Δυο ιδιαίτεροι τραγουδιστές στην κριτική επιτροπή του X Factor. Ο ένας έχει τραγουδήσει τον έρωτα όπως λίγοι, ενώ ο άλλος φροντίζει να αποτυπώνει στους στίχους του κοινωνικά μηνύματα και μια ανάγκη για τρυφερότητα. Καθισμένοι στον καναπέ του στούντιο φωτογράφισης, και οι δυο μαζί μιλούν έντονα, γελούν και αυτοσαρκάζονται. Ο Μιχάλης Stavento τον λέει «αδελφό» και ο Στέλιος Ρόκκος τον χτυπά τρυφερά στην πλάτη. Η σχέση τους δεν περιορίζεται στα τηλεοπτικά πλατό. Είναι φίλοι στη ζωή και αυτά που τους ενώνουν είναι πολύ περισσότερα απ’ όσα τους χωρίζουν. Όπως γίνεται συνήθως δηλαδή με τους αληθινούς φίλους
Και στην Αθήνα πότε ήρθατε για πρώτη φορά;
Μιχάλης: Εγώ είχα έρθει για να σπουδάσω ηχοληψία – εικονοληψία. Αλλά θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φορά που με είχαν καλέσει από μια εκπομπή που παρουσίαζε τότε ο Θέμης Γεωργαντάς στο Mad να κάνω την πρώτη μου τηλεοπτική εμφάνιση. Φτάνω με το αμάξι από Αλεξανδρούπολη – Αθήνα και στο ύψος του Χίλτον γίνεται χαμός από την κίνηση. Έχω αργήσει οικτρά. Είμαι και ψαρωμένος τότε, σκέφτομαι «έχουν πάει όλα λάθος». Παρατάω το αμάξι στον δρόμο, παίρνω ένα ταξί και…
Στέλιος: …και πήγε στην εκπομπούλα του!
Μιχάλης: Η πλάκα είναι πως όταν γύρισα δεν βρήκα το αμάξι. Το είχε σηκώσει ο γερανός. Θέλω να καταλήξω με αυτή την ιστορία στο ότι αγχώθηκα τόσο πολύ εκείνη την ώρα που είπα «τέλος, δεν μπορώ να ζήσω έτσι». Γέμισε το στομάχι μου τοξίνες.
Στέλιος: Η δική μου πρώτη επαφή με την Αθήνα έγινε σε πολύ μικρή ηλικία, γύρω στα 16. Έφυγα από τη Λήμνο και ήρθα εδώ για να μπαρκάρω στα καράβια. Αυτό ήταν το πλάνο, βρήκα όμως κάτι φιλαράκια, περνούσαμε ωραία και έμεινα στην Αθήνα πιάνοντας δουλειά σε έναν φούρνο τελικά.
Πέρα από το τραγούδι, τι άλλες δουλειές έχετε κάνει;
Μιχάλης: Πολλές δουλειές. Διανομέας ποτών, διανομέας πετρελαίου θέρμανσης, οικοδομή να τοποθετώ πλακάκια.
Στέλιος: Πλακάκια και εγώ έβαζα. Επίσης, έχω δουλέψει πολύ στα χωράφια, σε γεωργικές εργασίες. Μέχρι και σε λιπάσματα έχω δουλέψει, τι να σου λέω τώρα. Μιλάς με δυο παιδιά που είναι αυτοδημιούργητα. Δεν είχαν την τύχη οι οικογένειές μας να έχουν χρήματα και εμείς την πολυτέλεια να μη δουλεύουμε. Από 12 χρόνων παιδί με θυμάμαι να δουλεύω. Μετά τα 14 δεν ξαναζήτησα λεφτά από τους δικούς μου.
Με τα πρώτα σας χρήματα τι αγοράσατε;
Στέλιος: Εγώ μια κιθάρα.
Μιχάλης: Εγώ δεν μου είχα πάρει τίποτα, να φάω ήθελα. Άσε που δεν έφταναν τα χρήματα για κάτι άλλο. Θυμάμαι, ωστόσο, ότι με τα πρώτα χρήματα που είχα μαζέψει από τα κάλαντα αγόρασα ένα ζευγάρι παντόφλες στη μητέρα μου.
Η γνωριμία σας πώς προέκυψε; Πότε είπατε το πρώτο «χαίρω πολύ»;
Μιχάλης: Έχω την αίσθηση ότι τον ξέρω από πάντα. Ειλικρινά!
Στέλιος: Στην περίπτωσή μας δεν υπήρξε «χαίρω πολύ». Πήγαμε κατευθείαν στο «σ’ αγαπώ – μ’ αγαπάς».
Μιχάλης: Πραγματικά νιώθω, Στέλιο, ότι γνωριζόμαστε από πάντα.
Στέλιος: Μήπως παίζει ρόλο το ότι είμαι όμορφος, έξυπνος, ταλαντούχος;
Μιχάλης: Πες κι άλλα!
Στέλιος: Τραγουδισταράς, κιθαρισταράς και ψαράς;
Μιχάλης: Είναι όλα αλήθεια. Αλλά το πιο σημαντικό με τον Στέλιο είναι πως έχει το χωριό μέσα του, όπως και εγώ. Δεν ξέρω πώς ακούγεται αυτό, αλλά εννοώ πως είμαστε ειλικρινείς στις σχέσεις μας, ντόμπροι. Δεν είμαστε δήθεν, δεν θα κρυφτούμε και δεν θα κοροϊδέψουμε. Για αυτό και λέω πως από την πρώτη ακόμη γνωριμία μας δεν υπήρχαν τυπικότητες. Ένιωσα πως είναι ο φίλος που μαζί του μεγάλωσα παίζοντας ποδόσφαιρο στην αυλή ενός σχολείου. Σε μια άλλη ζωή, βέβαια, όλα αυτά γιατί σε αυτή τη ζωή ο Στέλιος είναι πιο μεγάλος από μένα. (Γελάει.)
Άρα κάνετε καλή παρέα, έτσι;
Μιχάλης: Κάνουμε πολλή παρέα, με την Ήβη έχουμε πάει και στο σπίτι τους στη Λήμνο. Τρώμε τα ψάρια που ψαρεύει ο Στέλιος και τα βράδια παίζουμε όλοι μαζί μπιρίμπα.
Ποιος κερδίζει συνήθως;
Μιχάλης: Μας κερδίζουν οι γυναίκες, κάποια στιγμή όμως θα πάρουμε τη ρεβάνς. Χάνουμε επειδή ο Στέλιος δεν είναι συγκεντρωμένος, του το ‘χω πει επανειλημμένως.
Στέλιος: Ναι, καλά τώρα…
Διαβάστε περισσότερα στο ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
