Συνηθίζω κατά τη διάρκεια της εβδομάδας να σημειώνω άτσαλα τι προκύπτει στη Σόουπριτς. Μια δήλωση εκεί, μια μανούρα παραπέρα, ένα ποστάρισμα, ή ένα ριποστάρισμα (που τελικά, καταλήξαμε πως όλοι κάνουμε κάποια στιγμή, άρα τσάμπα βρίζαμε τον Ουγγαρέζο) μαζεύουν το υλικό για την κουβέντα μας. Έλα, όμως, που όσο θόρυβο κι αν κάνουν οι «τίτλοι» της εβδομάδας, δεν «τη βγάζουν» μέχρι την Κυριακή…

Πολύς κρότος, απότομη λάμψη και διάρκεια όχι πάνω από 48 ώρες είναι η σύντομη ιστορία κάθε θέματος που «σκάει» στη Σόουπιτς, πλέον, μέχρι να προκύψει το επόμενο. Όσο κι αν το συζητήσουμε στην τηλεόραση και στα σόσιαλ, το αναλύσουμε σε πάνελ-αποψούλας, ακόμη κι αν πιάσουμε χαρακώματα, βρεθούμε μαλλί με μαλλί, ή «ξετινάξουμε» τους εμπλεκόμενους για δηλώσεις και ξαναπαντήσεις, η φάση «ξεψυχάει» στις δυο μέρες σα πεταλούδα που γεννήθηκε, εντυπωσίασε, πέταξε και ολοκλήρωσε τον κύκλο ζωής της, ώσπου να δύσει ο ήλιος. Είναι τόσο θορυβώδεις, μα εφήμερες οι συζητήσεις μας που έχω αρχίσει να πιστεύω πως οι πρωταγωνιστές βάζουν στο παιχνίδι εξώδικα και δικηγόρους για να τρενάρουν λίγο το γλέντι και την αναπόφευκτη διαδοχή στη δημοσιότητα, μέχρι την επόμενη μανούρα. 🤷🏻‍♂️

Όχι τίποτα, μας «καίνε» και τις συζητήσεις. Πείτε μου, το Κατερίνα-Μπέττυ, το Συνατσάκη-Τσουρός, το Μάνα Μπάρκουλη-Βανδή, το Τσαλίκης-Όλοι στο Φάληρο και δεν έπιασα καν το J2US και τις εκεί μανούρες δεν σας φαίνονται ότι «έσβησαν»; Κι όμως, «έβγαζαν» τίτλους πιο γρήγορα απ’ ό,τι η Τούνη ποστάρει χοντράδες μόλις στην αρχή της εβδομάδας -τόσο κοντά και όμως, τόσο μακριά, αδελφάκια μου.

Πάμε λοιπόν να προλάβουμε τα τρέχοντα, μη χάσετε το ενδιαφέρον σας και γι’ αυτά και αναγκαστώ να βλέπω τηλεόραση και να ποστάρω στις παρουσιάστριες ως Νεγκα-ρέζος. Κουμπώνω Smokin’ Out The Window από Μπρούνο Μαρς, Anderson .Paak, Silk Sonic και φύγαμε…

Χωρίς «ΕΓΩ»: Μια Ιστορία Για Μένα

Ψέματα δεν θα πω, μήτε θα σας γελάσω. Γενικά, ένιωσα να ξαναζώ πολλές καταστάσεις αυτή την εβδομάδα, αδέλφια μου -σαν ένα ντεζαβού δικαίωσης. Μόνο που δεν το απόλαυσα καθόλου. Και τι να λέει; Πολλά από αυτά που επαναλήφθηκαν αυτή την εβδομάδα δείχνοντας πως η ιστορία ανακυκλώνεται, όσο οι ιδιοσυγκρασίες δεν διορθώνονται μου θύμισαν καταστάσεις. Και ακριβώς επειδή επαναλήφθηκαν απέδειξαν ότι κάποιες συμπεριφορές αποτελούν μοτίβο και δεν έφταιγα, όταν απλά τις επισήμανα. Τσάμπα έφαγα τόσο «σκατό», αλλά και τι να κάνουμε τώρα; Οι γονείς μου που είχαν καταρρακωθεί τότε δεν ζουν πια κι εγώ δεν κρατώ κακίες -όμως δεν ξεχνώ ποτέ.

Σκεφτόμουν τη συζήτηση που αφορά τη φάση Καπουτζίδη-Μουτσινά (αν και η αλήθεια είναι πως ο δεύτερος δεν απάντησε σε κάτι και βρέθηκε στο επίκεντρο στα καλά καθούμενα). Σε κάθε περίπτωση, τον καντεμιάσαμε τον Γιώργο απ’ τα #FakeNews της περασμένης εβδομάδας. Τι ήθελα να πω ότι η πρόθεση να διορθώσει τα παλιακά κακώς κείμενα της κοινωνίας μας, όπως αυτά εκφράζονται στη δημόσια σφαίρα είναι ό,τι πιο ευγενές και γενναίο, ειδικά απ’ τη στιγμή που έβγαλε τη μανούρα απ’ την εξίσωση; Τον μάτιασα τον άνθρωπο.

Κακά τα ψέματα, αδέλφια μου, ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να μην ασχολείται, να μηντον ενδιαφέρει μια καλύτερη κοινωνία με πιο όμορφους εσωτερικά, ανθρώπους, όπου θα αποτελούμε βελτιωμένες εκδόσεις του εαυτού μας με τις παθολογίες της προηγούμενης γενιάς διορθωμένες και προσαρμοσμένες στην αγάπη. Ο Γιώργος θα μπορούσε να αράζει στις «δάφνες» του και να απολαμβάνει την εξέχουσα θέση στη δημοσιότητα και την κοινωνία που κατέκτησε άξια με τη δουλειά και το ταλέντο του.

Όχι όμως… Ο Καπουτζίδης επιλέγει να κάνει κάτι με τη δύναμη της δημοσιότητας και της αγάπης σας προσανατολίζοντάς την στο να διορθώσουμε τις ζωές μας και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους – δεν κάθεται στ’ αυγά του -κι αυτό μόνο εκτίμηση εμπνέει.

Από την άλλη, η λέξη-κλειδί που χρησιμοποίησα είναι το «προσανατολίζοντας» και όλα παραμένουν αγαστά, όσο την επιλέγει κι ο Γιώργος, αντί του «στοχεύοντας». Όπως και την περασμένη Κυριακή, δηλαδή, θέλω να πω πως είναι λεπτή η γραμμή που μας χωρίζει απ’ το να γίνουμε αυτό που πολεμάμε και αφορά τον τρόπο μας -απ’ την αγάπη στην στοχοποίηση, ένα «εγώ» δρόμος.

Ο Καπουτζίδης δεν είχε λόγο να «φωτογραφίσει» τον Μουτσινά. Το μήνυμά που ήθελε να περάσει μέσω της συνέντευξης στο popaganda ήταν ξεκάθαρο, ευγενές και γαμάτο: Ως εδώ το να μας προκαλεί γέλιο, ή σχολιασμό η εμφάνιση κάποιου – Τέλος. Όταν δε, αυτό το μήνυμα βγαίνει απ’ το στόμα, ή την πένα του Καπουτζίδη αποκτά φόρα πυραύλου και μας βρίσκει όλους στη Σόουπιτς, σούζα. 

Γιατί έπρεπε να αναφερθεί σε συγκεκριμένο παράδειγμα που «έχει κάνει καριέρα στην τηλεόραση με το να δείχνει παρουσιαστές από τοπικά κανάλια για να τους κοροϊδέψει για το πώς έχουν ντυθεί και ξεκαρδίζεται παρέα με το κοινό του»; Ο Γιώργος είναι καλύτερος από τέτοιες αναφορές, άσε που ξέρει το «παιχνίδι της δημοσιότητας» αρτιότερα απ’ τον καθένα μας για το τι θα «βγάλει τίτλο». Δεν είναι αυτό τόσο άδικο για το μήνυμα και για όλους, όσοι θα έπαιρναν δύναμη απ’ τα λόγια του Γιώργου; Γιατί επιλέγει να το επισκιάσει φωτογραφίζοντας τον Νίκο και τροφοδοτώντας τους «τίτλους». Προτιμούμε να ταΐσουμε τα πάνελ και όχι την κοινωνία; Στράφι…

Κάπου εδώ, θα αφιερώσω δυο γραμμούλες να γράψω, πως ό,τι θες πες για τον Μουτσινά και τη φάση του και από εδώ έχουμε διαφωνήσει κατά καιρούς, αλλά ότι έκανε καριέρα στηριγμένος στη συγκεκριμένη τηλεοπτική ενότητα δεν ισχύει. 

Όπως επίσης, να διορθώσουμε την αναφορά του Καπουτζίδη στη σάτυρα (και όχι, σάτιρα): «Η σάτυρα γινόταν από τους σατιρικούς ποιητές απέναντι στους έχοντες εξουσία και μόνο». Κάτι τέτοιο δεν είναι ακριβές. Η σάτυρα με τη συμμετοχή στους ποιητικούς δραματικούς αγώνες στόχευε στο να καυτηριάσει με χιουμοριστικό τρόπο τα κακώς κείμενα της τότε κοινωνίας. Αυτά μπορεί να αφορούσαν την εξουσία κι εκείνους που την κατείχαν, μπορεί και όχι. Όταν ο Αριστοφάνης σατύριζε τον Σωκράτη, για παράδειγμα, το έκανε επειδή απασχολούσε την τότε κοινή γνώμη το ότι ο λόγος του «ενοχλούσε», ως αλογόμυγα την κοινωνία, και όχι γιατί είχε εξουσία. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως η τηλεοπτική ενότητα του Μουτσινά ήταν σατυρική, απλά ότι ο Καπουτζίδης δεν αναφέρθηκε ορθά στον όρο.

Γι’ αυτό, λοιπόν και ο Γιώργος έγραψε πάνω από μία φορά στην ανάρτηση που ακολούθησε τους αναμενόμενους «τίτλους» για μανούρα με τον Μουτσινά για την ανάγκη να αλλάξουμε αυτήν την κοινωνική τάση για χλευασμό με αφορμή την εμφάνιση «όλοι μαζί». Ουσιαστικά αποκατέστησε το καθολικό-κοινωνικό-χρήσιμο του λόγου του, αφαιρώντας οτιδήποτε προσωπικό, ή κάτι που θα μπορούσε να εκληφθεί ως προσωπικό απ’ την επιχειρηματολογία του -και έτσι έπρεπε να είναι απ’ την αρχή.

Τέλος καλό, όλα καλά (μπορεί και όχι), αδέλφια μου. Είναι λογικό οι παθογένειες αυτής της κοινωνίας που «κρατάνε» ακόμα και έστειλαν νέα παιδιά μέχρι και σε δρόμους, χωρίς επιστροφή -λες και είχαν φταίξει σε κάτι – να μας τσαντίζουν. Όμως, αν αγαπάμε τους ανθρώπους, θα αγαπάμε και την κοινωνία και τα Μ.Μ.Ε. τους και μ’ αυτήν την αφετηρία το να τα διορθώσουμε και όχι να τα τιμωρήσουμε φαντάζει ευκολότερο και μεγαλόθυμο.

ΑΝΑCKOΠΙCIC

Κατά τα άλλα, η ζωή στην εύφορη κοιλάδα της Σόουπιτς συνεχίζεται όμορφα, αδέλφια μου. Συγγνώμες πάνε κι έρχονται, τα εξώδικα είναι η νέα Μπατίντα ντε Κόκο και κερνιούνται αβέρτα, ενώ ο Αργύρης Πανταζάρας μας δήλωσε ότι δεν μπορεί τους ηλίθιους …η πσυχούλα μου. Σε μια γωνιά της πόλης, ο Γιάννης Μπέζος γέλασε βροντερά γράφοντας τη δήλωση στην «πανταζάρα» του. Η Βίσση και η Βανδή, όπου δούνε φως, φιλιόσαντε ακόμη. Άσε που γέμισε ο τόπος αρνητές:

Εικόνα.png

Κουιζάρα

Το πήγαμε λίγο ανάποδα σήμερα, αδέλφια μου, όμως η Κουιζάρα μας, σταθερή:

Ποια παρουσιάστρια έστειλε το μήνυμα που «έθαβε» πανελίστα, αντί για τον αρχισυντάκτη της, στον ίδιο; Καλά πήγε κι αυτό.

Πάρτε ένα τηλέφωνο κάποιον που έχετε χαθεί, αδέλφια μου. Ας κάνουμε σήμερα αυτό το πείραμα. Πάρτε τον έτσι – χωρίς αιτία – μόνο για να τον ακούσετε. Χριστούγεννα έρχονται, ας μας βρουν μαζί. Άλλωστε, παίρνετε παράδειγμα κι απ’ τη «Σόουπιτς του Πόνου». Ό,τι γίνεται, όσο θόρυβο κι αν κάνει, δίνει τη θέση του στο επόμενο πριν περάσουν δυο μερούλες. Καλή αντάμωση, αδέλφια μου. Κλείνουμε με Perfect από Εντ Σίραν για να πάνε όλα τέλεια:

Διαβάζετε τα Fake News του Δημήτρη Ουγγαρέζου κάθε Κυριακή στο okmag.gr.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ