Η Σοφία Φαραζή και ο Σόλων Τσούνης υποδύονται ένα πολύπαθο ζευγάρι στη σειρά «Παγιδευμένοι» του ΑΝΤ1. Οι δύο αγαπημένοι ηθοποιοί φωτογραφίζονται μαζί για το ΟΚ! και φωτίζουν άγνωστες πτυχές της ζωής τους.

Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;

Σόλων: Μεγάλωσα στο Αγρίνιο, είχα πολύ ωραία και χαρούμενα χρόνια. Ήμασταν δύο αγόρια και δύο κορίτσια, πολλή φασαρία, πολλές φωνές στο σπίτι. Δεν ήμουν καλός μαθητής γιατί βαριόμουν. Ζωγράφιζα όμως τέλεια. Αν δεν γινόμουν ηθοποιός, θα ήμουν ζωγράφος. Οι γονείς μου ήταν πολύ αγαπημένοι. Ο μπαμπάς μου ήταν αστυνομικός.

Σοφία: Αλήθεια; Δεν το ήξερα. Ξέρω για τον αδελφό σου, που είναι ξεναγός στη Βαρκελώνη. Εκεί σκοπεύω να πάω κι εγώ, στον αδελφό σου!

Σόλων: Θα σε ξεναγήσει, το μόνο σίγουρο. Πηγαίνω και εγώ συχνά στην Ισπανία. Κάποια χρόνια πριν έζησα για έναν χρόνο στο Παρίσι με σκοπό να ασχοληθώ με την άλλη μου Τέχνη, τη ζωγραφική.

Εσύ, Σοφία;

Σοφία: Εγώ γεννήθηκα στην Αθήνα, μεγάλωσα στη Βουλιαγμένη με τους γονείς μου και τις δύο αδελφές μου. Ήμουν μέτρια μαθήτρια, ασχολιόμουν πολύ με τα προεδριλίκια και τα πενταμελή. Στο Γυμνάσιο ήμουν πρόεδρος Δεκαπενταμελούς, και μάλιστα η πρώτη γυναίκα που έγινε πρόεδρος.

Σόλων: Σκάνδαλο στη Βουλιαγμένη! (Γελάει.)

Σοφία: Μα μόνο άντρες έβγαιναν μέχρι τότε! Οργάνωσα και την πενταήμερη. Η μητέρα μου ήταν αεροσυνοδός και πλέον συγγραφέας –έχει κυκλοφορήσει αρκετά βιβλία– και ο πατέρας μου είχε επιχείρηση με πλαστικά σκάφη αναψυχής, όπου ο σύζυγός μου και οι δύο αδελφές μου εργάζονται εκεί.

«Ζωγράφιζα από μικρός. Αν δεν γινόμουν ηθοποιός, θα ήμουν ζωγράφος» δηλώνει ο Σόλων Τσούνης στο ΟΚ!.

Πώς σας προέκυψε η υποκριτική;

Σοφία: Στην Δ’ Δημοτικού η δασκάλα μου αποφάσισε να ανεβάσουμε μια παράσταση, το «Να ζει το Μεσολόγγι», που την παρουσιάσαμε στο θέατρο της Αεροπορίας στη Βουλιαγμένη. Εκεί ένιωσα τόσο ευτυχισμένη που γύρισα σπίτι και τους είπα «θα γίνω ηθοποιός!» και δεν άλλαξα γνώμη ποτέ. Τελείωσα το Λύκειο στα 17 μου, έδωσα στο Τέχνης, τέλειωσα στα 19 μου και από τότε άρχισα να δουλεύω.

Σόλων: Γενικώς είμαι καλλιτέχνης. Ζωγράφιζα από μικρός, η κατεύθυνσή μου στο σχολείο ήταν στη γραφιστική και τη φωτογραφία, τα ενδιαφέροντά μου είχαν να κάνουν μόνο με την Τέχνη. Η υποκριτική είχε μπει στον νου μου από την εφηβεία, αλλά δεν το ξεστόμιζα ούτε καν στους φίλους μου από φόβο μη με θεωρήσουν ψώνιο.

Τι άλλαξε αργότερα, Σόλων;

Σόλων Τσούνης: Μεγαλώνοντας και σπουδάζοντας Φωτογραφία και Γραφιστική, άρχισε αυτό το απωθημένο της υποκριτικής να μεγαλώνει, με αποκορύφωμα όταν πήγα να καλύψω μια παράσταση ως φωτογράφος. Εκεί ήρθα σε επαφή με όλο αυτό το μαγικό πράγμα που συμβαίνει στο θέατρο και σιγά σιγά το πήρα απόφαση. Όταν το είπα στους γονείς μου, έπαθαν σοκ, αλλά είχαν ήδη συνηθίσει στην ιδέα ότι δεν θα έκανα ένα συμβατικό επάγγελμα και έτσι πολύ γρήγορα το ξεπέρασαν και ήταν δίπλα μου σε όλο αυτό.

«Έχω φίλους αρκετά μικρότερους οι οποίοι μου λένε πως κανείς δεν φλερτάρει», λέει στο ΟΚ! η Σοφία Φαραζή.

Έχεις δημιουργήσει και ένα στούντιο ζωγραφικής.

Σόλων Τσούνης: Ναι, έχω φτιάξει ένα στούντιο όπου εκεί μελετάω, εκεί ζωγραφίζω. Το σπίτι είναι το καταφύγιό μου, ο χώρος μου πέρα από δουλειές, που είναι για μένα και τους πολύ δικούς μου ανθρώπους.

Είσαι πολύ ενεργός στα social media.

Σόλων: Είμαι, αλλά η αλήθεια είναι πως τα έχω βαρεθεί.

Φλερτάρεις μέσα από το Instagram;

Σόλων: Το αποφεύγω. Το φλερτ που γίνεται εκεί μέσα είναι ανούσιο και εύκολο, είναι σαν μην έχει γίνει. Προτιμώ να φλερτάρω με τον κλασικό, παραδοσιακό τρόπο. Δεν βγαίνω πολύ, οπότε θα συμβεί εντελώς τυχαία, το μεσημέρι, ας πούμε, που θα πάω τον σκύλο βόλτα ή πηγαίνοντας στο περίπτερο.

Σοφία: Οχ, βλέπω στα περίπτερα κόσμο! (Γελάει.) Μια να ξεφυλλίζει τα περιοδικά και μια άλλη να διαλέγει με τις ώρες παγωτό μήπως και σε δει!

Σόλων: Μακάρι. Προτιμώ να διασκεδάζω με φίλους στο σπίτι και όχι τόσο να βγαίνω. Είμαι λίγο παλιομοδίτης.

Σοφία: Έχω φίλους αρκετά μικρότερους οι οποίοι μου λένε πως κανείς δεν φλερτάρει. Όλοι είναι στα κινητά τους ή φωτογραφίζουν τη στιγμή.

Σόλων: Όντως έτσι είναι. Ο κόσμος δεν φλερτάρει, ποζάρει. Στο κλαμπ δεν βλέπεις ανθρώπους που θέλουν να μιλήσουν ή να χορέψουν, αλλά παρατηρείς στημένους ανθρώπους με ύφος «δεν θα δεχτώ το φλερτ σου» και δημιουργείται έτσι μια παγωμένη ατμόσφαιρα. Το θέμα «φλερτ» το αφήνω ελεύθερο γιατί είναι κάτι πολύ λεπτό, είναι να πιάσεις ένα χαμόγελο ή μια ματιά.

Φωτογραφίες: Ιωάννα Τζετζούμη/ Cube Digital Productions

Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ