Η Δήμητρα Ματσούκα σε μια αποκαλυπτική εξομολόγηση στο ΟΚ!. Η επιστροφή στη σκηνή, η «χωρίς ενοχές» περίοδος της καραντίνας, το ελληνικό #MeToo, το τίμημα της επιτυχίας, τα όνειρα που δεν έχει ακόμα εκπληρώσει. Η ακριβοθώρητη πρωταγωνίστρια εξηγεί γιατί έχει φτάσει σε σημείο να «λυπάται» τον εαυτό της και γιατί προσπαθεί πλέον να υπάρχει με πιο «αυθεντικό» τρόπο.

Δήμητρα, έκανες πραγματικότητα τα όνειρά σου;

Όχι, δεν έκανα πραγματικότητα τα όνειρά μου. Κι έτσι έχω ακόμα πράγματα να ονειρεύομαι. Αυτό λένε πως είναι ευλογία.

Πες μου ένα από αυτά τα όνειρα.

Ήθελα πάντα ένα μικρό σπίτι μέσα στα δέντρα ή δίπλα στη θάλασσα. Να μη βλέπω κανένα κτίριο μπροστά.

Αν δεν πετύχαινες, είχες plan b ή αυτή η δουλειά ήταν πάντα μονόδρομος για εσένα;

Δεν είχα plan b, αλλά αν δεν μου έβγαινε θα το έβρισκα. Ήμουν αναγκασμένη να το βρω και έτσι θα έκανα.

Πολύ πρόσφατα η Τζένιφερ Άνιστον μίλησε λίγο θυμωμένα για όλους εκείνους που τη ρωτούσαν ή αναρωτιόντουσαν δημόσια όλα αυτά τα χρόνια γιατί δεν έκανε παιδί. Μπορούμε πια να λέμε ότι αυτή είναι μια «ρατσιστική» ερώτηση;

Ε, όχι. Είναι μάλλον αδιάκριτη.

Ο κόσμος πιστεύεις ότι ξέρει ποια είσαι πραγματικά ή ότι στην τελική δεν χρειάζεται να ξέρει;

Εδώ δεν ξέρω εγώ ακριβώς, ποιος κόσμος; Και όχι, για τον κόσμο δεν πειράζει ούτε και θα έπρεπε να ξέρει, έτσι νομίζω. Εγώ όμως; Να κάτι που θα ήθελα να αλλάξω. Θα ήθελα να προσπαθήσω να υπάρχω με έναν πιο αυθεντικό τρόπο, λιγότερο μηχανικό. Θα ήθελα να με μάθω περισσότερο. Αυτό, ξέρετε, απαιτεί πολλή δουλειά και ακόμη περισσότερη προσοχή, παρατήρηση. Κάτι σαν αυτό που πια λέμε «mindfulness». Τελευταία κι αυτό με απασχολεί. Είναι τα απόνερα των lockdowns, μάλλον όλα αυτά. Ή απλώς είναι τα ωραία τού να ωριμάζεις.

Δήμητρα, αγαπάς τον εαυτό σου; Εσύ από μόνη σου τον έχεις «ταλαιπωρήσει» ή τον προστάτευες πάντα;

Τον αγαπάω, και κυρίως τον προστατεύω, απλώς έχει τύχει και να υπερτιμήσω τις δυνάμεις μου. Θα μπορούσες σε στιγμές να με πεις αυτοκαταστροφική, αλλά δεν είμαι. Μόνο από υπερβολική πίστη σε μένα μπορεί να με ταλαιπωρήσω.

Αλήθεια, πριν από λίγους μήνες έγινες θεία και ξέρω πόση αδυναμία έχεις στην αδελφή σου τη Μαρία. Τους βλέπεις συχνά;

Όχι όσο θα ήθελα. Τακτοποιούμαι και ετοιμάζομαι. Έχω μεγάλα όνειρα ως θεία του παιδιού, του Θέμη, και της Μαρίας μου. Και μεγάλη αγάπη, χαρά, νοιάξιμο.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που δάκρυσες;

Ε, όταν γεννήθηκε ο Ραφαήλ. Η Μαρία γέννησε μέσα στον κορονοϊό και δεν μπορούσαμε να την επισκεφτούμε στο μαιευτήριο. Μαζί με τη μαμά μου ήμασταν σε άμεση σύνδεση με τον σύζυγό της και αμέσως μας έστειλε φωτογραφία του μωρού με τη Μαρία. Δεν έχω συγκινηθεί ποτέ τόσο πολύ στη ζωή μου.

Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με τα «Νέα Σαββατοκύριακο».

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ