Μία από τις πιο περιζήτητες ενζενί της εποχής, η Αναστασία Παντούση επιστρέφει τηλεοπτικά με τον ρόλο που συγκίνησε όσους παρακολουθούσαν «Το Κόκκινο Ποτάμι» και μιλά στο ΟΚ! για όλα τα επαγγελματικά της σχέδια αυτή τη σεζόν.
Πώς είναι μετά από δύο χρόνια να ξαναβρίσκεις την ηρωίδα σου;
Δεν το περίμενα καθόλου γιατί πραγματικά είχε κλείσει ο κύκλος για μένα και προχωρούσα ήδη για άλλα πράγματα. Ήταν δυνατή εμπειρία, μεγάλος σταθμός στην πορεία μου. Πριν από έναν χρόνο, μου τηλεφώνησε διερευνητικά ο Μανούσος Μανουσάκης θέλοντας να μάθει αν θα με ενδιέφερε να παίξω στη συνέχεια του σίριαλ – χωρίς να ήταν κάτι σίγουρο. Δεν ήξερα τι να πω. Μέχρι τότε, δεν πίστευα στα σίκουελ γιατί θεωρούσα ότι όταν κλείνει κάτι, αυτό είναι. Ειδικά όταν βασίζεται σε ένα βιβλίο, με αληθινά γεγονότα. Ωστόσο, ο κύριος Μανουσάκης μου εξήγησε την πρότασή του και όταν υπάρχει εμπιστοσύνη για τους συνεργάτες σου και το αποτέλεσμα της δουλειάς, αυτά υπερτερούν. Οπότε είπα με χαρά το «ναι».
Πώς τη βρίσκεις την Ιφιγένεια;
Το «Κόκκινο ποτάμι» διαδραματίζεται στην περίοδο της γενοκτονίας των Ποντίων, όπου η Ιφιγένεια πέρασε πολλά δεινά και καταστροφές, με πολύ πόνο. Στο τελευταίο επεισόδιο του πρώτου κύκλου, τη βλέπουμε στο πλοίο – όπου μόλις έχει αφήσει τον άντρα της ζωής της που παραδόθηκε για να σωθεί αυτή και το παιδί. Το σχέδιο ήταν να πάει στο Παρίσι, αλλά σταματάνε στη Θεσσαλονίκη γιατί αρρωσταίνει το παιδί της. Μέσα στον πανικό, η Ιφιγένεια δεν μπορεί να ξεχάσει τον άντρα της, αυτό της βασανίζει το μυαλό και θέλει να γυρίσει πίσω στον πόλεμο για να τον βρει. Θέλει να κάνει τα πάντα για να βρει τον άντρα της ζωής της.
Ουσιαστικά, είσαι σχεδόν η μόνη από τους κεντρικούς ήρωες που συνεχίζουν. Σου ήταν δύσκολο να μπεις σε αυτό τον ρόλο;
Δεν το έχασα και ποτέ, πάντα κουβαλάμε τους ρόλους μας. Κυρίως αυτόν τον ρόλο που δέθηκα πολύ συναισθηματικά. Απλά τώρα είναι πολύ διαφορετικές οι συνθήκες, με πολλούς νέους συνεργάτες. Παραμένει ο πατέρας μου, ο Κωνσταντίνος Καζάκος, και ο Σωτήρης Χατζάκης, ο Λάμπρος Κτεναβός.
Στο «Κόκκινο ποτάμι» του Open, που είναι τόσο δραματικό, σου συνέβαιναν αστεία περιστατικά;
Ασφαλώς και συνέβαιναν, αλλά –μπορεί να σου φανεί κοινότοπο– ήμουν τόσο μέσα στο δράμα του ρόλου που δεν ήθελα να βγω. Ήταν τόσο σοβαρές αυτές οι σκηνές.
Τι άλλο περιλαμβάνει επαγγελματικά για σένα η χρονιά;
Θεατρικά, θα συνεχιστεί το Ημέρα κυρίου σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη στο Θέατρο Σταθμός, ένα έργο του Γιάννη Τσίρου, με τη Φαίη Ξυλά, τον Μάξιμο Μουμούρη και τον Βασίλη Αθανασόπουλο. Επίσης, παίζω σε 13 από τα 24 επεισόδια στη «Στοργή» του ΣΚΑΪ, το οποίο είναι βασισμένο σε αληθινές ιστορίες μιας ψυχολόγου με τους ασθενείς της που έρχονται για συνεδρίες. Ήταν σίριαλ στην τουρκική τηλεόραση, όπου έγινε πάταγος. Είναι πραγματικά κάτι πολύ ιδιαίτερο. Την ψυχολόγο υποδύεται η Μαρία Ναυπλιώτου, για την οποία δεν έχω λόγια. Είμαι τόσο τυχερή που τη γνώρισα, τόσο ως ηθοποιό όσο και ως άνθρωπο. Επίσης, θα προβληθεί ως μίνι σίριαλ στον ANT1 το «Σμύρνη μου αγαπημένη» – προβάλλεται ήδη στον ANT1+.
Εκεί που πριν από τέσσερα χρόνια στην τηλεόραση προβάλλονταν μόνο ριάλιτι, φέτος παρουσιάζονται πάνω από 45 σειρές και με αισθητική Netflix. Ανησυχείς ως ηθοποιός μήπως φτάσουμε στο άλλο άκρο και ο κόσμος κουραστεί;
Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει σπουδαίες παραγωγές και υπήρξαν και ορισμένες που έφτασαν πολύ κοντά να μπουν στο Netflix. Σίγουρα οι προδιαγραφές για να πάει μια σειρά στο Netflix είναι απαιτητικές. Ίσως και να ευθύνονται άλλα πράγματα, όπως το budget. Χαίρομαι για την επιστροφή της μυθοπλασίας στην τηλεόραση γιατί η επαγγελματική ζωή του ηθοποιού βασίζεται σε μια συνεχή αναζήτηση δουλειάς. Τώρα, με τα 45 σίριαλ πολλοί από εμάς τους ηθοποιούς δουλεύουμε και είναι ελπιδοφόρο, αλλά το θέμα είναι η ποιότητα και η διάρκεια, και όχι η ποσότητα. Εύχομαι να κρατήσει αυτό το φαινόμενο και να είναι ευχαριστημένοι και οι θεατές και οι ηθοποιοί.
Ξεκίνησες από τους «Συμμαθητές» το 2014 και από τότε πρωταγωνίστησες σε πολλές σειρές, ενώ έκανες και κινηματογράφο. Άλλαζαν οι στόχοι σου στην πορεία;
Ξεκίνησα από τους «Συμμαθητές» και επειδή μου αρέσει να ονοματίζω, ο Βασίλης Θωμόπουλος ήταν ο πρώτος μου σκηνοθέτης και εκείνος που με έβαλε στην τηλεόραση. Από εκεί ξεκίνησα. Τότε δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο στόχο, αλλά ήθελα να συνεχίζω να κάνω τη δουλειά μου, να βιοπορίζομαι από αυτό που αγαπάω. Ήθελα να κάνω κινηματογράφο και να παίζω ρόλους που με εμπνέουν. Πλέον, ονειρεύομαι ωραίες συνεργασίες και ρόλους που θα με μετατοπίσουν καλλιτεχνικά. Φέτος έπαιξαν στην Επίδαυρο ηθοποιοί που τους γνωρίσαμε μέσα από τις τηλεοπτικές τους δουλειές.
Η Επίδαυρος είναι κάτι που κυνηγάς;
Φυσικά και το θέλω. Ποιος δεν θα ήθελε άλλωστε; Ελπίζω κάποια στιγμή να μου δοθεί και εμένα η ευκαιρία. Η οντισιόν θεωρείται εμπειρία για τους ηθοποιούς.
Σου έχουν ζητήσει κάτι περίεργο;
Δεν μου έχουν ζητήσει περίεργα πράγματα. Η τελευταία οντισιόν που πήγα και τη θυμάμαι με πολύ θετικό πρόσημο είναι εκείνη που έκανε ο Αιμίλιος Χειλάκης, για τον «Οθέλλο», το προηγούμενο καλοκαίρι. Ήταν πολύ ωραίο το κλίμα, με σεβασμό στους ηθοποιούς.
Πώς ήταν η εμπειρία σου στη «Σμύρνη μου αγαπημένη», την ακριβότερη παραγωγή στα χρονικά του ελληνικού κινηματογράφου;
Με μία λέξη; Γλυκάθηκα! Γλυκάθηκα με τον κινηματογράφο. Από τότε όταν μιλάω με casting directors, τους λέω «πότε θα ξαναγίνει τέτοια ταινία;». Μου άρεσε πάρα πολύ η εμπειρία, λατρεύω ούτως ή άλλως τον κινηματογράφο, και η συγκεκριμένη παραγωγή ήταν τεράστια και δεν θα γινόταν αν δεν ήταν η Μιμή Ντενίση. Ήταν ένα όραμά της που το έκανε πραγματικότητα.
Πώς ήταν η συνεργασία σου με τη Μιμή Ντενίση;
Είναι τόσο δοτική, σε προσέχει, δίνει σε όλους ωραίες σκηνές, δεν θα αδικήσει κάποιον. Θυμάμαι, πριν από κάποια σκηνή που είχαμε, να με παρακολουθεί και όταν έβλεπε ακόμα και μια τρίχα έξω από το καπέλο, μου το έφτιαχνε η ίδια. Είναι από τους καλλιτέχνες που θέλει να φανούν όλοι οι συνάδελφοί της και δίνει χώρο στα νέα παιδιά.
Σε αναγνωρίζει ο κόσμος στον δρόμο; Τι σου λένε;
Τις περισσότερες φορές δεν με αναγνωρίζουν – σπάνια κυκλοφορώ βαμμένη και τελευταία με τη μάσκα προστασίας από τον κορωνοϊό έχει τύχει να χαιρετήσουν συνάδελφό μου που παίζαμε στο ίδιο σίριαλ και εμένα όχι! Δεν με καταλαβαίνουν, είμαι διαφορετική και μου αρέσει αυτό. Όσοι με γνωρίζουν, είτε από την Έξαψη είτε από «Το κόκκινο ποτάμι», μου μιλάνε με πολύ ωραία λόγια. Πρόσφατα, ένας κύριος από τον Πόντο με είδε στη Θεσσαλονίκη και μου είπε: «Είστε η πρέσβειρα του Πόντου!», κάτι που το θεώρησα πολύ μεγάλο. Πολλά παιδιά έρχονται για selfie και μου δίνουν συγχαρητήρια. Γενικά, το απολαμβάνω.
Φωτογραφίες: Ολυμπία Κρασαγάκη
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
