Στην Ελλάδα επέστρεψε μετά τη βράβευση της ελληνικής ταινίας που πρωταγωνιστεί στις Κάννες ο Γιώργος Μαζωνάκης. Ο γνωστός Έλληνας ερμηνευτής μετά την εμφάνισή του στο 75ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών και την επιτυχία της ταινίας «Στον θρόνο του Ξέρξη», που παρουσιάστηκε στη φετινή διοργάνωση γύρισε στην Αθήνα.
Ο φωτογραφικός φακός τον συνάντησε στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο Γιώργος Μαζωνάκης κατέφθασε χαμογελαστός με casual εμφάνιση και πολύ κέφι. Ο ίδιος επέλεξε μια μαύρη μακριά βερμούδα με λευκή Louis Vuitton ζακέτα, μαύρο τζόκεϊ καπελάκι και μαύρα αθλητικά παπούτσια.
Ο Γιώργος Μαζωνάκης επέστρεψε από τις Κάννες. 
Με Louis Vuitton ζακέτα στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. 
Η ταινία η οποία σκηνοθέτησε η Εύη Καλογηροπούλου και στην οποία πρωταγωνιστεί ο τραγουδιστής βραβεύθηκε με το «Canal+ Βραβείο Ταινίας Μικρού Μήκους». Η ταινία, σε ανάθεση του Onassis Culture και με καλλιτεχνική επιμέλεια της Αφροδίτης Παναγιωτάκου, Διευθύντριας Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, επιλέχθηκε από το φεστιβάλ και συμμετείχε επίσημα στην Εβδομάδα Κριτικής του 75ου Φεστιβάλ Καννών, το παράλληλο διαγωνιστικό τμήμα του ευρωπαϊκού κινηματογραφικού θεσμού, κάνοντας, χθες επίσημη πρεμιέρα.
Την Τετάρτη 25 Μαΐου ανακοινώθηκαν οι βραβεύσεις του διαγωνιστικού τμήματος στις Κάννες και η ταινία της Εύης Καλογηροπούλου, απέσπασε το «Canal+ Βραβείο Ταινίας Μικρού Μήκους».
Να σημειωθεί πως αυτή δεν είναι η πρώτη συμμετοχή της Εύης Καλογηροπούλου στο Φεστιβάλ των Καννών, καθώς το 2020 η μικρού μήκους ταινίας «Motorway 65» είχε συμμετάσχει στο επίσημο πρόγραμμα διεκδικώντας Χρυσό Φοίνικα.
Η δράση της ταινίας εκτυλίσσεται σε ένα δυστοπικό σύμπαν, όπου απαγορεύεται το άγγιγμα. Η επίσημη περιγραφή αναφέρει τα εξής:
Στην εργασιακή δυστοπία των ναυπηγείων του Περάματος, η χρόνια απαγόρευση της σωματικής επαφής έχει μετατρέψει τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις σε απόκοσμες προσομοιώσεις ενός καταπνιγμένου αισθησιασμού που υπερβαίνει τα ετεροκανονικά στερεότυπα της επιθυμίας. Με την υπόνοια ύπαρξης ενός πανταχού παρόντος, αλλά αόρατου ελεγκτικού μηχανισμού, ακολουθείται η αφήγηση του Γιώργου, του παλαιότερου εργάτη και υπεύθυνου στο ναυπηγείο, μέσα από την οποία σκιαγραφούνται οι ανθρώπινες σχέσεις, όπως αυτές διαμορφώνονται σε μια οργουελιανή καθημερινότητα όπου το οπτικό υποτάσσει το συγκινησιακό. Ο Γιώργος, μία φορά τον μήνα, κάνει τη διαδρομή από το Πέραμα στη Σαλαμίνα απέναντι. Τόσο ο ίδιος όσο και οι νέοι εργάτες κοιτάζουν μία το βουνό του Περάματος και μία απέναντι, χωρίς να ξέρουν τι να περιμένουν ή τι θα πρέπει να κάνουν.
Φωτογραφίες: NDP
