Tις τελευταίες βδομάδες τo να ακολουθείς τον Snik και τον Light στο Instagram θα μπορούσε να είναι ένα guilty pleasure, υπό την έννοια πως δεν είναι συνηθισμένο δυο άντρες, μάλιστα γνωστοί και πετυχημένοι, με εκατοντάδες χιλιάδες ακολούθους ο καθένας (405.000 o Snik και 529.000 o Light), να βγάζουν χύμα τις διαφορές τους, βρίζοντας και δίνοντας ραντεβού σε ρινγκ για να τις λύσουν – με ωριμότητα ανάλογη 7χρονων που τσακώνονται στο διάλειμμα στο σχολείο για το ποιος είναι ο αρχηγός της παρέας.

Όμως δεν είναι καθόλου -μα καθόλου- pleasure. Είναι θλιβερό. Και είναι επικίνδυνο. Προσωπικά μιλώντας, με κάνει να νιώθω και πολύ guilty που ως γονιός μέχρι πριν λίγο καιρό το έβρισκα «οκ, μωρέ» τα αγοράκια μου (που πάνε δημοτικό btw) να ακούνε τα τραγούδια τους στο ΥouΤube (και να ξέρουν τους στίχους απέξω).

Θα μου πεις -με το δίκιο σου- «μην αφήνεις κυρά μου τα παιδιά σου να μπαίνουν όπου τους καπνίσει στο YouTube». Αυτοί, άλλωστε, είναι οι στίχοι της τραπ και της ραπ. Βρίζουν. Βρίζουν κορίτσια, μάνες, φίλους, καταστάσεις. Δεν έτσι μόνο εδώ, έτσι είναι και στο εξωτερικό. Έτσι κι αλλιώς οι τράπερ είναι σχετικά νέο μουσικό φρούτο στην Ελλάδα, ενώ οι ράπερ στις ΗΠΑ είναι περίπου όπως οι δικοί μας λαϊκοί τραγουδιστές, οι πιο εναλλακτικοί, οι… ρεμπέτες. Ο DaBaby ακόμα πιο χύμα δεν τα λέει;

Ναι, έτσι είναι. Όμως το να πεις «οκ, έτσι είναι οι στίχοι του τραπ/ραπ» δεν αποτελεί και λόγο νομιμοποίησης μιας ωδής στην κοινωνιοπάθεια με ωραία ρίμα – ειδικά όταν η «φάση» δεν σταματάει στο στίχο και οι καλλιτέχνες το… ζουν.

Το να πεις πως «οκ, τράπερ είναι και τσακώνονται» δεν ακούγεται πολύ καλή δικαιολογία για δυο μεγάλους άντρες, 34 χρονών ο Snik και 27 χρονών ο Light (δεν τα λες και πιτσιρίκια), που καβγαδίζουν και ανταλλάσσουν b-νελίκια online και ο ένας προκαλεί τον άλλον να λύσουν τις διαφορές τους με μπουνίδια.

Ζούμε στο 2022. Αυτοί είναι τα πρότυπα που θέλουμε;

Για να βάλουμε και λίγο ήχο

«Εχω money, έχω drugs, είμαι dealer /
Εχω πάρει στην πουτάνα μου chinchilla /
Εχω άκρες να βουλώσω κάθε τρύπα /
Εχω τις σφαίρες να ψεκάσω όλο το τμήμα, uh /
Εχω money, έχω drugs, είμαι dealer /
Εχω πάρει στην πουτάνα μου chinchilla /
Εχω άκρες να βουλώσω κάθε τρύπα /
Εχω τις σφαίρες να ψεκάσω όλο το τμήμα», τραπάρει ο Snik.

«Έχω δέκα bullets για όποιον λέει ότι έχει nine lives/
Επίσης έχω δέκα lives τον μήνα για όποιον με ψάχνει/
Δεν φαίνεται να ψάχνεστε για beef, boy exactly/
Η Capital κινείται σαν το νέο BMF/
Είχα τα kilos κρυμμένα κάτω απ’ το MDF/
Άμα γουστάρει να την κάνει G6 είμαι jet/
Όλα τα πράγματα της θα ‘ναι σ’ ένα box to the left (to the left)/», τραπάρει ο Light.

Ακόμα κι αν στην αρχή πεις, «στίχοι είναι, πώς κάνεις έτσι», να που μετά σκάει και μια άσκηση ποινικής δίωξης (κατά του Light) για παράνομη οπλοκατοχή, παράνομη οπλοφορία και παραβίαση του νόμου περί ναρκωτικών. Όπως όμως είπε στη συνέχεια ο δικηγόρος του, τα όπλα ήταν ψεύτικα και δεν ήταν δικά του, ενώ τα ναρκωτικά τα είχε αγοράσει νόμιμα.

Λίγες μέρες μετά από το πρώτο ταρατατζούμ, με τον Light οι δύο πρώην φίλοι και συνεργάτες έκαναν και ένα δημόσιο τσακωμό, και για να λύσουν τα θέματά τους, θέλουν να παίξουν και λίγο ξύλο, με κοινό πάντα, γιατί χωρίς κοινό τι αξία έχει η κόντρα;

Πόσο cool μας φαίνεται όλο αυτό;

Καθημερινά διαπιστώνουμε πως ζούμε σε άγριες εποχές, πιο άγριες από όσο θέλουμε να  πιστεύουμε. Με διάχυτο μίσος, αδικαιολόγητο θυμό, συναισθήματα μαύρα, ύπουλα καλλιεργημένα εδώ και δεκαετίες. Συμπυκνωμένο και ανεξήγητο μίσος σαν αυτό που την περασμένη βδομάδα οδήγησε στη δολοφονία του Άλκη, επειδή ήταν οπαδός του Άρη. Ανεξέλεγκτο μίσος σαν αυτό που οδήγησε στη δολοφονία της 26χρονης Γαρυφαλλιάς από το σύντροφό της το καλοκαίρι που μας πέρασε στη Φολέγανδρο γιατί «Ήταν η κακιά στιγμή, χάλασε η φάση», όπως είπε ο ίδιος ο δολοφόνος!

Σ’ αυτόν τον κόσμο, λοιπόν, πόσο cool είναι να συνεχίζουμε να σιγοτραγουδάμε τους παραπάνω στίχους; Πόσο οκ είναι να κάνουμε likes σε καλλιτέχνες που στα stories τους στο social media ανταλλάσσουν ατάκες όπως «εκεί που θα σε έδερνα μπροστά σε 20 άτομα και θα με έβλεπαν μόνο 20 άτομα να σου σπάω τα δόντια, τώρα θα με δει όλη η Ελλάδα»; «Καλλιτέχνες» που στο επόμενο live τους θα μαζευτούν εκατοντάδες πιτσιρίκια πληρώνοντας εισιτήριο -που θα μεταφραστεί σε γούνες τσιντσιλά, Ferrari και νέες τραπαριστές «καμπάνιες» κοινωνιοπάθειας, βίας, μισογυνισμού, παρανομίας, προτροπής σε επιθετικές, σεξιστικές και βαθιά προβληματικές συμπεριφορές.

«Καλά πάει κι αυτό»… #not, που θα έλεγε και ένας 15χρονος – σαν αυτούς που ακούνε φανατικά τα τραγούδια τους. 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ