Η Στεφανία Γουλιώτη ήρθε στη σειρά Maestro ως Αλεξάνδρα και ξεδίπλωσε το παρελθόν του Ορέστη (Χριστόφορος Παπακαλιάτης). Σε συνέντευξή της η Στεφανία Γουλιώτη μοιράζεται προσωπικές της απόψεις για την κοινωνία, αλλά και τον λόγο που δεν μιλά για τα προσωπικά της. Επιπλέον αποκαλύπτει πώς ο Χριστόφορος “κρυφά” από την ίδια έγραψε τον ρόλο αυτόν για εκείνη χωρίς να γνωρίζει τίποτα.
«Ο Χριστόφορος έχει αυτό που έχουν οι μεγάλοι ευφυείς άνθρωποι που δεν σου μεταδίδουν πόσο ευφυείς είναι. Και νομίζεις ότι είσαι με το φιλαράκι σου και πίνεις και τρως και ταυτόχρονα τα γρανάζια του έχουν φτιάξει ένα αριστούργημα την ώρα που μιλάς. Δηλαδή εγώ δεν ήξερα ότι για καιρό που κάναμε παρέα, αυτός ερχόταν να κάνουμε παρέα για να γράψει αυτόν τον ρόλο. Και με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει “το ετοιμάζω καιρό αυτό”, “συνεχίζω και γράφω και τελικά μόνο εσύ έρχεσαι”», είπε για τον ρόλο της Αλεξάνδρας στη σειρά του Mega Maestro.
Επιπλέον η Στεφανία Γουλιώτη μίλησε για τις θεματικές που θίγει μέσω της μυθοπλασίας ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης υπενθυμίζοντάς μας πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα.
«Το ότι χρειάζεται μια σειρά σαν του Χριστόφορου να θυμίσει στην ελληνική οικογένεια ότι μπορείς να έχεις ένα ομοφυλόφιλο παιδί μέσα στην οικογένεια και είναι οκ, δεν σου επιτρέπεται να σηκώσεις το χέρι σου πάνω στη γυναίκα, ούτε καν να της φωνάζεις, πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, το ότι χρειάζεται ο Χριστόφορος να έρθει και να τα υπενθυμίσει είναι ένα από τα βασικότερα προβλήματα της κοινωνίας και δεν νομίζω ότι τους αξίζει ο χαρακτηρισμός επίκαιρα», είπε τονίζοντας τη δυστυχία της γυναίκας που δεν είναι ευτυχισμένη μέσα σε έναν γάμο.
Στη συνέχεια μάλιστα η Στεφανία Γουλιώτη εξήγησε ποιος είναι ο λόγος που επιλέγει να μην μιλά για τα προσωπικά της. «Να ένας λόγος που δεν μιλάω για τα προσωπικά μου γιατί στην κοινωνία και όχι μόνο την ελληνική, ο γάμος είναι συνυφασμένος με μια επιτυχία. Όπως και το παιδί είναι συνδεδεμένο με μια επιτυχία και πάνε και κάνουν παιδιά γυναίκες που δεν θα έπρεπε. Η μεγαλύτερη νεύρωση και η μεγαλύτερη δυστυχία ξεκινά από το να προσπαθήσεις να φτάσεις σε έναν βαθμό ευτυχίας που δεν είναι ο δικός σου. Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου τη φωνή της μαμάς μου, όσο κι αν την κρίνω και μπορώ να την τοποθετήσω, που σου φωνάζει “κάνε παιδί θα περάσει το τρένο”. Και σιωπήλή να είναι μια μητέρα είναι εκεί και μεγατράφζει το παιδί τι θα ήθελε για να ανέβει στα μάτια της. Γιατί μια ζωή αυτό περνάμε τα παιδιά, πώς θα ανέβουμε στα μάτια των παιδιών», είπε.
Η ίδια παραδέχτηκε ακόμα πως η ίδια πάλεψε πολύ με το ποιο είναι το όνειρό της και πως ως άνθρωπος «προσπαθεί να λέει εύκολα το «σ’ αγαπώ». «Έχω κι εγώ όπως οι περισσότεροι άνθρωπο θέμα με τη δέσμευση. Μόλις εγκαταλείψεις ένα κομμάτι σου και το παραδώσεις στον άλλο, αμέσως είσαι μισός», παραδέχεται.
