Η Κλέλια Ανδριολάτου ακούει συχνά ότι η εικόνα της παραπέμπει σε κάτι ανάμεσα στην Μπριζίτ Μπαρντό και τη Λετίσια Κάστα. Άραγε την ενοχλούν οι συγκρίσεις; «Όλοι μου λένε πως μοιάζω στη Μίλα Γιόβοβιτς αλλά και αυτό που μου λες εσύ. Εγώ τι να πω; Τιμή μου. Με συγκλονίζουν αυτές οι γυναίκες. Μου αρέσει γενικά η ομορφιά», εξομολογείται στο ΟΚ!.
Ένα πολύ όμορφο κορίτσι, όπως εσύ, ποιες ανασφάλειες έχει;
Το να πρέπει να υπηρετείς το βλέμμα κάποιου άλλου. Αν μπεις στη διαδικασία να επιβεβαιώνεις αυτό που είσαι και να το εξηγείς, χάνεις χρόνο για τον εαυτό σου. Δεν θα ήθελα να το κάνω αυτό, προσπαθώ να είμαι ευτυχισμένη. Νιώθω αυτό που λένε πως είμαι όμορφη γιατί νιώθει η καρδιά μου όμορφα. Υπάρχουν και μέρες που η καρδιά μου είναι λυπημένη και όλα μου φταίνε. Η ομορφιά πηγάζει από μέσα.
Η Κλέλια του Maestro είναι μια εκδοχή δική σου;
Θεωρώ ότι έχει στοιχεία μου. Το πάθος που έχει η ηρωίδα μου για τη μουσική εγώ το έχω για την υποκριτική. Έχουμε αφομοιώσει την ωραία ενέργεια και το φως. Σε αυτό το κομμάτι ταιριάζουμε αρκετά. Τώρα ενώ στη ζωή μου λειτουργώ με πρόγραμμα, στον έρωτα –που είναι κινητήριος δύναμη– τα δίνω όλα, όπως και η τηλεοπτική Κλέλια.
Θα έλεγε κανείς πως μπορείς να έχεις όποιον άντρα θες. Έχεις πέσει στα πατώματα για έρωτες;
Εγώ δεν έχω πέσει; Εννοείται. Αλλά αυτό είναι το ωραίο στη ζωή, να υπάρχουν και μερικά σκοτάδια, για να βγαίνει μετά το φως. Αλίμονο. Εφόσον έχουμε το φως, έχουμε και τις σκιές του. Είμαι ένας άνθρωπος που βουτά στο συναίσθημα. Υπάρχουν άνθρωποι που ελέγχουν το νερό πριν μπουν στη θάλασσα και άλλοι που βουτάνε κατευθείαν και ύστερα βλέπουν τον βυθό. Έτσι είμαι και εγώ. Έχω συναντήσει και βυθούς που δεν ήταν τρομεροί και δεν είχαν κάτι το αξιοσημείωτο.
Το καλοκαίρι το Instagram σου ήταν γεμάτο με βίντεο από χορούς και πανηγύρια στο Κουφονήσι και στην Πάτμο που πήγες διακοπές.
Όντως, έτσι ήταν το καλοκαίρι μου. Υπέροχο. Πολύς κόσμος το επικοινώνησε μαζί μου αυτό, μάλλον τους έκανε εντύπωση. Δεν θα ξεχάσω που πήγα σε ένα πανηγύρι στην Πάτμο και χόρευα 12 ώρες συνεχόμενα, από τις 9 μέχρι τις 9 το άλλο πρωί. Αγαπώ τον χορό, δεν είναι ότι ξέρω όλα τα βήματα, αλλά ακούω τη μουσική και πλημμυρίζω με ρυθμό. Είναι σαν να πετάω.
Το Maestro σου προκαλεί άγχος για το επόμενο βήμα σου;
Δεν το έχω σκεφτεί αυτό ακόμα γιατί έχω μια πίστη ότι η ζωή μού φέρνει πάντα αυτό που πρέπει, τη στιγμή που είμαι έτοιμη. Νιώθω εμπιστοσύνη σε αυτά που έρχονται.
Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
