Τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα ο Σταμάτης Μαλέλης τα έκανε ως κλητήρας στην «Καθημερινή». «Πήρα τη θέση από αγγελία. Όλα έγιναν τυχαία. Την επιλογή στους κλητήρες, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, την έκανε η ίδια η Ελένη Βλάχου (σ.σ. εκδότρια της εφημερίδας). Για κάποιους λόγους επέλεξε εμένα. Ποιος ξέρει… Με δικά της κριτήρια. Εγώ τότε ήμουν στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Διάβαζα συνεχώς και ήμουν ιδιαίτερα πολιτικοποιημένος. Σιγά σιγά μου δόθηκε η ευκαιρία να αρχίσω να γράφω κάποια κομμάτια στην Καθημερινή και κάποια στιγμή μού έκαναν πρόταση να μεταπηδήσω στη δημοσιογραφία», λέει στη συνέντευξή του στο ΟΚ!.
Η συνέχεια λίγο-πολύ είναι γνωστή. Ο Σταμάτης Μαλέλης βρέθηκε το 1982 να κάνει πολιτικό ρεπορτάζ στην ΥΕΝΕΔ και γρήγορα ανελίχθηκε αναλαμβάνοντας τη θέση του αρχισυντάκη. Παράλληλα –και για πολλά χρόνια– ήταν δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου. «Το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας έκαναν σημαντικές αλλαγές στην κοινωνία. Έβγαλαν από το περιθώριο τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα και τα έφεραν στο κέντρο. Η πραγματική Αριστερά στην Ελλάδα ήταν επί ΠΑΣΟΚ. Όλο αυτό εμένα με γοήτευε. Τη νύχτα του ’81 που νίκησε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Είχα πάρει μια σημαία, ανέβη- κα στο παπάκι μου και γυρνούσα όλη την Αθήνα κορνάροντας. Στο τέλος από την κούραση ξάπλωσα και κοιμήθηκα στο γκαζόν της Ακαδημίας με τη σημαία δίπλα μου» θυμάται.
Παρών σε αρκετά ιστορικά γεγονότα, ο Σταμάτης Μαλέλης μου εξιστορεί ένα από αυτά που έμειναν χαραγμένα στη μνήμη του. «Ήμουν ο άνθρωπος που ακολουθούσε τον Ανδρέα παντού. Αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα είναι η απίστευτη λάμψη του. Τον λάτρευα. Έχω ζήσει από κοντά το περιστατικό του 1984 με τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα του Δουβλίνου. Έτυχε με άδεια της ασφάλειας να περάσω από τον διάδρομο που γινόταν η Σύνοδος Κορυφής. Ήταν τότε που ο Ανδρέας τσακώθηκε με τη Θάτσερ. Είμαι ο άνθρωπος που πρώτος τον αντίκρι- σε να βγαίνει από την αίθουσα και χτυπώντας την πόρτα να λέει ουσιαστι- κά στο συμβούλιο: “Ή παίρνω τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα ή βάζουμε βέτο”. Θυμάμαι ότι κοντοστάθηκε και με κοίταξε κατακόκκινος. Τον ρώτησα “πρόεδρε, όλα καλά;”. Απλά με κοίταξε χωρίς να μου απαντήσει και φύγαμε από διαφορετικές πλευρές».
Ο άνθρωπος που γνωρίζει την τηλεόραση όσο λίγοι
Από τα φοιτητικά του ακόμη χρόνια στην ΑΣΟΕΕ μέχρι τη θητεία του στην τηλεόραση ανέκαθεν ασχολούνταν με νούμερα και αριθμούς. Τα διαβάζει, τα αναλύει και συχνά χάνει εξαιτίας τους τον ύπνο του. «Τα νούμερα τηλεθέασης είναι κομμάτι της ζωής μου. Τα κοιτάζω με το που ανοίξω τα μάτια μου στο κρεβάτι. Αν μάλιστα είναι άσχημα και νιώσω απογοητευμένος, γυρίζω πλευρό να ξανακοιμηθώ. Μπορεί όλη η διάθεσή μου να εξαρτηθεί από το αν πήγαμε καλά στα νούμερα ή όχι. Με επηρεάζουν πολύ. Να, κοίτα εδώ» μου λέει δείχνοντάς μου τα δεκάδες χαρτιά που καλύπτουν την επιφάνεια του γραφείου του. «Κάθομαι και βλέπω λεπτό προς λεπτό ποιο θέμα πήγε καλά ή γιατί δεν πήγε καλά κάποιο άλλο. Είναι σοβαρή δουλειά η τηλεόραση για να την αφήνουμε σε χέρια ερασιτεχνών».
Τον ρωτάω για τις φορές που έχει απογοητευτεί μέσα από αυτή τη δουλειά και δείχνει να απαντά με ειλικρίνεια: «Κοίταξε να δεις, η τηλεόραση είναι λαϊκό Μέσο. Μερικές φορές αναγκάζεσαι να κάνεις πράγματα που βλέποντάς τα μετά σκέφτεσαι “γιατί το έκανα αυτό;”. Το πάθος, το τρέξιμο και ο ανταγωνισμός μπορεί να σε κάνουν μερικές φορές να ξεφύγεις. Όλοι όσοι δουλεύουμε στην τηλεόραση για κάποια πράγματα είμαστε υπερήφανοι και για κάποια άλλα έχουμε μετανιώσει. Εγώ είμαι υπερήφανος που μπορούμε και βρίσκουμε λύσεις σε κάποιους ανθρώπους που υποφέρουν, βγαίνοντας μπροστά και δικαιώνοντας τα αιτήματά τους.
Παράλληλα θεωρώ ότι όλα τα κανάλια κάναμε πολύ καλή κάλυψη στον πόλεμο (σ.σ. με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία) αλλά και τα τελευταία χρόνια στις φωτιές και τις πλημμύρες. Μπορώ να σου πω ότι πιστεύω πως σε κάποια αστυνομικά θέματα ίσως δείξαμε μια υπερβολή. Λάθη γίνονται, όχι όμως από σκοπιμότητα. Αν δουλεύεις, ξεφεύγεις. Εγώ δεν μπορώ αυτούς που κάνουν ισοπεδωτική κριτική. Νομίζω ότι είναι πολύ υποκριτές. Η τηλεόραση έχει και τα θετικά και τα αρνητικά της. Επίσης, ο καθένας έχει το τηλεκοντρόλ και μπορεί να δει ό,τι θέλει».
Το 2009 άνοιξε την πρώτη σχολή τηλεόρασης, τη New Media Studies, θέλοντας να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του. «Η σχολή άνοιξε όταν ξεκίνησε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Δεν είμαι, βλέπεις, και ιδιαίτερα καλός επιχειρηματίας» δηλώνει χαριτολογώντας και προσθέτει: «Το 2009 λοιπόν θεώρησα ότι πρέπει να κάνω μια σχολή για να μεταδώσω κι εγώ και άλλοι συνάδελφοι τις γνώσεις μας στα νέα παιδιά. Δεν υπήρχε σχολή τηλεόρασης. Πλέον είμαστε 13 χρόνια. Πάμε πάρα πολύ καλά. Έχουμε βγάλει πάνω από 1.000 δημοσιογράφους και οι περισσότεροι πηγαίνουν πολύ καλά. Για να καταλάβεις, από τα 6 άτομα που ήταν ανταποκριτές στον πόλεμο οι 3 ήταν από τη σχολή μου. Ένιωθα πραγματικά περηφάνια για αυτό. Την αγαπώ και δίνω τον καλύτερό μου εαυτό για να βγάλω καλούς δημοσιογράφους. Αξιόπιστους και ηθικούς. Για εμένα είναι πολύ βασικό αυτό».
Φωτογραφίες: Ιωάννα Τζετζούμη/Cube Digital Productions
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
