Κάθε εβδομάδα ο Ψυχοθεραπευτής/Σεξολόγος Dr. Γιώργος Λάγιος απαντά στις ερωτήσεις των αναγνωστών στο περιοδικό ΟΚ!

Η ερώτηση της Σίας

«Είμαι παντρεμένη με τον Γιώργο εδώ και τέσσερα χρόνια. Τον αγαπάω, με αγαπάει και αυτός. Η σεξουαλική μας ζωή είναι πολύ ενεργή. Τον ζηλεύω, είναι η αλήθεια, εκείνος όχι. Επειδή έχουμε οικονομική στενότητα δουλεύει πολλές ώρες και κουράζεται πολύ. Το κακό είναι ότι έχει θέμα διαχείρισης θυμού. Μου μιλάει συχνά απότομα και τρεις φορές με έχει χτυπήσει – τη μία από αυτές τον χτύπησα εγώ πρώτη και μετά εκείνος. Μετά δείχνει να το μετανιώνει, μέχρι που βάζει και τα κλάματα. Από τη μία τον φοβάμαι, από την άλλη τον λυπάμαι. Είμαι σε μεγάλη σύγχυση».

Ο Dr. Γιώργος Λάγιος, Ψυχοθεραπευτής/Σεξολόγος, www.georgelagios.gr, www.instagram.com/glagi0s.

Τι λέει ο ειδικός;

Αγαπητή Σία,
Βρίσκεσαι σε ένα πολύ επικίνδυνο χρονικό σημείο στη σχέση σου και τη ζωή σου. Δεν θέλω να αποδώσω ευθύνες πουθενά και σίγουρα το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να αναζητήσουμε τις αιτίες που κλιμακώνονται αυτές οι εντάσεις. Μου αναφέρεις πως ο σύντροφός σου δουλεύει πολύ, επομένως υπάρχει ήδη μια κούραση, η οποία μειώνει τις ψυχικές αντοχές. Όταν το σώμα μας είναι κουρασμένο, πολλές φορές δυσκολευόμαστε να σκεφτούμε με διαύγεια. Αυτό φυσικά δεν είναι δικαιολογία, όμως πάμε να δούμε τι προηγείται της σωματικής βίας.

Πολύ συχνά στη βιβλιογραφία αναφέρεται πως η κλιμάκωση της λεκτικής βίας είναι ο προθάλαμος της σωματικής. Με τον κοινό νου, μπορούμε κι εμείς να καταλάβουμε πως όταν υπάρχει ένταση, φωνάζουμε, προσβάλλουμε κι αυτό καταλήγει σε ένα αποτέλεσμα που σίγουρα δεν επιθυμεί κανένας.

Αν και η σεξουαλική σας ζωή είναι πολύ καλή, αυτό δεν μπορώ να το βάλω σε μια διάσταση για να σου χρυσώσω το χάπι. Από τη στιγμή που κάποιος έχει σηκώσει χέρι, έχουμε ήδη αργήσει να φύγουμε.

Προσωπικά θεωρώ πως ακόμα κι αν μας μιλήσει άσχημα κάποιος, εκείνη τη στιγμή μπαίνει το όριο. Το όριο μπαίνει όταν εμείς σεβόμαστε τον εαυτό μας και ο άλλος ακολουθεί αυτό. Όταν παρατηρήσει κάποιος πως εμείς σεβόμαστε τον εαυτό μας σε τέτοιο βαθμό που δεν ανεχόμαστε ούτε μία υποτιμητική έκφραση, τότε η απόσταση από τη σωματική βία μεγαλώνει πάρα πολύ. Σε αυτή τη σχέση κινδυνεύετε και οι δύο. Δεν είναι λίγες οι φορές που το ένα φέρνει τ’ άλλο και ακόμα και εξ αμελείας γίνεται κάτι που δεν έχει επιστροφή. Για να αποφύγουμε τα χειρότερα πρέπει τώρα να
δράσουμε. Θα μπει ένας κανόνας ο οποίος θα είναι απαράβατος.

Καμία μορφή λεκτικής βίας και φυσικά σωματικής δεν θα ξαναϋπάρξει μεταξύ σας. Τη στιγμή που ένας από τους δύο παραβεί αυτό τον κανόνα, τότε το επόμενο βήμα είναι να βρείτε τα διαδικαστικά για τον χωρισμό σας.

Δεν υπάρχει περιθώριο για να πείτε τη γνωστή φράση: «Ήταν τελευταία φορά. Δεν θα ξανασυμβεί, σ’ το υπόσχομαι». Δεν με ενδιαφέρει αν σπαράζει στο κλάμα και ζητάει «συγγνώμη», δεν με ενδιαφέρει αν τυχόν σκέφτεσαι ότι θα σου λείψει και πόσο αγαπιέστε. Ο σεβασμός είναι πάνω από όλα. Ο σεβασμός και ο αυτοσεβασμός είναι απαραίτητα συστατικά της αυτοκετίμησης. Θα του ζητήσεις να ξεκινήσετε μαζί ψυχοθεραπεία. Θα ξεκινήσετε και ως ζεύγος και ατομικά. Η διαχείριση θυμού είναι κάτι πολύ δύσκολο και χρειάζεται συνέπεια και καθημερινή προσπάθεια. Ο θυμός είναι ένα δευτερογενές
συναίσθημα
που κρύβει πολλά ανεπεξέργαστα συναισθήματα από κάτω, όπως το αίσθημα της ανεπάρκειας, τη θλίψη, το άγχος και πολλά ακόμα. Μου αναφέρεις πως από τη μία τον φοβάσαι κι από την άλλη τον λυπάσαι. Αυτά δεν είναι συναισθήματα που θα έπρεπε να υπάρχουν
σε μια σχέση. Προσωπικά θα σου έλεγα πως αυτή η σχέση τελείωσε την πρώτη φορά που σήκωσε χέρι πάνω σου. Από την εμπειρία μου όμως ξέρω πως εφόσον δεν έχεις φύγει ήδη, θέλεις να προσπαθήσεις λίγο ακόμα. Αυτός ο κανόνας λοιπόν είναι και η τελευταία προσπάθεια να σώσεις όχι μόνο τη σχέση σου, αλλά και την αξιοπρέπειά σου.

Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σηκώνει τη φωνή του και το χέρι του επάνω μας. Ξαναδιάβασε την τελευταία πρόταση πολλές φορές δυνατά. Κανένας και ποτέ. Αυτό ισχύει και για σένα. Ούτε εσύ έχεις αυτό το δικαίωμα.

Πρώτη δημοσίευση στο τεύχος 952 του περιοδικού ΟΚ!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ