Σύγχρονη γυναίκα, εργαζόμενη μητέρα και με καθημερινή τηλεοπτική παρουσία στο πλευρό της Ελένης Μενεγάκη στο Mega. H 39χρονη δημοσιογράφος ακροβατεί με επιτυχία ανάμεσα στους πολλούς -και διαφορετικούς μεταξύ τους- ρόλους της.

Στα social media σε ακολουθούν αρκετές γυναίκες και νέες μητέρες που θέλουν να ενημερωθούν σχετικά με θέματα μητρότητας. Νιώθεις ευθύνη στο τι θα πεις δημόσια;

Το κοινό αυτό δημιουργήθηκε άθελά μου. Ήμουν στην τηλεόραση και έμπαινα καθημερινά στα σπίτια γυναικών στην ίδια κατάσταση με εμένα. Μαζί περάσαμε τις εγκυμοσύνες μας, τους τοκετούς μας, τις αγωνίες μας. Ήμουν αρκετά ανοιχτή κιόλας στο να μιλάω για όσα μου συμβαίνουν, να επικοινωνώ την πραγματικότητα, κάθε σκέψη, δυσκολία και ανασφάλεια. Παράλληλα με το τηλεοπτικό βήμα, έφτιαξα ένα blog όπου επέλεξα να μιλάω για τη μητρότητα «αλλιώς», αρκετά ωμά, ρεαλιστικά και με χιούμορ – δυστυχώς τότε δεν υπήρχε και πολύ υλικό εκεί έξω. Γενικά η μητρότητα είναι αγιοποιημένη και αγγελικά πλασμένη τόσο στα media όσο και στα social. Υπάρχουν μόνο «μανούλες» και «αγγελούδια». Οι μαμάδες που δυσκολεύονται, οι μαμάδες που κάνουν λάθη, οι μαμάδες που καταρρέουν ή ακόμα και εκείνες που συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους όπως πριν από το μωρό αποτελούν ακόμα ταμπού.

Εσύ σε ποια κατηγορία κλίνεις περισσότερο;

Θα ήταν ντροπή να πω ότι αντιμετωπίζω δυσκολίες, είμαι ευλογημένη με δύο υγιέστατα, υπέροχα παιδιά, έχω και η ίδια υγεία και εργασία. Αλλά δεν σου κρύβω ότι, ειδικά στις αρχές, ζορίστηκα να προσαρμοστώ και να τα συνδυάσω όλα. Ήμουν εργαζόμενη από 19 χρόνων και κάνω αυτή τη δουλειά –πέρα από τον βιοπορισμό– γιατί μου αρέσει. Δεν θα ήθελα να το διακόψω επειδή έγινα μητέρα.

Από την άλλη, η μητρότητα με συνεπήρε και ήθελα πολύ να αφιερωθώ περισσότερο εκεί. Ο συνδυασμός των δύο που τελικά διάλεξα έχει ένα τίμημα, γιατί αγχώνεσαι να είσαι καλή σε όλα και τελικά αισθάνεσαι ότι δεν είσαι πουθενά επαρκής.

Τι σε ρωτάνε συνήθως οι άλλες μαμάδες;

Τα πάντα με ρωτάνε, από συνταγές και προτάσεις τι να κάνουν με τα παιδιά τους το Σαββατοκύριακο μέχρι συμβουλές θηλασμού. Είμαι πολύ ανοιχτή και συνήθως απαντάω υπογραμμίζοντας πως αυτά «δουλεύουν για μένα». Προσπαθώ να τους εμφυσήσω μια εμπιστοσύνη στο να ακούσουν τη «δυάδα», τον εαυτό τους και το μωρό, ούτε την αδελφή τους ούτε την πεθερά τους ούτε τη γειτόνισσα ούτε την τηλεπερσόνα. Εντάξει, το πιο σύνηθες που με ρωτάνε είναι «πώς έχασες τα κιλά της εγκυμοσύνης;» και νομίζω πως αυτό συμβαίνει γιατί σπανίζει ένας άνθρωπος της τηλεόρασης να πάρει –και να χάσει– 30 κιλά. Μου πήρε καιρό να τα χάσω και τα τελευταία 10 τα έχασα την περίοδο της καραντίνας, χωρίς
κόπο τελικά. Με βοήθησε η απομόνωση, ότι τέλειωσε το έξω, τα καλέσματα για επαγγελματικά γεύματα και τα φαγητά με φίλους, όπως επίσης με βοήθησε και η Μετακίνηση 6 – ακόμα και όσοι συνήθως δεν κουνιόμα-σταν από τον καναπέ, ε, στην καραντίνα ξεκινήσαμε να περπατάμε.

Όταν έγινες εσύ μητέρα, σε ποιες απορίες έψαχνες απάντηση;

Στα πάντα. Μιλούσα με ειδικούς, ρωτούσα άλλες μαμάδες, γκούγκλαρα τα πάντα. Τελικά ίσως να μη χρειαζόταν. Γιατί πλέον μπορώ να πω ότι η μητρότητα, τον πρώτο καιρό τουλάχιστον, είναι μια κατάσταση πολύ πρωτόγονη, ζωώδης. Το σώμα μου και το μωρό ήταν απόλυτα συνδεδεμένα– ξυπνούσα προτού κλάψει το παιδί, άκουγα το κλάμα του και πάθαινα ταχυπαλμία. Αυτά εξηγούνται βιολογικά, μαμά και μωρό παραμένουν «ένα» ακόμα και πολύ μετά τον τοκετό, επικοινωνούν μέσω της όσφρησης και της αφής, βρίσκονται σε ορμονικό συγχρονισμό κ.λπ. Με σόκαρε το ότι μπορεί να έχουμε κάνει μεταπτυχιακά, να δουλεύουμε, να παίζουμε την τεχνολογία στα δάχτυλα, αλλά όταν έρχεται η ώρα να γίνουμε μαμάδες είμαστε 100% θηλαστικά.

Τι θυμάσαι από τη ζωή σου όπως ήταν παλιά, πριν γίνεις μητέρα;

Τα θυμάμαι όλα. Παλεύω πάρα πολύ για να κρατήσω ισορροπίες με την προηγούμενη ζωή μου και
πιέζω την καθημερινότητά μου για να μη χάσω –όσο μπορώ– κομμάτια της προηγούμενης ζωής μου. Να δω τους φίλους μου ώστε να μην απομακρυνθούμε, να παρακολουθώ ταινίες και σειρές ώστε να παραμένω ενημερωμένη και γενικώς να μη νιώθω ότι με έχει «καταπιεί» η μητρότητα.

Θυμάσαι έρωτες και ξενύχτια με φίλους ή όλα αυτά φαίνονται πλέον μακρινά;

Σίγουρα όταν έρχονται τα παιδιά είσαι διαφορετικός. Αλλιώς διασκεδάζει κανείς στα ανέμελα 20 και αλλιώς όταν έχει υποχρεώσεις και παιδιά. Μια στο τόσο όμως που θα βρεθώ σε κάποιο πάρτι ή κλαμπ, θα χορέψω σαν να είμαι 20. Δεν χάνουμε τον παλιό μας εαυτό όταν γινόμαστε γονείς, τον εμπλουτίζουμε.

Πρόσφατα παρουσίασες για τρίτη φορά το Lullaby Project – μια συναυλία που έχει ως θέμα τη γονεϊκή αγάπη.

Το Lullaby Project ξεκίνησε από το Carnegie Hall της Νέας Υόρκης και στην Ελλάδα υλοποιείται από το 2018 από το El Sistema Greece σε συνεργασία με το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Το El
Sistema Greece είναι ένα εκπαιδευτικό μουσικό πρόγραμμα κοινωνικής ένταξης που προσφέρει δωρέαν μαθήματα μουσικής σε παιδιά και νέους στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως καταγωγής, γλώσσας ή θρησκείας. Το Lullaby Project είναι ένας ετήσιος θεσμός αυτού του φορέα, μια γιορτή όπου Έλληνες συνθέτες συνεργάζονται με γονείς που έχουν να διηγηθούν ξεχωριστές ιστορίες γονεϊκότητας και μαζί γράφουν μουσικά κομμάτια αφιερωμένα στα παιδιά τους. Αυτό μπορεί να είναι το νανούρισμα μιας μητέρας προς το παιδί της ή μπορεί, όπως φέτος, να είναι ένα νανούρισμα που έγραψαν κρατούμενοι σε φυλακές προς τα παιδιά τους που δεν τα βλέπουν. Ανάμεσα στις φετινές 8 μελοποιημένες ιστορίες υπάρχει και εκείνη των ηθοποιών Μιχάλη Οικονόμου και Γιώργου Μακρή, που έχουν υιοθετήσει ένα παιδί μέσω συγγενικής αναδοχής. Σε κάθε τέτοια συναυλία γιορτάζεται η γονεϊκή αγάπη πέρα από το φύλο και τη γονεϊκή σχέση, οπότε μη φανταστείς νανουρίσματα με την κλασική έννοια. Φέτος είχαμε τη χαρά να γράψουν κομμάτια η Ανδριάνα Μπάμπαλη, ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος, ο Παύλος Παυλίδης, ο Anser κ.ά.

Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με «Τα Νέα Σαββατοκύριακο».

Φωτογραφίες: Ολυμπία Κρασαγάκη.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ