Σαν σήμερα, στις 13 Απριλίου 1947, γεννήθηκε στην Πάτρα ο Θάνος Μικρούτσικος. Ο σπουδαίος Έλληνας συνθέτης ξεκίνησε να σπουδάζει πιάνο και αρμονία σε ηλικία 4 ετών ενώ μέχρι τα 12 είχε ήδη το πρώτο του πτυχίο. Σπούδασε μαθηματικά στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά η μουσική ήταν πάντα η μεγάλη του αγάπη.
«Η μουσική είναι η ζωή μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι περπατάω και την ώρα που σου μιλάω σε φαντάζομαι με νότες. Θα έλεγα ότι και η αγάπη μου για τους δικούς μου ανθρώπους, τα παιδιά μου, τη γυναίκα μου, τους φίλους μου, περνάει μέσα από τη μουσική, είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσω πια. Κι αυτό δεν είναι κάτι που μειώνει τα συναισθήματά σου, το αντίθετο» είχε πει σε συνέντευξή του στην Αναστασία Κουκά.
Στο επίσημο κανάλι του στο YouTube ανέβηκε ένα συγκινητικό βίντεο όπου ακούγεται ο αυτοσχεδιασμός του στο εμβληματικό κομμάτι «Επτά νάνοι στο s/s cyrenia». Τη μουσική του Θάνου Μικρούτσικου «ντύνουν» με σπάνιες φωτογραφίες από τη ζωή και την καριέρα του.
Η τελευταία του σύζυγος Μαρία Παπαγιάννη μοιράστηκε το βίντεο μέσα από τον λογαριασμό της στο Facebook σημειώνοντας: «Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Θάνος κι από τότε κατοικεί σε όσα λαχτάρησε κι αγάπησε. Στις χαρές, στις λύπες, στους αγώνες».
Ο Θάνος Μικρούτσικος άφησε την τελευταία του πνοή, έπειτα από σκληρή μάχη για την υγεία του, στις 28 Δεκεμβρίου 2019.
«Σήμερα θα έκλεινε τα 75. Θα μαζευόμασταν σπίτι του, θα κάπνιζε το πούρο του, δεν θα μιλούσε πολύ, θα κοιτούσε τόσους φίλους και τέτοια οικογένεια δίπλα του, θα χαμογελούσε συνέχεια και θα σκεφτόταν πως δεν τα πήγε και άσχημα» γράφει ο στιχουργός και επιστήθιος φίλος του Οδυσσέας Ιωάννου. Ήταν εκείνος τον οποίο εμπιστεύτηκε να γράψει την αυτοβιογραφία του που κυκλοφόρησε το 2011, από τις εκδόσεις Πατάκη, με τίτλο «Ο Θάνος και ο Μικρούτσικος».
Και συνεχίζει ο Οδυσσέας Ιωάννου: «Κάθε φορά που μου έστελνε ένα demo με την φωνή του για να το ακούσω του έλεγα “Πολύ καλό, μην το δώσουμε κάπου, πες το εσύ”. Γελούσε. Ευτυχώς έχουν μείνει κάποια με την φωνή του. Δεν έχω ιδέα αν λείπει ή είναι ακόμα εδώ. Μας έχουν συμβεί και τόσα πολλά τελευταία που δεν βρίσκουμε λίγη ησυχία να θυμηθούμε και να αγαπήσουμε τους ανθρώπους μας».
