Το τρίτο της μυθιστόρημα «Ο Δανεικός Χρόνος» παρουσίασε το απόγευμα της Τετάρτης (7/6) στο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού στο Παλαιό Ψυχικό η Κατερίνα Πλουμιδάκη. Η συγγραφέας του βιβλίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη, μιλά για τη δική της αληθινή ιστορία ζωής και τον δανεικό χρόνο που ζει από τότε. Με τη μόνη διαφορά πώς όταν έγραφε το βιβλίο δεν ήξερε ότι τον πραγματικό δανεικό χρόνο θα τον ζήσει τώρα. Και τον ζει τα τελευταία δύο χρόνια.
Η γνωστή συγγραφέας που εργάζεται και ως δημοσιογράφος στον «Εθνικό Κήρυκα της Νέας Υόρκης» αλλά και στην αγγλόφωνη έκδοσή του, «The National Herald», συγκλονισε πριν από λίγο καιρό με την αποκάλυψη για την αισθητική επέμβαση ρουτίνας που έκανε και λίγο έλειψε να της στοιχίσει τη ζωή. Το βιβλίο «Ο Δανεικός Χρόνος», όμως δημιουργήθηκε με αφορμή μια παλαιότερη περιπέτεια υγείας που πέρασε και τα δυο σοβαρά χειρουργεία που έκανε το 2009.
Η Κατερίνα Πλουμιδάκη μιλά στο okmag για την περιπέτεια που έζησε και τον «δανεικό χρόνο» που ζούμε όλοι και στέλνει το δικό της αισιόδοξο μήνυμα.
Πες μας λίγα λόγια για το βιβλίο σου «Ο Δανεικός Χρόνος».
Το βιβλίο αναφέρεται στον «δανεικό χρόνο» που ζούμε όλοι μας. Λόγω μιας σοβαρής περιπέτειας υγείας που πέρασα, είχα εχινόκοκκο και μου άνοιξαν πνεύμονα και συκώτι. Χρειάστηκε να δοκιμαστώ και να έρθω πολύ κοντά στον θάνατο. Μου έδιναν 50% πιθανότητα να ζήσω, καθώς το κομμάτι του συκωτιού που έπρεπε να αφαιρεθεί ήταν μεγάλο και δεν ήξεραν αν είναι αρκετό για να επιβιώσω. Έπρεπε να επιστρατεύσω όλες τις θετικές μου δυνάμεις και τα βιβλία αυτοβοήθειας που είχα διαβάσει ως τότε, για να βοηθήσω τον εαυτό μου: αφενός να είμαι καλά ψυχολογικά και αφ’ ετέρου για να χρησιμοποιήσω αυτήν την καλή ψυχολογία ώστε να ανακάμψω.
Πήγα χαρούμενη στο χειρουργείο. Θυμάμαι ότι είχε έρθει η θεία μου που είναι ψυχολόγος και με είδε τόσο χαρούμενη και φοβήθηκε ότι θα έχω σοβαρό θέμα κατάθλιψης μετεγχειρητικά. Εγώ απλώς το δούλεψα μέσα μου. Η επούλωση όμως, ήταν η καλύτερη που θα μπορούσα να έχω. Δεν είχα ούτε μία επιπλοκή και είχα το πιο γρήγορο και καλό αποτέλεσμα. Θεωρώ ότι με βοήθησε η θετική σκέψη. Αυτό το χειρουργείο δεν μου έμεινε ως κακή ανάμνηση. Μέσα από το βιβλίο προσπαθώ να περάσω αισιόδοξα μηνύματα.
Η ιστορία του νοσοκομείου είναι καταγράμμα η αλήθεια που έζησα χωρίς υπερβολή. Το κομμάτι του love story είναι μυθοπλασία. Το βιβλίο είναι μια κατάθεση ψυχής. Κοιμήθηκα με φόβο και ξύπνησα με χαρά όταν μου είπαν ότι είχα 50% πιθανότητα να ζήσω. Δεν είχα καταλάβει τη σοβαρότητα του χειρουργείου. Ήμουν 42 χρόνων όταν συνέβη αυτό. Σκεφτόμουν ότι ήμουν πολύ νέα για να πεθάνω. Αποδέχθηκα όμως το ενδεχόμενο του θανάτου. ήξερα μπαίνοντας στο χειρουργείο, ότι μπορεί να μην βγω ζωντανή. Την επόμενη μέρα, δεν φοβόμουν τον θάνατο, αλλά μέσα μου έκλαιγα για τη ζωή που δεν θα ζήσω. Είχα συμβιβαστεί με τον θάνατο σαν γεγονός.
Άνθρωποι που διαβάζουν το βιβλίο και έχουν περάσει μια περιπέτεια υγείας, ταυτίζονται. Όλοι οι άνθρωποι άλλωστε, στις ακραίες καταστάσεις τις ίδιες αντιδράσεις έχουμε. Όλοι είμαστε θνητοί και δεν θέλουμε να πεθάνουμε. Οι σκέψεις φόβου, ελπίδας και η σύγχυση για το τι θα υπερισχύσει αλλάζει. Υπάρχουν μαζί φόβος και ελπίδα, αλλά δεν θα σου πω ποιο υπερισχύει. Είναι ανάλογα με τη στιγμή.
Πότε έγραψες το συγκεκριμένο βιβλίο;
Δυο μήνες μετά τα δυο χειρουργεία τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 2009, έγραψα το πρώτο μέρος του βιβλίου με το νοσοκομείο και έξι χρόνια μετά γράφτηκε το δεύτερο μέρος. Το έγραψα το πρώτο κομμάτι και μετά δεν ήθελα να το αγγίξω. Δεν ήθελα να ξαναζήσω αυτη την ιστορία, ήμουν καλά. Κάποια στιγμή ένιωσα πως ήρθε η ώρα να μπει ο πρωταγωνιστής μου και να συνεχίσω το βιβλίο.
Όταν έγραψες την ιστορία σου, δυσκολεύτηκες ή ένιωσες λύτρωση που είχαν πια τελειώσει όλα;
Όχι, δεν ήταν δύσκολο. Είχε τελειώσει και εγώ έχω μια νοοτροπία, όποιο κι αν είναι το πρόβλημα να μην φοβάμαι. Ό,τι κι αν ήταν τελείωσε και προχωράμε. Ήταν σίγουρα λυτρωτικό γιατί ήταν μια κατάθεση ψυχής. Δεν με πονούσε να το γράψω, είχε τελειώσει και ήμουν εκτός κινδύνου. Για έναν χρόνο μετά την επέμβαση έκανα ζωή συνταγιούχου: δεν έπρεπε να κουράζομαι, περπατούσα πολύ αργά, απέφευγα κάθε κραδασμό. Αφού είχαν περάσει όμως τα δύσκολα είχα θετική σκέψη.
Στην παρουσίαση του βιβλίου σου βρέθηκαν αρεκτοί εκλεκτοί καλεσμένοι και μίλησαν για το βιβλίο σου οι: Θάνος Πλεύρης, Παναγιώτης Μπεχράκης, Ειρήνη Νταϊφά και Δρ Αγγελική Μαργαρίτη-Andrews. Πώς ήταν η χθεσινή βραδιά;
Η χθεσινή παρουσίαση ήταν μοναδική. Όλοι ήταν εξαιρετικοί και μίλησαν μέσα από την καρδιά τους. Ο Θάνος Πλεύρης είχε περάσει κι εκείνος πρόσφατα μια περιπέτεια υγείας και κόντεψε να πεθάνει. Μίλησε ασύλληπτα γιατί το ένιωσε αυτό που έγραφε το βιβλίο. Δεν τον γνώριζα προσωπικά, αλλά ήρθε γιατί διάβασε το βιβλίο και τον άγγιξε.
Ο Παναγιώτης Μπεχράκης ήταν ο πνευμονολόγος μου μετά τα χειρουργεία και με γνωρίζει καλά. Ανάμεσα σε αυτά που είπε κράτησα το ότι “το βιβλίο μιλά για τα δυο βασικά ζητήματα της ζωής: τον φόβο του θανάτου και τον έρωτα”.
Επίσης, και με τον Γιώργο Λιάγκα γνωριζόμαστε χρόνια. Αυτό που επισήμανε είναι ότι το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός είναι στάση ζωής για εμένα και είναι ξεκάθαρο και στο βιβλίο. Όλοι μίλησαν από ψυχής, μέσα από την καρδιά τους.
Στην παρουσίαση του βιβλίου της χαιρετισμό απηύθυναν οι: Νίκος Κούκης, Πρόεδρος του Ε.Ι.Π., Ζωή Ράπτη, Σάκης Κυπραίου, Μάρα Καρέτσος, ενώ ομιλητές ήταν οι: Θανάσης Πλεύρης, Παναγιώτης Μπεχράκης, Ειρήνη Νταϊφά και Δρ Αγγελική Μαργαρίτη-Andrews.
Δείτε φωτογραφίες από την παρουσίαση:
Η Κατερλινα Πλουμιδάκη και η Κιμ Κίλιαν. 
Η Μαρία Πολύζου, η Κατερίνα Πλουμιδάκη και ο Παναγιώτης Μπεχράκης. 
Η Κατερίνα Πλουμιδάκη, η Γωγώ Αυγερινοπούλου και η Μάρα Καρέτσου. 
Η Κατερίνα Πλουμιδάκη και ο Θάνος Πλεύρης. 
Η Κατερίνα Τερζοπούλου και η Ειρήνη Νταϊφά. 
Ο Γιώργος Τσούκαλης, ο Νίκος Κουρής και η Ζωή Ράπτη. 
Η Τζοβάννα Φραγκούλη και η Κατερίνα Πλουμιδάκη. 
Η Αγάπη Πολίτη και η Μάρα Καρέτσου.
Φωτογραφίες: NDP
Διαβάστε επίσης:
Η Κατερίνα Πλουμιδάκη στο okmag: «Ήμουν σαν ζωντανή νεκρή μετά την επέμβαση στα χείλη»
