Η Γεωργία Παπαζήση είναι μια από εμάς. Είναι μια νέα γυναίκα με όνειρα και δίψα για τη ζωή και όπως αποδείχθηκε με μια δύναμη σούπερ ήρωα που μας γοητεύει και μας κάνει να νιώθουμε άσχημα όταν μας πιάνει απελπισία για κάτι τόσο ασήμαντα θέματα. Η Γεωργία Παπαζήση, η Τζο όπως την λένε οι φίλοι της, στα 35 της χρόνια ένιωσε μια περίεργη αδυναμία στον καρπό στην οποία δεν έδωσε σημασία. Τελικά έμαθε ότι πάσχει από την νόσο του Lyme που προκλήθηκε από κάποιο βακτήριο και δυστυχώς δεν διαγνώσθηκε έγκαιρα από τους γιατρούς…
Ακολούθησαν 17 δύσκολα και επίπονα χρόνια με την Γεωργία να πηγαίνει σε δεκάδες νοσοκομεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έκλαψε, γέλασε, λύγισε ξανασηκώθηκε, γέμισε η καρδιά της ελπίδα, απογοήτευση αλλά δεν το έβαλε κάτω. Πλέον δεν περπατάει, δεν μιλάει καθαρά, δεν χρησιμοποιεί τα χέρια της, αλλά είναι μια όμορφη και γεμάτη ενέργεια γυναίκα που κατάφερε να γράψει σε βιβλίο την ιστορία της με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Τίτλος του βιβλίου «Γιατί όχι εγώ;» και μπορείς να το αγοράσεις και online εδώ.
Σήμερα η Γεωργία Παπαζήση μιλάει στο okmag για την ασθένειά της, εξηγεί από που αντλεί αυτή τη δύναμη και την ενέργειά της και μας παρουσιάζει το βιβλίο της που ναι, το έγραψε με τα μάτια της!
Να ξεκινήσουμε με το βιβλίο σου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Συρτάρι και έχει τίτλο «Γιατί όχι εγώ;» Αληθινή ιστορία Θάρρους. Πώς ξεκίνησε η ιδέα να γράψεις αυτό το βιβλίο και πόσο δύσκολο ήταν;
Από την αρχή σχεδόν της περιπέτειας με την υγεία μου, είχα μια ανάγκη να μοιράζομαι τις εξελίξεις και γιαυτό το λόγο είχα ένα μπλογκ που έγραφα. Σε κάποια φάση άρχισα να σκέφτομαι πως αν έγραφα ένα βιβλίο με υλικό από το μπλογκ, αλλά και γενικότερα από την εμπειρία μου με την ασθένεια, μπορεί να βοηθούσε άλλους ανθρώπους με παρόμοια θέματα υγείας. Όμως το ονειρευόμουν για όταν θα γίνω καλά και έτσι περνούσαν τα χρόνια, αντί να γίνω καλά χειροτέρευα και πια ήταν πρακτικά αδύνατο να γραφτεί. Μέχρι που απέκτησα το γκατζετάκι που άλλαξε τη ζωή μου και μαζί με άλλες δραστηριότητες, άρχισα να γράφω βιβλίο!
Ένα βιβλίο που κατάφερες να γράψεις μόνο με τα μάτια.. Μίλησέ μας γι΄αυτό.
Πρόκειται για την eye gaze τεχνολογία. Ένα μικρό μηχάνημα σαν βέργα, συνδέεται με τον υπολογιστή και τοποθετείται στο κάτω μέρος της οθόνης, έτσι ώστε να “διαβάζει” το βλέμμα και να λειτουργεί τον υπολογιστή, να κινεί τον κέρσορα, να πληκτρολογεί στο πληκτρολόγιο που εμφανίζεται στην οθόνη και ουσιαστικά να δίνει πρόσβαση σε όποιον δεν έχει λειτουργικά χέρια. Είναι πραγματικά καταπληκτικό!
Όλοι εμείς σε θαυμάζουμε για τη δύναμή σου. Μοιάζεις στα μάτια μας κάτι σαν υπερήρωας! Εσύ από που αντλείς δύναμη για να ξεκινάς τη μέρα σου και να χαμογελάς;
Εγώ πιστεύω ότι όλοι έχουμε τη δύναμη μέσα μας και δεν το ξέρουμε, μέχρι να χρειαστεί να την χρησιμοποιήσουμε. Προσωπικά, δεν ξέρω πώς και γιατί, έχω μια σιγουριά ότι όλη αυτή η περιπέτεια ήρθε για να με βοηθήσει σε κάτι και κάποια στιγμή θα φύγει. Πολλοί ίσως θεωρούν ότι είμαι σε άρνηση ή έχω ψευδαισθήσεις. Δεν πειράζει, εγώ έτσι παίρνω δύναμη και με τα μάτια στο στόχο, ξεκινάω την
κάθε μέρα. Τα τελευταία χρόνια με βοηθάει πολύ και ο διαλογισμός.
Στο βιβλίο σου περιγράφεις με τον δικό σου μοναδικό τρόπο τη ζωή σου αλλά και τη μεγάλη περιπέτεια της υγείας σου. Τι είναι η νόσος του Lyme και ποιες είναι οι επιπτώσεις που είχε στη δική σου υγεία.
Η νόσος αυτή είναι αμφιλεγόμενη και περίπλοκη. Υπάρχει πολλή πληροφορία στο διαδίκτυο, θα πω μόνο ότι αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, μπορεί να γίνει χρόνια λοίμωξη και να προκαλέσει άλλες ασθένειες, ανάλογα με το πού θα “χτυπήσει” το βακτήριο. Εγώ έχω πλέον κάποια μορφή νόσου του κινητικού νευρώνα (ALS), που σημαίνει κινητική αναπηρία και πρόβλημα στην ομιλία.
Κοιτώντας πίσω στην περιπέτεια αυτή πιστεύεις ότι έγιναν ιατρικά λάθη;
Τι να σου πω, πιθανότατα έγιναν, αλλά δεν μπορώ να αλλάξω κάτι στο παρελθόν, οπότε επιλέγω να μην κοιτάω πίσω. Προτιμώ να ζω το παρόν, δημιουργώντας και εστιάζοντας στο καλύτερο δυνατό μέλλον.
Το μήνυμά σου παρά την ταλαιπωρία και τις δοκιμασίες που πέρασες είναι ότι η ελπίδα είναι εδώ. Στείλε μας το δικό σου αισιόδοξο μήνυμα μέσα από το Okmag.
Η ελπίδα είναι πάντα εδώ και ειδικά στην εποχή που ζούμε, που η τεχνολογία και η ιατρική τρέχουν με ασύλληπτο ρυθμό. Αν η ελπίδα γίνει πίστη και βεβαιότητα, η επιτυχία είναι εγγυημένη.
Πόσο σε βοήθησε το διαδίκτυο να επικοινωνείς με τον κόσμο όλο αυτό τον καιρό της ασθένειας σου;
Όπως θα δείτε και στο βιβλίο, η βοήθεια του διαδικτύου για μένα ήταν και είναι ανεκτίμητη. Δεν ξέρω ειλικρινά, πώς και αν, θα τα είχα καταφέρει μέχρι σήμερα χωρίς την αγάπη και την στήριξη από γνωστούς και αγνώστους μέσω διαδικτύου.
Πώς περνάς την ημέρα σου; Τι σε κάνει να χαμογελάς και να περνάς όμορφα;
Περνάω αρκετές ώρες στον υπολογιστή μαθαίνω Ισπανικά, διαχειρίζομαι τα social media του φυτωρίου αγαπημένων φίλων μου, επικοινωνώ με τον κόσμο, κάνω έρευνα, διαβάζω βιβλία ή γράφω. Εννοείται ότι κάνω φυσιοθεραπείες, κάθομαι στην βεράντα στον ήλιο και χαμογελάω στο μέλλον ακούγοντας μουσική! Λατρεύω τα σκυλάκια και δεν υπάρχει περίπτωση να μην μου φτιάξει η διάθεση όταν δω βίντεο με τον Τεντι (Aguyandagolden). Έχω μάθει πια να εκτιμώ την κάθε μέρα και όταν “πέφτω” όπως είναι λογικό και ανθρώπινο, να σηκώνομαι άμεσα, για να μην χάνω λεπτό από το δώρο που λέγεται ζωή!
Διαβάστε επίσης: Η Γεωργία Παπαζήση έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο μόνο με τα μάτια
