που δίνει στον τηλεθεατή ίση πρόσβαση στη γνώση, την πληροφορία και τον πολιτισμό. 

Έχετε συνειδητοποιήσει πως «πιάνοντας» τους εαυτούς σας αυτές τις μέρες να σιγοτραγουδούν τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, ουσιαστικά απαγγέλλετε ποίηση; Ναι, δεν «φοβάστε» να γνωρίζετε απ’ έξω στο αμάξι, ή βγάζοντας τον σκύλο βόλτα τον Ρίτσο, τον Σεφέρη και τον Ελύτη. Ε, αυτό έκανε ο ιδιοφυής αυτός συνθέτης ενώνοντας όλους τους ανθρώπους και προσκαλώντας ακόμη περισσότερους κάτω απ’ την ευγενή ομπρέλα της παιδείας. Το έκανε ένας άνθρωπος (σίγουρα όχι οποιοσδήποτε, αλλά το έκανε). Δεν μπορεί η τηλεόραση με όλα τα κανάλια τα στελέχη και τους παρουσιαστές της;

Κουιζάρα

Και φύγαμε για την Κουιζάρα μας, αδέλφια μου:

Ποιος πανελίστας θεωρεί τους συμ-πανελίστες του, γρουσούζηδες;

Αυτά για σήμερα, αδέλφια μου. Συγχωρείστε μου, την πολυγραφία, αλλά μέχρι να «βγούμε» την Τετάρτη με την «Ελένη» και μια εκπομπή που θέλουμε να σας κάνει να γελάτε ΜΟΝΟ συντροφιά με την Ελένη όλων μας, δεν είχα πού να τα πω. Να είστε καλά και να χαμογελάτε για να κάνετε τους άλλους να ανησυχούν. Για το τέλος, κερνάω τραγουδάρα από Traffic και Dear Mr. Fantasy.

Διαβάζετε τα Fake News του Δημήτρη Ουγγαρέζου κάθε Κυριακή στο okmag.gr.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ