Το okmag ταξίδεψε στο Τσεπέλοβο, στα Ζαγοροχώρια, όπου πραγματοποιήθηκε το μεγαλύτερο μέρος της νέας ταινίας του Γιάννη Τσιμιτσέλη «Κουραμπιέδες από χιόνι». Οι πρωταγωνιστές της, παλιοί γνώριμοι μεταξύ τους, μας αποκάλυψαν στοιχεία από την ταινία, ιστορίες από τα γυρίσματα αλλά και πώς είναι η συνεργασία τους με τον σκηνοθέτη τους.
Νικολέττα Βλαβιανού: «Για τον Γιάννη, είμαι μητέρα του»
«Όταν δουλεύεις πολύ με κάποιους ανθρώπους μπορεί να περάσει ένα χρονικό διάστημα αλλά ξαναπιάνεις τον χρόνο από εκεί που τον έχεις αφήσει. Αυτό είναι το ενδιαφέρον γενικά στη δουλειά μας. Μπορεί να δεις συναδέλφους και μετά από τέσσερα και πέντε χρόνια και είναι σαν χθες να σταμάτησες τη συζήτηση.
Για τον Γιάννη, είμαι μητέρα του. Σε πάρα πολλά πράγματα έχω γίνει μητέρα του. Τον αγαπώ πάρα πολύ. Είναι ένα παιδί το οποίο έχει ξεκινήσει από χαμηλά, με πολύ προσπάθεια και για αυτό τον αγαπώ ιδιαίτερα. Γιατί μου αρέσουν οι άνθρωποι που προσπαθούν στη ζωή τους να φτάσουν κάπου. Επίσης, είναι πάρα πολύ ευγενής με τους συναδέλφους του και αυτό είναι ένα σπάνιο πια χαρακτηριστικό στους νεότερους συναδέλφους μας. Δεν ξέρω γιατί. Εκλείπει. Ο Γιάννης ξεχωρίζει σε αυτό. Είναι ευγενής, σέβεται τα χρόνια του άλλου».
Μαίρη Σταυρακέλη: «Μπορώ να συνομιλώ με ένα 10% των ανθρώπων»
«Ο χρόνος είναι πολύς οπότε δουλεύοντας πάρα πολύ με κάποιους ανθρώπους γίνεται προσωπική η σχέση. Κάποιοι γίνονται και οικογένεια.
Διαπιστώνω, μέσα στην κρίση, ότι μπορώ να συνομιλώ με ένα 10% των ανθρώπων είτε είναι νέοι ή είναι μεγάλοι, είτε είναι μαύροι ή άσπροι, είτε είναι δικηγόροι, γιατροί είτε είναι οτιδήποτε. ΚΙ ένα 10% είναι για κλωτσιές, να το πω. Ο Γιάννης ανήκει στο ποσοστό των ανθρώπων που πραγματικά είναι ένα πολύ ευγενικό παιδί. Εγώ τον γνώρισα από τις πρώτες πρώτες δουλειές του».
Μιχάλης Ρέππας: «Δεν νομίζω ότι έχουμε γράψει κάτι τόσο τρυφερό όσο αυτό το σενάριο»
«Τα Χριστούγεννα της ταινίας αυτής είναι ακριβώς εκεί που νομίζω ότι πραγματικά έχουν λόγο: είναι σε χωριό. Το χωριό συγκεκριμένα είναι το Τσεπέλοβο -εδώ κάνουμε τα γυρίσματα χωρίς αυτό να κατονομάζεται στην ταινία. Ο Γιάννης βρήκε αυτό το υπέροχο τοπίο.
Γιατί θα έπρεπε να δει κάποιος την ταινία; Δεν ξέρω, να σου πω την αλήθεια γιατί θα έπρεπε να δει και τις “Τρεις χάριτες” και τους “Συμπέθερους”. Νομίζω ότι είναι μια ταινία πολύ διασκεδαστική και ταυτόχρονα πολύ τρυφερή. Ο Γιάννης μέσα από αυτή την ιδέα -γιατί είναι όλο ιδέα και επιμονή του Γιάννη να γυριστεί- κατάφερε να μας βγάλει ένα πολύ τρυφερό κομμάτι μας, εμένα και του Θανάση. Δεν νομίζω ότι έχουμε γράψει κάτι τόσο τρυφερό όσο αυτό το σενάριο.
Όταν γνώρισα τον Γιάννη στα 19 του δεν είδα αμέσως όλα του τα προσόντα -δεν είμαι μέντιουμ- αλλά πραγματικά από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι παρόλο που είναι εκτυφλωτικά όμορφος ότι η ομορφιά είναι το τελευταίο του προσόν. Είναι το λιγότερο που κουβαλάει αυτό το παιδί».
Κατερίνα Γερονικολού: «Δεν είχα καταλάβει ότι ο Γιάννης Τσιμιτσέλης ήταν τόσο έτοιμος»
«Έχουμε συνεργαστεί και πριν γίνουμε ζευγάρι, συνεργαστήκαμε επίσης στο «Για πάντα» και στο «Κι όμως είμαι ακόμα εδώ» αφού γίναμε ζευγάρι. Έχει πετύχει αυτό το στοίχημα. Νιώθω πάρα πολύ ωραία να συνεργάζομαι με τον Γιάννη. Τώρα είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετεί. Όταν μου το ανακοίνωσε ήμουν κατευθείαν υπέρ αλλά δεν είχα καταλάβει ότι ήταν τόσο έτοιμος για αυτό. Βέβαια, αν το σκεφτείς λογικά, ένας άνθρωπος που από τα 19 του -δηλαδή πάνω από 20 χρόνια- εργάζεται σε αυτό τον χώρο είναι οχυρωμένος και εκπαιδευμένος πια στην κάμερα. Μετά κατάλαβα, όταν σκέφτηκα «Θέε μου, πόσο έτοιμος είναι τελικά;». Γιατί αυτό που βλέπω είναι ωριμότητα, ηρεμία και καμία ένταση. Ένα «ξέρω τι θέλω» πίσω από κάθε τι το οποίο με κάνει να χαμογελάω γιατί ξέρω ότι αφενός είναι δική του ιδέα αυτή η ταινία. Άρα ουσιαστικά, αν το δεις και συναισθηματικά, καλό είναι που την κάνει αυτός γιατί το δικό του όραμα κινηματογραφεί. Εγώ βλέπω ότι επί του πρακτέου είναι πραγματικά πολύ αποτελεσματικός. Επίσης, έχει πάρα πολύ ωραία επαφή με τα παιδιά».
Αλέξανδρος Αντωνόπουλος: «Είμαι πολύ περήφανος σαν “πατέρας” που ο Γιάννης Τσιμιτσέλης με σκηνοθετεί»
«Οι συντελεστές είναι όλοι παλιοί γνωστοί. Τι να πω για τον Γιάννη; Ο Γιάννης είναι γιος μου. Και θα κάνει και τον γιο στο θέατρο, τον χειμώνα.
Έχει κάνει τον γιο μου, τον ανιψιό μου, τον φίλο μου. Τα έχει περάσει όλα. Τώρα εγώ βέβαια είμαι πολύ περήφανος σαν «πατέρας» που ο Γιάννης με σκηνοθετεί. Με μεγάλη χαρά μπορώ να σας πω ότι ενώ είναι η πρώτη του ταινία, είναι σαν να είναι η πολλοστή του. Έχει μεγάλη πείρα, όπως κι εγώ – έχουμε κάνει τόσα πολλά στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Έχει μάθει και ξέρει και είναι πάρα πολύ ψύχραιμος. Αυτό είναι το μεγαλύτερό του προσόν αυτή τη στιγμή. Γιατί, όπως βλέπετε, εδώ μόνο άνοιξη δεν είναι. Βρέχει συνέχεια, οι θερμοκρασίες είναι “καταπληκτικές”… Ήρθαμε για άνοιξη και είναι χειμώνας, ήρθαμε τον χειμώνα και χιόνια δεν είχε και τα έφτιαξε ο Γιάννης. Και του λέγαμε “ρε Γιάννη τι θα γίνει;” και απαντούσε “εντάξει, όλα θα γίνουν”».
Οι τέσσερις μικροί πρωταγωνιστές περιγράφουν στο okmag το νόημα της ταινίας
Τα τέσσερα παιδιά έχουν γίνει φίλοι μεταξύ τους και η ταινία «Κουραμπιέδες από χιόνι» -που θα κυκλοφορήσει στις 14 Δεκεμβρίου από τη Village- είναι για αυτούς αφορμή για παιχνίδι!
«Στις κατηγορίες των αστείων θα είναι η πρώτη» μας λέει ο μικρός Σπύρος Ντούγιας που έχουμε δει στο παρελθόν στις «Άγριες Μέλισσες» αλλά και στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου The 2Night Show.
«Δεν έχω ξαναπαίξει ποτέ σε τίποτα. Είναι η πρώτη φορά. Με διάλεξαν. Μου το είπαν και στην αρχή λέω “μου λένε ψέματα”. Τελικά, είδα ότι μου λένε αλήθεια. Δεν μου είπαν πώς με διάλεξαν, μου είπαν όμως ότι με διάλεξαν» αποκαλύπτει η Στέλλα Μουρίκη.
«Σχολείο. Γύρισμα. Το απόγευμα ξεκούραση. Μετά βγαίνουμε στον δρόμο και παίζουμε μπάλα» περιγράφει στο okmag ο Στρατής Ζαχαρής, ο πραγματικός ανιψιός του Γιάννη Τσιμιτσέλη, για το πρόγραμμα τους στο Τσεπέλοβο.
Στρατής Ζαχαρής: «Το μήνυμα της ταινίας είναι ότι όλα τα παιδιά χρειάζονται μια οικογένεια και μια ζεστασιά».
Σπύρος Ντούγιας: «Εγώ κατάλαβα πως ότι και να γίνει, έρχεται τσουνάμι και σπάει το σπίτι ξέρω γω, δεν πρέπει να τα παρατάμε και να πούμε “έμεινα άστεγος”. Πρέπει να πολεμάμε και να το ξεπερνάμε».
Αριάδνη Βελλή: ««Εγώ κατάλαβα ότι το νόημα της ταινίας είναι τέλος πάντων όλοι μαζί, όλοι ενωμένοι. Όλοι μαζί πάντα θα καταφέρουμε κάτι».
Στέλλα Μουρίκη: «Ότι πάντα ό,τι και να γίνει πρέπει να είμαστε ενωμένοι και ότι δεν πρέπει να τα παρατάμε».
Φωτογραφίες – Συνέντευξη: Άρτεμις Θύμιου
Διαβάστε επίσης:
