Φέτος ο Γιώργος Σαμπάνης συναντάει επί σκηνής την Έλενα Παπαρίζου. Θα το χαρακτήριζε κανείς καρμικό αν σκεφτόταν ότι «η Έλενα είναι η τραγουδίστρια που ερμήνευσε το πρώτο μου κομμάτι, Το φιλί της ζωής. Όταν βρέθηκα στην πρώτη μου δισκογραφική εταιρεία, ήταν και η Έλενα εκεί. Είχαμε τον ίδιο παραγωγό και θυμάμαι ότι μέσω αυτού άκουγε τα τραγούδια μου και τα επέλεγε.

Έχουμε κάνει μαζί, εκτός από Το φιλί της ζωής, τα Η καρδιά σου πέτρα, Πυροτεχνήματα, Αν ήσουνα αγάπη και το Γύρνα με στο χθες. Αυτά από γνωστά τραγούδια γιατί υπάρχουν και τρία κομμάτια που δεν βγήκαν σε singles και δεν ακούστηκαν» όπως λέει ο ίδιος. Και συνεχίζει αναφερόμενος στη σχέση τους μέσα στα χρόνια: «Αργότερα χαθήκαμε με την Έλενα. Τώρα ξαναβρεθήκαμε τόσο καλλιτεχνικά, αφού της έδωσα το Φεύγω, ένα τραγούδι σε μουσική δική μου και στίχους της Ελεάνας Βραχάλη, όσο και επαγγελματικά στον Βοτανικό.

Θέλω να σου πω ότι πρόκειται για μια από τις καλύτερες συνεργασίες που έχω κάνει στη ζωή μου. Ήταν βέβαια και δεδομένο γιατί είμαστε πολύ αγαπημένοι. Η Έλενα είναι ένα πολύ φωτεινό άτομο και μια εξαιρετική τραγουδίστρια». Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει τελικά η χημεία με το πρόσωπο που συνεργάζεται σε ένα νυχτερινό κέντρο; «Εξαρτάται από το πόσο σπουδαίο ρόλο έχει στο πρόγραμμα» απαντάει με ειλικρίνεια και συνεχίζει: «Όταν μιλάμε για τα παιδιά που τραγουδούν μαζί μου στο σχήμα αλλά έχουν λίγο χρόνο στο πρόγραμμα και δεν υπάρχει αυτή η συχνή τριβή μεταξύ μας, τότε δεν παίζει σημαντικό ρόλο. Αν είναι όμως μια συνεργασία όπως αυτή με την Έλενα Παπαρίζου που κρατάμε μαζί το μαγαζί, τότε είναι πολύ σημαντικό να έχουμε χημεία».

Το Σπίτι με το Mega, όπου θα εμφανιστεί ο Γιώργος Σαμπάνης στην πρώτη εκπομπή για το 2023, είναι το μουσικό τηλεοπτικό πρόγραμμα που κράτησε παρέα στο κοινό στη διάρκεια της καραντίνας, όταν τα νυχτερινά μαγαζιά δεν λειτουργούσαν. Πώς βίωσε ο ίδιος εκείνη την περίοδο; «Δεν ήταν δημιουργική περίοδος για εμένα. Δεν έκανα τίποτα και δεν είχα διάθεση να κάνω κάτι. Δεν ήταν δηλαδή μια περίοδος που έγραφα τραγούδια και ήθελα να δημιουργήσω. Ίσα ίσα με έπιασε μια μαύρη μαυρίλα και δεν είχα κέφι για τίποτα. Μετά μου το γύρισε καλλιτεχνικά και ξεκίνησα κάποια στιγμή να κάνω πράγματα άσχετα. Σιγά σιγά μπορώ να σου πω ότι βρήκα τον εαυτό μου και άρχισα να εργάζομαι».

Στην περίπτωσή του δεν ισχύει ότι ένας καλλιτέχνης δημιουργεί στις «μαύρες του». «Όχι, δεν ισχύει αυτό. Η Τέχνη δεν είναι βιωματική, είναι φανταστική. Αν ήταν βιωματική η Τέχνη, τότε θα γράφαμε όλοι μια ζωή το ίδιο τραγούδι. Εγώ δηλαδή που έχω γράψει 250 κομμάτια και τα περισσότερα είναι ερωτικού περιεχομένου, τι είμαι; Η Τέχνη είναι φανταστική και στη δημιουργία μουσικής και στη δημιουργία στίχου. Στηρίζεται όμως στην ενσυναίσθηση και στη συναισθηματική νοημοσύνη. Το άτομο δηλαδή που κάνει μουσική σίγουρα πρέπει να διαθέτει αυτές τις δύο κεραίες. Αλλιώς δεν γίνεται».

Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ