Φέτος την απολαμβάνουμε στον ρόλο της Πολυξένης στην επιτυχημένη σειρά του Mega «Μαύρο ρόδο». Η αρχή της τηλεοπτικής πορείας όμως της Θεοφανίας Παπαθωμά έγινε με τους «Ψίθυρους καρδιάς». Αυτό ήταν, όπως λέει η ίδια, το εισιτήριό της για την επόμενη δουλειά που την καθιέρωσε.

Η πρώτη σου εμφάνιση στην τηλεόραση ήταν στους «Ψίθυρους καρδιάς» του Μανούσου Μανουσάκη, όπου είχες κάνει ένα μικρό πέρασμα ως μια γυναίκα που εκπορνεύεται. Τι δεν θα ξεχάσεις ποτέ από εκείνη την πρώτη φορά;

Δεν θα ξεχάσω το πόσο μεγάλη άνεση είχα και πόσο το ευχαριστήθηκα. Δεν ήξερα πολλά και απλώς έκανα την πλάκα μου. Μόλις τελείωσα τη σκηνή, οι άνθρωποι που ήταν στο μόνιτορ, σκηνοθέτης και λοιποί, χειροκρότησαν ζητωκραυγάζοντας. (Γελάει.) Ξαφνιάστηκα! Προφανώς κι εκείνοι. Αυτό ήταν και το εισιτήριό μου για την πρώτη μου δουλειά, το «Άγγιγμα ψυχής».

Η εκτόξευσή σου στη δημοσιότητα έγινε το 1998, στην πρώτη σου πρωταγωνιστική εμφάνιση στο θρυλικό «Άγγιγμα ψυχής», όπου σχεδόν σε εθνικό δίκτυο –στο τελευταίο επεισόδιο διαβάζω ότι η τηλεθέαση άγγιξε το 67,4%– εξελισσόταν ο απαγορευμένος έρωτας της αγιογράφου με τον παπά της περιοχής, τον οποίο υποδυόταν ο Σταύρος Ζαλμάς. Τι ήταν αυτό που έκανε αυτή τη σειρά φαινόμενο;

Το «Άγγιγμα ψυχής» ήταν μια πάρα πολύ ωραία δουλειά που άφησε εποχή. Είχε καλό σενάριο, είχε εμένα, βασικό! (Γελάει.) Είχε καλούς ηθοποιούς και είχε και τον Μανούσο Μανουσάκη, που είναι μετρ, είναι μάστορας, πώς να το κάνουμε; Ήταν και τα Ζαγοροχώρια που γράφουν υπέροχα. Ακόμη μου μιλάνε για αυτή τη δουλειά. Το πιστεύεις;

Θυμάσαι κάποιο αστείο περιστατικό από εκείνα τα γυρίσματα στα Ζαγοροχώρια;

Πολλά. Στα Ζαγοροχώρια περάσαμε υπέροχα. Δεκαπέντε μέρες τον μήνα ήμασταν εκδρομή. Εγώ είμαι παιδί της φάρσας. Λατρεύω να κάνω πλάκες από παιδί, δεν έχω καλύτερο. Και όποτε βρίσκω ευκαιρία μεγαλουργώ! Αλλά δεν μπορώ να σου τις πω εδώ. (Γελάει.)

Αυτά τα τρία χρόνια που ήσουν η Βιολέτα στις σαρωτικές «Άγριες μέλισσες» ο κόσμος στον δρόμο, εκτός από spoilers, τι άλλο σε ρωτούσε;

Ο κόσμος στον δρόμο ήταν συγκινητικός. Εξέφραζε τον θαυμασμό του, την ευχαρίστησή του. Δεν θα ξεχάσω την ευγνωμοσύνη στα μάτια τους, σαν να τους είχες κάνει ένα πολύ μεγάλο δώρο. Να μην ξεχνάμε ότι οι «Άγριες μέλισσες» κράτησαν συντροφιά στον κόσμο σε πολύ δύσκολες εποχές που θα τις θυμόμαστε για πάντα. Επιτέλεσαν σημαντικό κοινωνικό έργο.

Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ