Η Κρίστεν Στιούαρτ ενσαρκώνει την πριγκίπισσα Νταϊάνα στην ταινία Spencer. Η καθηλωτική τους ομοιότητα συνοδεύεται και από μία σύνδεση που νιώθει η πρωταγωνίστρια με την πραγματική ζωή της ηρωίδας της.
Η 32χρονη Αμερικανίδα ηθοποιός μιλά ακόμα για την εμπειρία της στις φετινές Κάννες, όπου διαγωνίστηκε η ταινία Crimes of the Future στην οποία πρωταγωνιστεί. Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα και η ίδια έχει μόνο ωραίες αναμνήσεις από την παραμονή της στη χώρα μας.
Έχεις παρευρεθεί αρκετές φορές στο Φεστιβάλ των Καννών και αυτό δείχνει να αγγίζει μια ευαίσθητη χορδή σου, καθώς το κοινό εκεί φαίνεται να σε εκτιμάει ιδιαίτερα.
Βίωσα μια από τις καλύτερες εμπειρίες σε ό,τι αφορά την αναγνώριση που απολαμβάνω στην τέχνη του σινεμά. Επίσης, είμαι μαζί με ανθρώπους που αγαπώ. Νομίζω ότι είναι η τέταρτη φορά που πηγαίνω στις Κάννες. Ξεκάθαρα είναι το μοναδικό φεστιβάλ όπου οι άνθρωποι δεν έχουν εμμονή με το να «πουλήσουν» τις ταινίες, αλλά απλά τις αγαπούν και τις εκτιμούν. Αυτός είναι ο λόγος που αισθάνομαι άνετα εκεί.
Πιστεύεις ότι οι Κάννες αποτελούν κατά κάποιον τρόπο το αντίθετο του Χόλιγουντ, όπου τείνει να εκτιμά το box office μιας ταινίας περισσότερο από την καλλιτεχνική της αξία;
Μπορώ να δώσω ένα παράδειγμα της διαφοράς. Το φυσιολογικό στη δουλειά μου είναι να ακούγεται: «Βγαίνει η ταινία μου, παρακαλώ, πηγαίνετε να τη δείτε τότε και τότε!». Στις Κάννες μπορώ να συζητήσω για ταινίες με έναν σοβαρό τρόπο, ο οποίος είναι πιο διασκεδαστικός και ενδιαφέρων για μένα.
Η ερμηνεία σου ως πριγκίπισσα Νταϊάνα αποτελεί σίγουρα μία από τις καλύτερές σου. Πόσο δύσκολη ήταν για σένα η διαδικασία του να πάρεις απόσταση μετά την επαφή σου με μια τόσο εξωπραγματική γυναικεία προσωπικότητα;
Το αίσθημα που έρχεται με την απώλειά της δεν πρόκειται να φύγει ποτέ γιατί η τραγωδία της ζωής της είναι κάτι που νιώθω πολύ κοντά σε μένα με έναν τρόπο που –ομολογουμένως– είναι παράξενος. Προφανώς κανείς από τη συγκεκριμένη ταινία δεν τη συνάντησε ποτέ. Παρ’ όλα αυτά, για πολλούς μήνες μετά και ακόμα και τώρα υπάρχουν συγκεκριμένα ερεθίσματα που με κάνουν να τη σκέφτομαι. Και δεν το παθαίνω αυτό με άλλους ρόλους που έχω παίξει γιατί δεν αισθάνομαι θλιμμένη όταν τους σκέφτομαι.
Έχεις παραδεχτεί ότι τα τελευταία χρόνια αισθάνεσαι πιο άνετα μπροστά στα φώτα από παλιότερα.
Νιώθω αυτό το όμορφο αίσθημα ελευθερίας ως προς τον τρόπο που τα αντιμετωπίζω όλα αυτά, σε αντίθεση με το πώς ένιωθα στην αρχή με την προσοχή στο πρόσωπό μου. Προσπαθούσα να παρουσιάσω μια συγκεκριμένη εκδοχή του εαυτού μου στα ΜΜΕ. Αυτή η εσωτερική μάχη, η συνεχής έκθεση… Ξέρω πώς είναι να προσπαθείς να παρουσιάσεις τον εαυτό σου στον κόσμο. Υπάρχει αυτό το αίσθημα ότι δεν σε καταλαβαίνουν, δεν σε αποδέχονται ή απλά δεν βλέπουν αυτό που είσαι πραγματικά. Μου πήρε καιρό, αλλά τώρα πια μπορώ να αποδεχτώ τα πάντα, όπως το να μην ανησυχώ για το πώς παρουσιάζομαι δημοσίως. Δεν νιώθω την ανάγκη να βγάλω προς τα έξω μια ψεύτικη πλευρά του εαυτού μου. Συνεχίζω να αισθάνομαι πολύ άνετα δημόσια αλλά έχω καταφέρει να συνηθίσω την ιδέα και αυτό έκανε τα πάντα πιο εύκολα.
Από τον Jan Janssen. Απόδοση Αγάπη Σιώρα. Φωτογραφίες: Getty Images/Ideal Image.
Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με τα Νέα Σαββατοκύριακο.
