Το νέο της βιβλίο «Το νησί του Ποτέ – Ποτέ» κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό η Μαρίνα Γιώτη προσπαθώντας να δώσει στα παιδιά έναν χρήσιμο οδηγό ώστε να μάθουν πόσο σημαντικό είναι να προσαρμόζονται με ευκολία σε κάθε νέα συνθήκη.

Ο Ποτέ-Ποτέ είναι μια μικρή στρουθοκάμηλος που κάθεται σε ένα πανέμορφο, μικροσκοπικό νησί στη μέση του Ωκεανού και απολαμβάνει τον χυμό του. Η μέρα είναι μαγευτική και εκείνος νιώθει σαν να βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου. Το νησί του είναι απλά ΤΕΛΕΙΟ και δεν το αλλάζει με ΤΙΠΟΤΑ.

Κάτι συμβαίνει όμως με το «τέλειο» νησί του Ποτέ-Ποτέ. Φαίνεται… ότι βουλιάζει! Παρά τις προειδοποιήσεις φίλων και περαστικών, ο Ποτέ-Ποτέ αρνείται να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
Τι θα συμβεί τελικά στον Ποτέ-Ποτέ; Θα καταφέρει να προσαρμοστεί ή θα βουλιάξει μαζί με το νησί του;

Στη σκιά της κλιματικής αλλαγή ο ήρωας του βιβλίου καλείται να ακούσει τα σημάδια της φύσης και να προσαρμοστεί σε νέα δύσκολες για εκείνον συνθήκες.

Με αφορμή αυτό το βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, η Μαρίνα Γιώτη ταξίδεψε σε 44 πόλεις σε 55 ημέρες και διοργάνωσε Book Parties στο νησί του Ποτέ – Ποτέ.

Πώς εμπνεύστηκες το τελευταίο σου βιβλίο «Το νησί του Ποτέ – Ποτέ»

Ήθελα να μιλήσω για την προσαρμοστικότητα στα παιδιά, μια από τις πιο σημαντικές δεξιότητες του 21ου αιώνα σύμφωνα με την UNESCO. Όμως η ιδέα δεν μου ήρθε αβίαστα, όπως συμβαίνει πολλές φορές. Πειραματίστηκα με πολλές εκδοχές μέχρι να καταλήξω στην χαλαρή στρουθοκάμηλο που κάθεται σε ένα μαγευτικό νησί στη μέση του ωκεανού και απολαμβάνει τον χυμό της. Όμως όταν ήρθε αυτή η ιδέα, ήξερα ότι ήταν εξαιρετική!

Ποιο είναι το μήνυμα που περνά ο ήρωάς σου μέσα από τις περιπέτειές του στα παιδιά;

Ότι η αλλαγή είναι μέρος της ζωής και δεν υπάρχει κανένα νόημα να χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο. Σε ένα κόσμο που αλλάζει με τρομακτικούς ρυθμούς, είναι σημαντικό να μάθουμε στα παιδιά να μην φοβούνται την αλλαγή, αλλά να την προλαμβάνουν, να την περιμένουν και να προετοιμάζονται αναγνωρίζοντας νωρίς τα σημάδια.

Το τελευταίο διάστημα επισκέφθηκε σχεδόν όλη την Ελλάδα για τις παρουσιάσεις του βιβλίου σου. Τι σου έμεινε από αυτά τα ταξίδια;

Πόσο τα τελευταία μου, ειδικά, βιβλία, το «Γέτι, η δύναμη του ακόμη», «Τα Φλαφ της ευτυχίας», «Το νησί του ποτέ-Ποτέ», το «Γέτι+, ημερολόγιο θετικής σκέψης», αλλά και τα «Παραμύθια αλλιώς» έχουν βοηθήσει γονείς και δασκάλους. Είναι πολλά τα μηνύματα, τα σχόλια και οι αγκαλιές που έλαβα σε αυτήν την περιοδεία και η χαρά μου είναι τεράστια να βλέπω πώς δάσκαλοι και γονείς χρησιμοποιούν τα βιβλία μου για να ενδυναμώσουν ψυχικά τα παιδιά. Έχουμε πια αρχίσει να καταλαβαίνουμε ότι το πιο σημαντικό πράγμα που έχουμε να κάνουμε ως γονείς, αλλά και ως εκπαιδευτικοί είναι να ενδυναμώσουνε τον χαρακτήρα και τον τρόπο σκέψης των παιδιών μας. Να τα μάθουμε να είναι περίεργα, να αγαπούν την γνώση. Με αυτά τα εργαλεία θα πορευτούν σε έναν κόσμο που δεν έχουμε ιδέα πως θα διαμορφωθεί τα επόμενα χρόνια.

Ποια ήταν η πιο όμορφη στιγμή αυτής της περιοδείας;

Στην Πτολεμαΐδα με την Μαίρη Αντωνιάδου, πρόεδρο του Συλλόγου Πολυτέκνων Εορδαίας κάνουμε πάντα παρουσιάσεις που είναι μια πραγματική υπερπαραγωγή. Πάντα προσπαθώ να πηγαίνω το πρωί και σε σχολεία καθώς το να γνωρίζουν τα παιδιά συγγραφείς και εικονογράφους ενισχύει σε πολύ μεγάλο βαθμό την φιλαναγνωσία. Φέτος, η Μαίρη είχε την σκέψη να πάμε σε σχολεία εκτός πόλης.

Σε ένα χωριό, λοιπόν, της Πτολεμαΐδας, την Ασβεστόπετρα έζησα την πιο συγκινητική μου στιγμή, όπου όλο το σχολείο στο τέλος της παρουσίασης βγήκε στην αυλή και μου τραγούδησαν ένα πολύ συγκινητικό τραγούδι που είχε γράψει και μελοποιήσει ειδικά για εμένα, η δασκάλα τους, η κα Αθηνά Μίγδου.

Εκείνη η μέρα ήταν δύσκολη για εμένα, γιατί η μητέρα μου έκανε μια επέμβαση στην καρδιά και δεν μπορούσα να είμαι δίπλα της. Ήταν μια δύσκολη απόφαση να συνεχίσω την περιοδεία για να μην «κρεμάσω» όλο αυτό τον κόσμο και την πήρα μαζί της. Όταν της έστειλα το video, ξέραμε και οι δυο ότι πήραμε την σωστή απόφαση.

Σε αυτά τα μέρη, όταν γίνεται δουλειά από τους εκπαιδευτικούς, νιώθεις ότι πραγματικά κάνεις την διαφορά. Ακόμη και ένα μόνο παιδί να εμπνεύσουμε, να ανοίξουμε το μυαλό του και να το κάνουμε να αγαπήσει το διάβασμα, είναι επιτυχία.

Πόσο δύσκολο ή απαιτητικό είναι το παιδικό κοινό;

Πολύ απαιτητικό, αλλά και ειλικρινές. Ξέρεις αμέσως, αν αυτό που κάνεις αξίζει. Δεν κρύβονται, στο δείχνουν και έτσι μπορείς, αν θέλεις να ακούσεις τα μηνύματα που σου δίνουν, να γίνει καλύτερος. Αυτή η «αλήθεια» τους μου ταιριάζει.

Διαβάστε επίσης:


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ