Το Die Together «συστήθηκε» επίσημα στο ελληνικό κοινό και ξεκινά το ταξίδι του για τον 66ο ευρωπαϊκό μουσικό διαγωνισμό της Eurovision. Το κομμάτι που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα ερμηνεύει η Αμάντα Γεωργιάδη που πολλοί έσπευσαν να την συγκρίνουν με την Μπίλι Άιλις. Από τους πρώτους που είχε εντοπίσει τα κοινά στοιχεία ήταν ο Ποσειδώνας Γιαννόπουλος.
Ο γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός και στιχουργός, έχοντας βαθιά γνώση για τον θεσμό της Eurovision, εντόπισε στην φετινή ελληνική συμμετοχή ένα τραγούδι που μπορεί να φέρει στην Ελλάδα μια σημαντική θέση. Μιλώντας στο okmag o Ποσειδώνας Γιαννόπουλος εξηγεί τους λόγους που τον κάνουν αισιόδοξο για το Die Together ενώ δεν διστάζει να πει την άποψή του για το τραγούδι της Κύπρου που δεν το θεωρεί «τίποτα συγκλονιστικό».
Πώς σας φάνηκε το τραγούδι;
Μου άρεσε πάρα πολύ. Είναι ένα μαγικό, ατμοσφαιρικό τραγούδι, πολύ έξυπνα δομημένο. Ξεκινάει ήσυχα, ακαπέλα και σιγά σιγά χτίζεται ενορχηστρωτικά, όπως συνηθίζουμε να λέμε στη γλώσσα της μουσικής. Γενικά είναι τραγούδι που στοχεύει περισσότερο στο συναίσθημα και στο υποσυνείδητο του τηλεθεατή/ακροατή παρά στον άμεσο εντυπωσιασμό του. Για αυτό και πιστεύω ότι θα πάει πάρα πολύ καλά. Είναι ένα πολύ τρυφερό τραγούδι που πραγματικά συγκινεί. Ταιριάζει δε πολύ και με το όλο physique της τραγουδίστριας, που είναι πολύ σημαντική και αυτή η παράμετρος: να ταιριάζει το τραγούδι με την εικόνα αυτού που το τραγουδάει. Αυτά, λοιπόν, όλα μαζί με κάνουν να αισιοδοξώ ότι θα τα πάει εξαιρετικά.
Κάποιοι συνέκριναν την Αμάντα Γεωργιάδη με την Μπίλι Άιλις.
Πολύ σωστά. Το είχα πει και εγώ στην τηλεόραση, πριν από δύο μήνες, όταν ακούστηκε ότι είναι αυτή που θα μας εκπροσωπήσει. Είχα μπει τότε στο YouTube και είχα δει παλιά της τραγούδια και το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι παραπέμπει στην Μπίλι Άιλις.
Την βλέπετε στην 5αδα;
Θεωρώ ότι στην Eurovision -κι εκεί είναι όλη η γοητεία της- είναι ένα σύνολο πραγμάτων που καθορίζουν την τελική κατάταξη και την τελική επιτυχία των τραγουδιών την τελική βραδιά. Θα παίξει μεγάλο ρόλο το πώς θα στηθεί το τραγούδι. Γιατί έχει μια μαγεία, αλλά το θέμα είναι πώς θα αποδοθεί αυτή η μαγεία οn stage. Είμαι αισιόδοξος όμως επειδή το έχει αναλάβει ο «μάγος» του είδους, ο Φωκάς Ευαγγελινός. Πιστεύω ότι θα κάνει πολύ ωραία πράγματα. Επομένως, την 10αδα την θεωρώ σιγουρότατη και ευελπιστώ και για 5άδα, 3αδα και -γιατί όχι;- και για κάτι ακόμα καλύτερο!
Είστε πολύ αισιόδοξος.
Είμαι αισιόδοξος γιατί γνωρίζοντας τη Eurovision πάρα πολλά χρόνια, ξέρω ότι μερικές φορές υπάρχουν τραγούδια τα οποία εκ πρώτης δεν κάνουν πολύ «φασαρία», αλλά τελικά κάνουν την μεγάλη έκπληξη. Αυτό είναι ένα τραγούδι αυτής της κατηγορίας.
Σε όσους το σχολίασαν αρνητικά, ένα μεγάλο ποσοστό ανέφερε το γεγονός ότι δεν είναι στα ελληνικά το κομμάτι.
Ένα από τα λίγο κουραστικά στην Ελλάδα είναι ότι μιλάνε για τη Eurovision και άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα ούτε από μουσική, ούτε από Eurovision. Και το κάνουν και με φανατισμό δε! Ένα πολύ μεγάλο μέρος του κοινού έχει την άποψη ότι επειδή έχουμε σκίσει κατά καιρούς ως χώρα με κάποια τραγούδια τα οποία είχαν ethnic στοιχείο, πρέπει πάντα να έχουμε κάποιο ethnic στοιχείο. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις τραγουδιών που και το να μην έχεις τέτοιο «ελληνικό ηχητικό στοιχείο», μπορεί να κάνει τη διαφορά. Όσον αφορά το θέμα της γλώσσας, είναι κάτι το οποίο μας διευκολύνει. Όταν δεν είχε απελευθερωθεί η γλώσσα στη Eurovision και κάθε χώρα ήταν υποχρεωμένη να τραγουδά στη γλώσσα της, κέρδιζαν μονίμως οι ίδιες χώρες, δηλαδή η Ιρλανδία και η Αγγλία, που είχαν δικαίωμα χρήσης της Αγγλικής γλώσσας. Τα αγγλικά, καλώς ή κακώς, είναι διεθνής γλώσσα, ο διαγωνισμός είναι διεθνής, επομένως χρησιμοποιώντας τα, απευθύνεσαι καλύτερα και πιο άμεσα στο κοινό 40 χωρών που συμμετέχουν και καλούνται να σε ψηφίσουν, Εγώ όταν έγραψα το “With love” για την Τάμτα -το οποίο τελικά δεν προκρίθηκε- είχα γράψει όλη την μουσική “γέφυρα” στα ελληνικά αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο να το κάνει κάποιος. Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι μόνο στα αγγλικά και είναι μια χαρά. Αυτό του ταιριάζει. Δεν χρειάζεται να βγάζουμε τον πατριωτισμό μας, ειδικά στη Eurovision. Μπορούμε να τον βγάλουμε σε σοβαρότερα πράγματα.
Θα γράφατε ξανά κομμάτι για τη Eurovision;
Θα έγραφα ξανά ανάλογα τον καλλιτέχνη που θα μου πρότειναν. Αν είναι για κάποιον που θα θεωρούσα ότι έχει το εκτόπισμα να σταθεί στη σκηνή της Eurovision και να αγγίξει τους τηλεθεατές 40 διαφορετικών χωρών με την ενέργειά του μέσω της τηλεόρασης, τότε ναι, θα έγραφα.
Αρκετοί σχολίασαν ότι το τραγούδι της Κύπρου είναι καλύτερο σε σχέση με της Ελλάδας.
Αυτό επιβεβαιώνει αυτό που είπα νωρίτερα, ότι μερικοί άνθρωποι έχουν τη Eurovision στο μυαλό τους ως κάτι συγκεκριμένο και μόνο. Θεωρούν ότι Eurovision είναι μόνο ο ήχος του Shake it, του Secret combination, του My Number One, του Fuego. Ό,τι μας έφερε δηλαδή θέσεις τριάδας. Αυτό όμως δεν ισχύει. Τα πράγματα αλλάζουν και ανανεώνονται. Δεν είναι κακό της Κύπρου. Μια χαρά συμπαθητικό τραγουδάκι είναι, αλλά δεν είναι και τίποτα συγκλονιστικό. Τέτοια έχουν ακούσει οι ακροατές της Eurovision επανειλημμένα. Φανταστείτε να είχαμε στείλει εμείς πέρυσι το τραγούδι της Ιταλίας, που ήταν ένα τόσο agressive rock τραγούδι, ή την προπέρσινη μπαλάντα της Ολλανδίας. Κάποιοι θα είχαν πάθει εγκεφαλικό. Αυτά τα τραγούδια όμως κέρδισαν τελικά την πρώτη θέση…
