Ηχηρά ονόματα του Θεάτρου και των ΜΜΕ συνυπογράφουν ανοιχτή επιστολή διαχωρίζοντας τη θέση τους από τις μεθόδους που χρησιμοποιεί ο συνήγορος υπεράσπισης του Δημήτρη Λιγνάδη, Αλέξης Κούγιας.
Ανάμεσα στα ονόματα συναντάμε αυτά της Ζέτας Δούκα και της Άννας Μαρίας Παπαχαραλάμπους που ήταν από τις ηθοποιούς που πρωτοστάτησαν στο ελληνικό #MeToo μέσα από τις καταγγελίες για προσωπικές τους εμπειρίες.
Σε αυτούς που υπέγραψαν την ανοιχτή επιστολή για τη δίκη Λιγνάδη συναντάμε ακόμα τη Ρένη Πιττακή, τη Μπέτυ Αρβανίτη, τον Χρήστο Στέργιογλου, τον Χρήστο Λούλη, τη Νικαίτη Κοντούρη, την Αριάν Λαμπέντ, τον Νικο Χατζοπουλο, τον Αλέξανδρο Μυλωνά, τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση, τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη, τη Στεφανία Γουλιώτη, τον Νίκο Κυπουργό, τον Γιώργο Γάλλο, την Αντζελα Μπρούσκου, τη Μαρία Ναυπλιώτου, τον Αργύρη Ξάφη, τον Γιάννο Περλέγκα, τον Παντελή Φλατσούση, τον Μιχάλη Οικονόμου, τη Μαρία Κανελλοπούλου και τη Μαρία Κεχαγιόγλου.
Η λίστα φαίνεται πως συνεχώς μεγαλώνει αφού μετά τη γνωστοποίησή της πρωτοβουλίας ολοένα και περισσότεροι καλλιτέχνες δηλώνουν την πρόθεσή τους να συνυπογράψουν.
Τι αναφέρεται στην επιστολή για τη δίκη Λιγνάδη
Εδώ και καιρό παρακολουθούμε την προσπάθεια του κ. Κούγια να στοχοποιήσει δημοσιογράφους και μέλη του καλλιτεχνικού χώρου ως τακτική υπεράσπισης του πελάτη του Δ. Λιγνάδη.
Μέσω των σχεδόν καθημερινών ανακοινώσεών του, δημοσιογράφοι, δικηγόροι, μέλη του καλλιτεχνικού χώρου, παρουσιαστές πρωινών εκπομπών εναλλάσσονται στον κατάλογο των «σκευωρών» και κατονομάζονται ως επικεφαλής μίας «συνωμοσίας» ενοχοποίησης του κ.Λιγνάδη ή ενός «δημοσιογραφικού κυκλώματος» που επιχειρεί να «παραπληροφορήσει το κοινό» για τα όσα λαμβάνουν χώρα στην αίθουσα του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου.
Ταυτόχρονα ο κ. Κούγιας επιτίθεται στους μάρτυρες και τα θύματα βγάζοντας στη δημοσιότητα τα πλήρη ονόματά τους, αναφέροντας ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα ιατρικής φύσεως, αποκαλώντας τους δημοσίως με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς ή χρησιμοποιεί την καλλιτεχνική τους δραστηριότητα για να αποδείξει ότι είναι «ύποπτης» ηθικής, άρα οι μαρτυρίες τους είναι αναξιόπιστες.
Εξυπακούεται ότι ο κάθε δικηγόρος έχει το απόλυτο δικαίωμα να
επιλέξει την υπερασπιστική γραμμή που εκφράζει τον ίδιο και τον πελάτη του. Δεν μπορούμε, όμως, παρά να ανησυχούμε για τον τρόπο, συχνά ακραία ομοφοβικό, με τον οποίον εκφράζεται ο κ. Κούγιας, που μας γυρίζει πίσω πολλές δεκαετίες. Δεν δίστασε, μάλιστα, να εμπλέξει το όνομα ακόμα και του Μάνου Χατζιδάκι ή του Κάρολου Κουν προσπαθώντας να ταυτίσει την ομοφυλοφιλία με την παιδεραστία, γυρίζοντάς μας πίσω στην αλήστου μνήμης εποχή της Αυριανής.
Δεν μπορούμε να μην ανησυχούμε και για τον τρόπο που στοχοποιούνται δημοσιογράφοι που απλώς κάνουν την δουλειά τους, επειδή επέλεξαν να την κάνουν με έναν τρόπο που δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κ. Κούγια και του πελάτη του.
Το Παρατηρητήριο της Δίκης Λιγνάδη μάλιστα δεν κάνει άλλο παρά να παραθέτει την πιστή απομαγνητοφώνηση των όσων λέγονται και ακούγονται στο δικαστήριο.
Κι όμως τόσο οι δημοσιογράφοι που έχουν αναλάβει αυτό το έργο, όσο και όσοι έχουν εμπλακεί στην υπόθεση λόγω της δουλειάς τους (με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Ναταλί Χατζηαντωνίου που πήρε την
συνέντευξη του Νίκου Σ. με την οποία άνοιξε ο Ασκός του Αιόλου), λοιδωρούνται ή υβρίζονται, διασύρονται και συκοφαντούνται χωρίς να χρησιμοποιούνται μάλιστα τα ένδικα μέσα (κλήση ως μαρτύρων, κατάθεση μήνυσης κλπ.) που έχει στη “φαρετρα” του ένας δικηγόρος, πεπεισμένος για όλα αυτά που υποστηρίζει δημοσίως.
Όταν ξέσπασε αυτό που ονομάζουμε «ελληνικό metoo», θεωρήσαμε σημαντικό το ότι τα θύματα κακοποιητικών συμπεριφορών βρήκαν τη δύναμη να μιλήσουν για όσα τους έχουν συμβεί.
Τώρα καλούμαστε πάλι να υπερασπιστούμε όσους μίλησαν, να υπερασπιστούμε την ελευθερία του Τύπου, το δικαίωμα της κοινωνίας να ενημερώνεται σφαιρικά και αμερόληπτα.
Στεκόμαστε στο πλευρό των δημοσιογράφων, των θυμάτων και των μαρτύρων που δέχονται δημόσια επίθεση από τον κ. Κούγια για λογαριασμό του εντολέα του κ. Λιγνάδη. Η ήττα του σεξισμού, της ομοφοβίας και του ολοκληρωτισμού είναι μία καθημερινή μάχη και αφορά ολόκληρη την κοινωνία.
