«Είχαμε πολλές κοινές συνισταμένες – και το σινεμά και τις ταινίες. Από μικροί είχαμε μια πολύ ιδιαίτερη επικοινωνία, δεν χρειαζόταν να πούμε πολλά. Όπως και με τον πατέρα μου». δηλώνει στο ΟΚ! ο Αποστόλης Τότσικας.
«Με τον αδελφό μου είχαμε μια πολύ ίδια γλώσσα. Στην αρχή δεν με ήθελε στις παρέες του. Όταν με γνώρισαν οι φίλοι του, με ήθελαν όλοι στην παρέα, οπότε αναγκάστηκε κι αυτός να κάνει πίσω κάποια στιγμή. Έχουμε περάσει πάρα πολύ ωραία. Γελάω πάρα πολύ με τον αδελφό μου και είναι ο μοναδικός άνθρωπος με τον οποίο πραγματικά γελάω με την ψυχή μου».
Ο Θανάσης Τότσικας, δύο χρόνια μεγαλύτερός του, παραμένει ο καλύτερός του φίλος, όπως όταν ήταν παιδιά. Ήταν εκείνος στον οποίο έτρεξε να μιλήσει για το πρώτο του κορίτσι. Προτιμούσε ωστόσο να τον κρατά μακριά από τους τσακωμούς του. «Οι πρώτοι μου καβγάδες ήταν στον Βόλο από πιτσιρίκια. Όπου μανούρα και κακό. Έπεφτε πολύ ξύλο στον Βόλο, σχεδόν κάθε μέρα. Είχαμε ζήσει τρελά πράγματα. Και είχαμε έναν πολύ θερμό κολλητό, ο οποίος αμέσως να μας υπερασπιστεί, ακόμα και για το τίποτα».
Στην ενήλικη ζωή τους πια έχουν κάνει μαζί μια ταινία μικρού μήκους, το Exit που έχει πάει στο Φεστιβάλ του Κλερμόν-Φεράν, που είναι οι Κάννες για τις μικρού μήκους. «Και ως συνεργάτες είμαστε πολύ καλοί. Το σινεμά θα είναι για πάντα η μοναδική μου πρώτη αγάπη. Μετά είναι το θέατρο. Μετά η τηλεόραση. Το θέατρο θέτει τις βάσεις για να ακονίσεις τις δεξιότητές σου και το σινεμά έχει την ίδια διαδικασία με τις πρόβες. Η διαφορά είναι ότι στο σινεμά το κάνεις κατακερματισμένα, ενώ στο θέατρο είναι one off. Θέλω πάρα πολύ και να σκηνοθετήσω στο σινεμά αλλά το θέατρο θα είναι πάντα η βάση μου».
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
