Η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Δόμνα Μιχαηλίδου σε συνέντευξή της στο περιοδικό ΟΚ! μίλησε για την πορεία της ως πολιτικός ενώ αναφέρθηκε στον θάνατο του πατέρα της, εξηγώντας πώς διαχειρίστηκε το πένθος.

Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω, θα έκανες κάτι διαφορετικά;

Όχι, δεν νομίζω. Όταν, ας πούμε, ξεκίνησα να κάνω το διδακτορικό μου στο Κέιμπριτζ, το τελείωσα πολύ μικρή, στα 25 μου – είχα πάρει ήδη το master μου στα 20 και είπα στον πατέρα μου «μήπως να πάω να δουλέψω και να κάνω το διδακτορικό μετά;». Δεν ήθελε καθόλου, ήταν κάθετος. Θεωρούσε πως αν δεν το έκανα τότε, δεν θα το έκανα ποτέ. Και είχε απόλυτο δίκιο. Υπήρξε δηλαδή ένα σημείο στη ζωή μου που σκέφτηκα ότι θέλω κάτι άλλο και κατέληξα, εκ των υστέρων όμως, πως δεν θα το έκανα διαφορετικά.

Ο πατέρας σου «έφυγε» τον Σεπτέμβριο νικημένος από τον καρκίνο. Ταλαιπωρήθηκε για καιρό;

Ήταν ενάμιση χρόνο άρρωστος.

Σκέφτομαι ότι λόγω του θεσμικού ρόλου σου δεν θα μπορούσες να μοιραστείς το πένθος σου, έπρεπε να το διαχειριστείς ιδιωτικά.

Τη μέρα πριν από την κηδεία και την επομένη ήμουν στο γραφείο μου. Μου δίνει δύναμη ίσως και αυτή η δουλειά με το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο. Είναι τόσο δύσκολο και βαρύ και σου δίνει τέτοια αίσθηση ευθύνης. Βλέπω τη δυσκολία σε όλο της το μεγαλείο και αυτό μου δίνει μέτρο. Πόσο δύσκολο είναι, για παράδειγμα, να μεγαλώνεις ένα παιδί τυφλοκωφό, πόσο δύσκολο είναι να είσαι άνεργη με 4 παιδιά και να πρέπει να αντιμετωπίσεις και την αναπηρία του συζύγου σου.

Είμαι μοναχοπαίδι και πάντα είχα πολύ στενές σχέσεις με τους γονείς μου. Είχα μεγάλη αδυναμία στον πατέρα μου. Ήταν και νέος, 69 χρόνων. Όταν είμαι πολύ στενοχωρημένη για τον πατέρα μου, κάνω την εξής σκέψη: «Δόμνα, έζησε τη ζωή του καλά και υπάρχουν τόσοι άνθρωποι με τόσο μεγαλύτερες δυσκολίες». Αυτή η δουλειά μού έχει δώσει ένα μέτρο αξεπέραστο που στη δυσκολία της καθημερινότητας το ξεχνάω πολλές φορές.

Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ