Το χιούμορ της Σμαράγδας Καρύδη δεν είναι το μοναδικό δυνατό της σημείο, το οποίο αστράφτει και πάλι στη μικρή οθόνη με το Celebrity Game Night που επέστρεψε (κάθε Παρασκευή στις 21:50) στο Mega.
Πάντα λες ότι βαριέσαι να κάνεις πολλά πράγματα μαζί, αλλά πώς τα καταφέρνεις και κάθε χειμώνα δουλεύεις πολύ;
Για αυτό δεν θα το ξαναπώ, γιατί θα καταντήσω γραφική. Βασικά, αυτό που βαριέμαι είναι ότι πρέπει να κάνω promo για τις δουλειές, δεν βαριέμαι τη δουλειά αυτή καθεαυτή. Την αγαπώ, την κάνω με κόπο, ιδρώνω τη φανέλα, δεν λουφάρω. Καταβάλλω πραγματική προσπάθεια επί σκηνής – κυρίως στο θέατρο εξαντλούμαι. Οπότε έχω κι αυτό το κομμάτι, της κούρασης. Αλλά όποτε γκρινιάζω και λέω πόσο κουράστηκα, την ίδια στιγμή θέλω να μου δώσω δύο χαστούκια γιατί πραγματικά αγαπάω τη δουλειά μου. Μέσα μου παλεύουν δυο φωνές. (Γελάει.)
Έχεις να αποδείξεις κάτι, ίσως στον εαυτό σου;
Όσο περνούν τα χρόνια, έχω να αποδείξω όλο και λιγότερα. Έχω καινούρια σχέδια, τα οποία δεν πρέπει σώνει και καλά να τα κάνω, αλλά τα βλέπω ως πρόκληση. Έχω ξεπεράσει τις αγωνίες που είχα στα 20 μου να αποδείξω κάτι, ακόμα και στον εαυτό μου. Επίσης, ως ηθοποιό δεν με νοιάζει τόσο το προσωπικό μου κομμάτι σε μια παράσταση όσο το συνολικό.
Τουλάχιστον επιστρέφεις φέτος τον Οκτώβριο με δύο πράγματα που τα έχεις κάνει και πέρσι, οπότε δεν θα είχες πολλή προετοιμασία.
Αυτά για αρχή. Μόλις ξεκίνησε το Celebrity Game Night στο Mega πολύ ανανεωμένο, με καινούρια παιχνίδια. Το αγαπημένο μου είναι εκείνο με την πισίνα και τα μπαλάκια. Περιμέναμε από τον περασμένο κύκλο αυτό το παιχνίδι, αλλά άργησαν να μας στείλουν αυτά τα εκατοντάδες μπαλάκια, εξαιτίας της πανδημίας. Είναι πολύ αστείο παιχνίδι. Ευτυχώς, τα γυρίσματα έγιναν το καλοκαίρι, οπότε προς το παρόν έχω «Tο σώσε» στο Θέατρο Παλλάς, για λίγες παραστάσεις, μια και όλοι οι ηθοποιοί έχουν κλείσει για το επόμενο μέρος της χρονιάς.
Θα παρουσίαζες το Celebrity Game Night και τρίτη χρονιά;
Αν έδειχναν όλα ότι ο κόσμος το θέλει, και το θέλουμε όλοι, φυσικά θα πηγαίναμε κι άλλη χρονιά. Δεν θα άφηνα κάτι που το νιώθω δικό μου, που περνάω ωραία και το αγαπάει και ο κόσμος.
Αν και έχουν έρθει σχεδόν όλοι, ποιος καλεσμένος είναι το απωθημένο σου;
Ε, καλά, δεν έχουν έρθει και όλοι. Είναι κάποιοι που δεν πάνε σε αυτά τα παιχνίδια, όπως η Ελένη Μενεγάκη που θα την ήθελα πολύ. Διασκεδάζω πολύ με την Ελένη. Πάντως από τους πρώτους μας καλεσμένους ήταν οι ηθοποιοί από τη «Γη της ελιάς» και «Tο σώσε».
«Το σώσε» είναι ο ορισμός της φράσης «θέατρο μέσα στο θέατρο».
Είναι πάντα γοητευτικό για τον θεατή, αλλά και τον ηθοποιό να έχεις μια απότομη αλλαγή από τον ηθοποιό στον ρόλο και να το δείχνεις. Φέτος έχει γίνει πιο αστεία η παράσταση γιατί την ξαναδουλέψαμε. Το θέατρο είναι work in progress και το κάθε έργο ανασαίνει αλλιώς μέσα από κάθε παράσταση. Αυτό που θα δεις τώρα είναι τελείως διαφορετικό από την πρώτη παράσταση που είδες.
Έχεις βρεθεί σε τέτοιο αλαλούμ σε δουλειά;
Όχι όπως «Το σώσε», όπου δεν κρατιούνται ούτε τα προσχήματα. Μου έχει τύχει όμως το απόλυτο αλαλούμ στη σκηνή. Ήταν στην παράσταση Anorexia Nervosa το 2000 στο Θέατρο Ήβη, σε σκηνοθεσία Χρήστου Ευθυμίου. Εκεί δεν μας έφταιγε η ατυχία μιας στιγμής, αλλά το γεγονός πως δεν ήμασταν καλά προετοιμασμένοι. Ο Χρήστος δεν ήξερε καλά τα λόγια του επειδή σκηνοθετούσε και δεν είχε χρόνο να τα μάθει. Τελειώνοντας την πρώτη από τις τρεις σκηνές του έργου, όπου ήμουν εγώ και έφευγα από την ψυχίατρο, την Μπεάτα Ασημακοπούλου, έπρεπε να κατέβει η αυλαία για να αλλάξει το σκηνικό από ιατρείο σε σπίτι. Και ξαφνικά χαλάει η αυλαία. Και έχω μείνει μόνη μου στη σκηνή, όπου χορεύω το Καρδιά μου καημένη στα ινδικά. Έχοντας άγχος και χωρίς την εμπειρία που έχω τώρα, με επίσημους καλεσμένους στην πρώτη σειρά, ζητάω να βάλουντεχνικούς να αλλάξουν το σκηνικό μπροστά στα μάτια των θεατών. Ήταν το απόλυτο αλαλούμ, αλλά όταν ολοκληρώθηκε όλο αυτό ήταν απίστευτα απελευθερωτικό για μένα. Αργότερα, με τη Βίκυ Σταυροπούλου στο Μικρό Παλλάς, γίνονταν λάθη με τηλέφωνα που κουδούνιζαν σε λάθος στιγμή, με αποτέλεσμα πολλές φορές να βγαίνουμε από τη σκηνή πεσμένες στα τέσσερα από τα γέλια. Επίσης, σε περιοδείες έχω παίξει σε συνθήκες αστείες, όπως στη Δράμα, όπου τη σκηνή από τους θεατές τη χώριζε ένα ρέμα. Αυτή η τάφρος ήταν γεμάτη τεράστια έντομα, τα οποία έρχονταν καταπάνω μας με μανία, κάτι που δεν μπορούσε να μη σχολιαστεί στο έργο. Καθώς έρχονταν τα έντομα πάνω μας, κρατούσαμε σκορ και έλεγα στον Θοδωρή (σ.σ. Αθερίδη) «2-1 εγώ», ενώ λίγο αργότερα μου απαντούσε εκείνος «5-4 εγώ» και ακούγαμε τον κόσμο να γελάει.
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
