Την τελευταία της δύσκολη μάχη έδωσε στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός και μετά από 13 μέρες νοσηλείας έφυγε από τη ζωή η Φώφη Γεννηματά. Η γνωστή πολιτικός πέθανε σε ηλικία 56 ετών, μετά από μάχη που έδινε με τον καρκίνο βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά της, τα αγαπημένα της πρόσωπα και όσους την γνώρισαν μέσα από τη δράση και το έργο της.

Η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής είχε εισήχθη εσπευσμένα στο νοσοκομείο στις 12 Οκτωβρίου καθώς παρουσίασε υποτροπή η βασική της νόσος. Δύο εβδομάδες μετά τη νοσηλεία της δεν άντεξε και έφυγε από τη ζωή.

Η ενασχόληση με την πολιτική και τα όνειρά της

«Αν δεν ήσασταν πολιτικός, τι θα κάνατε;» τη ρώτησαν σε μια παλιά της συνέντευξη. «Εγώ αρχιτέκτονας ήθελα να γίνω» ήρθε η απάντησή της. «Σχεδίαζα σε όλα μου τα τετράδια. Έφτιαχνα τα σπίτια των φίλων μου». Μια μέρα όμως, όταν ήταν εκεί γύρω στα 14-15, η γιαγιά της γύρισε και της είπε «Δεν πειράζει που δεν έκανε γιο ο Γιώργος. Εσύ είσαι πολύ καλή μαθήτρια. Θα περάσεις στο Πολυτεχνείο, θα σπουδάσεις και θα πάρεις τη δουλειά του!». Τη θύμωσε αυτή η κουβέντα. Δεν ήθελε, λέει, να πάρει τη δουλειά του πατέρα της. «Τι; Και να λέει ο κόσμος πως στηρίχτηκα στη δική του τη ζωή για να φτιάξω τη δική μου; Αποκλείεται!». Έτσι, παρά τις εξαιρετικές της επιδόσεις στα Μαθηματικά, στράφηκε στην κλασική κατεύθυνση. «Για Φιλολογία το πήγαινα» εξομολογήθηκε πέρσι στην εκπομπή Μεσάνυχτα της Ελεονώρας Μελέτη. «Όμως δεν έγραψα τόσο καλά και βρέθηκα στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής, του Πανεπιστημίου Αθηνών». Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να ξεφύγεις από το πεπρωμένο σου, όταν είσαι η κόρη του Γιώργου Γεννηματά, ιδρυτικού μέλους του ΠΑΣΟΚ, βουλευτή, υπουργού, κοσμοαγάπητου πολιτικού; Ή όταν έχεις γεννηθεί ανήμερα στις 17 Νοεμβρίου – μια ημερομηνία που «φυσάει» αγώνα και επανάσταση; Για την ιστορία, πάντως, πριν από λίγα χρόνια η μεγαλύτερη κόρη της Φώφης (Φωτεινής) Γεννηματά, Αιμιλία, πέρασε μετά βαΐων και κλάδων στην Αρχιτεκτονική…

«Είναι βαρύ φορτίο να είσαι κόρη του Γεννηματά»

Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική δεν υπήρξε μονόδρομος για τη Φώφη Γεννηματά – άλλωστε ήδη από το ’86, πριν ακόμα αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο, εργαζόταν στην Εθνική Τράπεζα. Ήταν όμως το καθημερινό της βίωμα, ένα μάθημα που έπαιρνε τόσο από τον πατέρα της όσο και από τη μητέρα της, τη χειμαρρώδη, ζωντανή Κάκια Βέργου, που υπήρξε και η πρώτη πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών Ελλάδος. Ήταν παρούσα στα φοιτητικά αμφιθέατρα, ως μέλος της ΠΑΣΠ, παρούσα αργότερα και στις προεκλογικές περιοδείες του ΠΑΣΟΚ, πίσω από τον Ανδρέα, τη Μελίνα, τον πατέρα της. Όταν ο τελευταίος «έφυγε», πίστεψε πως το κεφάλαιο «πολιτική» τελείωσε για κείνη – θύμωνε με τις προτροπές να συνεχίσει το έργο του, τις θεωρούσε σχεδόν ιεροσυλία. Αργότερα όμως διετέλεσε πρόεδρος για πολλά χρόνια του Ομίλου «Γ. Γεννηματάς», όπου «ο κόσμος ζητούσε από εμάς να συνεχίσουμε. Άνθρωποι που μεγάλωσαν δίπλα του και διαπαιδαγωγήθηκαν από αυτόν. Δεν είχα το δικαίωμα να βάλω τέλος σε αυτό. Ο πατέρας μου συνεχίζει να ζει μέσα από ανθρώπους που πίστεψαν σε αυτόν». Έτσι, έξι χρόνια μετά τον θάνατό του η Φώφη Γεννηματά άλλαξε γνώμη. Το 2000 έθεσε υποψηφιότητα και εξελέγη βουλευτής Α’ Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ. «Δεν είχα το δικαίωμα να μη συγκινηθώ η ίδια αφού είχαν συγκινηθεί άλλοι» θα πει στην εφημερίδα Τα Νέα.

Από εκεί και μετά ξεκινάει μια λαμπρή καριέρα, που θα τη φέρει μέσα από τη θητεία της σε σημαντικές θέσεις (γραμματέας στον τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ, υπερνομάρχης Αθηνών – Πειραιά,) σε υπουργεία (υφυπουργός Υγείας, αναπληρώτρια υπουργός Εσωτερικών, αναπληρώτρια υπουργός Εθνικής Άμυνας) και στη συνέχεια στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ και του ΚΙΝ.ΑΛ. – κάτι που η ίδια τείνει να περιγράφει ως «αποστολή». Το όνομα του πατέρα της, που υπήρξε, όπως δηλώνει, «ένας πολιτικός-πρότυπο ήθους και εντιμότητας» είναι πάντα εκεί, ένας αόρατος πήχης. «Είναι βαρύ το φορτίο να είσαι κόρη του Γεννηματά…» είχε πει.

Είχε μεγάλη αδυναμία στους γονείς της, Γιώργο Γεννηματά και Κάκια Βέργου.

Οι προσπάθεειες να γίνει μητέρα

Τον πιο συγκινητικό, μακρύ, οδυνηρό αγώνα της ζωής της τον έδωσε, πάντως, εκτός πολιτικής – ήταν ο αγώνας να γίνει μητέρα. Στα 22 της, στον πρώτο της γάμο με τον επιχειρηματία Αλέξανδρο Ντέκα, οι γιατροί τής είπαν πως δεν θα μπορούσε να κάνει παιδιά. Δεν το δέχτηκε.

Με τον δεύτερο σύζυγό της Ανδρέα Τσούνη τον Ιούνιο του 2019 σε επετειακή εκδήλωση στο Ζάππειο για τα «30 χρόνια ΕΛΠΙΔΑ».
Στις 13 Ιουνίου 2003 παντρεύτηκε τον Ανδρέα Τσούνη με παρανυφάκι την κόρη της Αιμιλία, την οποία απέκτησε από τον πρώτο της γάμο με τον επιχειρηματία Αλέξανδρο Ντέκα.

«Δεν το βάζω εύκολα κάτω. Δεν μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς παιδιά» εξομολογήθηκε στην εκπομπή Μεσάνυχτα. «Υπάρχουν γυναίκες που δεν θέλουν και το σέβομαι. Εγώ δεν είμαι έτσι. Δεν μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς οικογένεια. Ήμουν μόλις 22 ετών όταν μου το είπαν. Δεν έγινε εύκολα. Προσπαθούσα δέκα χρόνια να μείνω έγκυος. Με πολλές αποτυχίες και αναποδιές. Αλλά πάντα στη ζωή αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα είναι πολύ θετικό.

Σήμερα έχω τρία παιδιά και χαίρομαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Δυστυχώς οι γονείς μου δεν πρόλαβαν να τα γνωρίσουν. Έφυγαν και με αυτό τον καημό. Ότι εγώ δεν είχα παιδιά. Και της έλεγα της μητέρας μου “κάνε λίγο κουράγιο ακόμα”. Όλη αυτή τη δεκαετία που αγωνιζόμουν τρέχαμε στα νοσοκομεία. Πριν μείνω έγκυος και μετά από δέκα χρόνια προσπαθειών, είχα ήδη ξεκινήσει να μιλάω για υιοθεσία. Δέκα χρόνια ήταν πάρα πολλά.
Όταν έμαθα πως είμαι έγκυος, ήταν σαν να μου χάρισαν τον ουρανό. Ξαναέζησα από την αρχή. Ήταν μία από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου. Τα επόμενα δύο παιδιά (σ.σ. από τον γάμο της με τον οδοντίατρο Ανδρέα Τσούνη το 2003) ήρθαν με φυσιολογικό τρόπο. Ο Γιώργος και η Κατερίνα». Αυτή τη φορά η Φώφη Γεννηματά κατάφερε και νίκησε τη μοίρα της…

Περήφανη μητέρα στο πλευρό της μεγάλης της κόρης Αιμιλίας, που τον Ιούνιο του 2019 αποφοίτησε από την Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σκωτίας.

Η εισαγωγή στον Ευαγγελισμό και το αιφνίδιο τέλος

Δεν ήταν η μοίρα, πάντως, αυτό που ανάγκασε την πρόεδρο του ΚΙΝ.ΑΛ. να ανακοινώσει πως αποσύρεται από την κούρσα διεκδίκησης της ηγεσίας του κόμματος – ήταν η αιφνίδια επιδείνωση της υγείας της, που οφείλεται σε υποτροπή της βασικής της νόσου. Εν ολίγοις, ο «οικογενειακός» καρκίνος (η αρρώστια που έγινε αιτία να χάσει και τους δυο γονείς της με διαφορά 7 μηνών, το 1993 και το 1994) επέστρεψε. Μέσα από το νοσοκομείο Ευαγγελισμός, παραχωμένη μέσα σε ένα βουνό από ευχές για «περαστικά» και «καλή ανάρρωση» που της έστειλαν σωρηδόν φίλοι και «αντίπαλοι», συνεργάτες, άγνωστοι, απλοί πολίτες, η κυρία Γεννηματά δήλωσε απλώς: «Μην ανησυχείτε, θα τον νικήσω. Και αυτή τη φορά».

Η πρώτη μάχη της Φώφης Γεννηματά με τον καρκίνο δόθηκε το 2008. Στα 43 της. Τότε, για πρώτη φορά σε κάποια από τις εξετάσεις που έκανε τακτικά, λόγω κληρονομικού ιστορικού εντοπίστηκε καρκίνος στον δεξιό μαστό. Υποβλήθηκε επιτυχώς σε χειρουργική επέμβαση στο νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν και αμέσως μετά ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη και εισήχθη στο νοσοκομείο Μemorial, όπου υποβλήθηκε σε θεραπευτική αγωγή. Στα Μεσάνυχτα η πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ. είχε μιλήσει για εκείνες τις δύσκολες ώρες: «Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα, να σκέφτεσαι ότι μπορεί η μικρή σου να μη σε θυμάται καν πώς είσαι, να μη θυμάται τη φωνή σου, να μη θυμάται τη μορφή σου, να μη γνωρίσει το χάδι σου. Εμείς ήμασταν πολύ μεγαλύτερες όταν χάσαμε τους γονείς μας, είχαμε προλάβει να ζήσουμε μαζί τους κι έχουμε έντονες αναμνήσεις από εκείνους. Με έπιανε τρόμος όταν σκεφτόμουν ότι τα παιδιά μου, που με τόσο κόπο και προσπάθεια απέκτησα, θα τα άφηνα ξαφνικά μόνα τους. Είναι πολύ οδυνηρό».

Αυτή τη φορά. όμως, η Φώφω Γεννηματά δεν τα κατάφερε, Η επιδείνωση της υγείας της οδήγησε και στον αιφνίδιο χαμό της βυθίζοντας στο πένθος τα αγαπημένα της πρόσωπα.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ