Στο περιοδικό ΟΚ! μίλησε η Αιμιλία Υψηλάντη. Η ηθοποιός φέτος πρωταγωνιστεί με τον Φίλιππο Σοφιανό στο θέατρο Αργώ. Καταξιωμένοι πρωταγωνιστές και οι δύο με σημαντικές επιτυχίες σε θέατρο και τηλεόραση, τον φετινό χειμώνα συναντιούνται στην παράσταση «Υποχώρηση από τη Μόσχα» στο θέατρο Αργώ. Ένα έργο για τις ανθρώπινες σχέσεις, το τέλος ενός γάμου αλλά και την επόμενη μέρα από το διαζύγιο.

Πώς αποφασίσατε να δημιουργήσετε το Θέατρο Αργώ;

Ο συγκεκριμένος χώρος λειτουργεί από το 2002. Κατά καιρούς είχα κάποιες μακροχρόνιες απουσίες από τη δουλειά μου που οφείλονταν στο ότι ασχολούμουν με την πολιτική (σ.σ. έχει διατελέσει βουλευτής του ΚΚΕ αλλά και δημοτική σύμβουλος Αθηνών). Έπρεπε λοιπόν από μια ηλικία και μετά να αποφασίσω πώς θα περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου. Σκέφτηκα πως αν θέλω να γεράσω με το επάγγελμά μου –με αυτό που έχω αγαπήσει και με συναδέλφους που λίγο-πολύ είναι οικογένεια–, πρέπει να αποκτήσω ένα δικό μου θεατρικό στέκι. Και να μπορώ και την ανεργία μου ακόμη να την καθορίσω εγώ. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για την αίσθηση ελευθερίας του ατόμου. Και εμένα πάντα με απασχολεί το ζήτημα της ελευθερίας.

Δίνετε την εντύπωση μιας αυστηρής γυναίκας. Ακόμη και το όνομά σας θα έλεγε κανείς πως είναι κάπως αυστηρό.

(Γελάει.) Το δικό μου όνομα είναι Σακελλαριάδου. Απλά επειδή ήμουν παντρεμένη με τον Άγγελο Υψηλάντη (σ.σ. μαζί έχουν αποκτήσει και μία κόρη, τη Μαρίνα) κράτησα το δικό του. Τότε οι γυναίκες αλλάζαμε τα ονόματά μας…

Τι άλλο κάνατε τότε οι γυναίκες;

Στη δική μου εποχή οι γυναίκες δεν έλεγαν, για παράδειγμα, την ηλικία τους. Έκρυβαν τα χρόνια τους για να μπορούν να παντρευτούν. Για να μη θεωρηθούν μεγάλες. Και τώρα ακόμη παίζει κάπως ρόλο αυτό.

Κρύβατε και εσείς την ηλικία σας;

Ποτέ! Είναι δυνατόν εγώ που ήμουν μαχόμενη σε διάφορα πεδία, είτε από τον συνδικαλισμό είτε από την πολιτική, στη ζωή μου την ίδια να κρύψω την ηλικία μου; Είναι αστείο! Θα σου πω και κάτι να γελάσεις. Όταν ήμουν πρόεδρος του ΣΕΗ (σ.σ. Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών), έγινε μια μεγάλη μάχη να μπουν οι ηθοποιοί στο ΙΚΑ. Και τα καταφέραμε. Και τότε μου έτυχε το εξής: Ήρθαν διάφορες κυρίες, παλιές ηθοποιοί, οι οποίες μου εκμυστηρεύτηκαν πως είχαν αλλάξει την ημερομηνία γέννησής τους και δεν μπορούσαν να βγουν στη σύνταξη. Έπρεπε να μείνουν στη δουλειά άλλα πέντε χρόνια!

Ίσως εσείς δεν είχατε και λόγο να την κρύψετε γιατί ο χρόνος σάς έχει φερθεί ιδιαίτερα γενναιόδωρα.

Γιατί μου έχει φερθεί ο χρόνος γενναιόδωρα και δεν έχω φερθεί εγώ γενναιόδωρα σε εκείνον; Δεν το κατάλαβα αυτό! Θα έλεγα πως μου έχει φερθεί ισορροπημένα, κανονικά. Ούτε γενναιόδωρα ούτε τσιγκούνικα. Το σημαντικό είναι ότι το σώμα μου δεν έχει κάποια ασθένεια να το ταλαιπωρήσει. Και από αυτή την
άποψη είμαι τυχερό άτομο.

Αυτό που εννοούσα είναι ότι κάποιος ψάχνοντας στο διαδίκτυο το όνομά σας βλέπει μια ηλικία που δεν ταιριάζει καθόλου με την όλο ενέργεια γυναίκα που κάθεται απέναντί μου.

Πράγματι, δεν ταιριάζει. Ξέρετε, οι γυναίκες καλλιτέχνες, και μάλιστα ηθοποιοί, όταν μεγαλώσουν είναι κάπως σε μια αχρηστία. Κανείς δεν θέλει να δει πάνω στη σκηνή έναν άνθρωπο με ρυτίδες. Θεωρούν ότι πρέπει να είσαι πάντα ωραία. Προσωπικά, λέω την ηλικία μου ακριβώς γιατί δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με τον χρόνο, απλώς θέλω και άλλον! Ναι, είμαι απαιτητική προς τον χρόνο. Και γιατί όχι; Αφού εγώ καμαρώνω. Σηκώνομαι το πρωί και λέω «πάω σήμερα να δώσω άλλη μια μάχη». Και μάλιστα μάχη σκληρή και δύσκολη. Είναι πάρα
πολύ σημαντικό ότι στέκομαι στα πόδια μου, ότι μπορώ και εργάζομαι, ότι η μνήμη μου λειτουργεί τέλεια όσον αφορά τα θεατρικά κείμενα. Γιατί αυτό να μην το δώσω πίσω και να πω «κοιτάξτε! Η γυναίκα όταν είναι 80 χρόνων μπορεί να είναι πάρα πολύ δραστήρια»; Δεν τη βάζουμε στο περιθώριο.

Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ