Ο θάνατος του συνθέτη και τραγουδιστή Χρήστου Κυριαζή τα ξημερώματα της Τετάρτης σκόρπισε θλίψη στον καλλιτεχνικό -και όχι μόνο- χώρο. Ο Χρήστος Κυριαζής γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1953 στον Πειραιά και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στα Καμίνια. Ο πατέρας του εργαζόταν ως επιπλοποιός και λόγω της οικογενειακής παράδοσης κι εκείνος έμαθε τη τέχνη της επιπλοποιίας. Ο ίδιος ωστόσο ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη του για τη μουσική. Αν και παράλληλα ασχολήθηκε με την κατασκευή επίπλων ο Χρήστος Κυριαζής έδινε και δισκογραφικά το «παρών» μέσα από δίσκους που μάλιστα πλατινένιους.
Σε ηλικία 12 ετών ο ίδιος πήρε στα χέρια του μία χειροποίητη κιθάρα και άρχισε να προσπαθεί μέσα από αυτήν, να μάθει τις νότες. Στα 17 του έγινε μέλος ενός μικρού rock γκρουπ που έπαιζε σε καφετέριες και ζαχαροπλαστεία της εποχής. Αργότερα η ίδιος δημιούργησε το συγκρότημα «Πρόκες» (1972) αφού είχε προηγουμένως σχηματίσει τα γκρουπ «Mirabilis Zalapa» και «What a pity». Ακολούθησαν οι σπουδές στην Ιταλία που δυνάμωσαν την αγάπη του για την ελληνική μουσική και μάλιστα για τη λαϊκή.
«Ο Βλάσσης Μπονάτσος ήταν αυτός που μας ανακάλυψε»
Όπως έχει πει ο Χρήστος Κυριαζής σε συνέντευξή του, «Όταν ήρθε ο Βλάσσης Μπονάτσος στο υπόγειο του “Hobbit” της πλατείας Αμερικής, μου είπε: “Ρε συ, έλα εδώ. Τα τραγούδια αυτά ποιανού είναι;”. Του λέω “δικά μου”. “Τα στιχάκια;”, “δικά μου κι αυτά”, του απάντησα. Και έτσι με πήρε μαζί του στο “Τσιν Τσιν”. Ο Βλάσσης Μπονάτσος είχε τότε το συγκρότημα “Πελόμα Μποκιού” και είχαν κάνει επιτυχία με το “Γαρύφαλλε”. Πάω και βλέπω το μαγαζί γεμάτο με 2000 άτομα μέσα. Τρελάθηκα και ξεκίνησα εκεί. Ο Βλάσσης τότε με βοήθησε πάρα πολύ, με γούσταρε και με αγαπούσε. Προ πάντων, όμως, του άρεσαν τα τραγούδια μου, οι στίχοι, αυτά που λέω. Όταν γίνονται αυτά, συμβαίνει το πραξικόπημα του 1967 και, θυμάμαι, είχαμε βγει έξω από το μαγαζί και ακούγαμε τα τανκς. Τότε πάλι σταμάτησα, δεν ξέραμε τι να κάνουμε τότε, διαλύθηκαν τα πάντα, όλα. Τότε έφυγα, γνώρισα ένα κορίτσι και πήγα στην Ιταλία. Μου βγήκε σε καλό, γιατί εκεί σπούδασα σχέδιο και, όταν γύρισα πίσω, έκανα τα δικά μου έπιπλα και μαγαζιά και πήγα πολύ καλά».
Ο έρωτας με τη Βάνα Μπάρμπα και το «λιμάνι» του η Σοφία
Ο Χρήστος Κυριαζής παντρεύτηκε τη Μαρία Διαμαντή Πατέρα, της γνωστής ναυτιλιακής οικογένειας ενώ μαζί απέκτησαν έναν γιο τον Άρη. Χαμηλών τόνων ο Άρης, ήταν εκείνος που γνώρισε στον πατέρα του τον Θοδωρή Μαραντίνη, με τον οποίο έγινε φίλος και προέκυψε η συνεργασία τους στη σκηνή του Anodos Live Stage, το 2016, έπειτα από 20 χρόνια απουσίας.
Σίγουρα η σχέση που μονοπώλησε το ενδιαφέρον των media ήταν εκείνη με την ηθοποιό Βάνα Μπάρμπα στις αρχές των 90s. Μάλιστα οι φήμες ήθελαν οι δύο μεγάλες του επιτυχίες «Μου θυμίζεις τη μάνα μου» και «Έχω κλάψει» να έχουν γραφτεί για τα μάτια της Βάνας Μπάρμπα… Όπως δήλωσε και η ίδια σε συνέντευξή της το 2016 στη Freddo, «Ήμασταν μαζί δύο χρόνια περίπου. Έχω να θυμάμαι υπέροχα πράγματα…. Πέρασα υπέροχα. Για μένα ήταν από τις πιο ωραίες μου σχέσεις. Τον αγαπάω βαθιά και οι άνθρωποι που αγαπιούνται, στην ουσία δεν χωρίζουν ποτέ. Γι’ αυτό είναι καλύτερα να έχουμε ποιοτικές σχέσεις και όχι ποσοτικές».
Εδώ και δύο δεκαετίες ήταν αχώριστος με τη σύντροφό του τη Σοφία. Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας χούσε μία απλή ζωή, ενώ εδώ και αρκετούς μήνες ξεκίνησε η μάχη του με τον καρκίνο. «Έχω αγαπηθεί πολύ και έχω πληγωθεί πολύ. Φυσικά και έχω κλάψει για γυναίκα, δεν είναι ντροπή. Αλλά αυτό δεν είναι και το νόημα της ζωής; Τι θα ήταν η ζωή χωρίς τις γυναίκες;». Παρότι ο κόσμος δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτα για την προσωπική του ζωή, παρά μόνο για την παθιασμένη σχέση του με τη Βάνα Μπάρμπα, ο ίδιος επιμένει να την κρατά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. «Έχω την οικογένειά μου, αλλά δεν μου αρέσει να προβάλλω την προσωπική μου ζωή», ξεκαθαρίζει το 2018, ενώ, όταν ερωτάται αν στην πορεία της μέχρι σήμερα ζωής του βρήκε την ιδανική γυναίκα, απαντά: «Με βρήκε εκείνη! Ήταν το καλοκαίρι του 2000 στην Αίγινα. Από τότε άλλαξε η ζωή μου για πάντα!».
Φωτογραφίες: NDP
