Η Δώρα Τσαμπάζη, δύο μήνες μετά τον θάνατο του Ολυμπιονίκη Αλέξανδρου Νικολαΐδη και μίλησε για τις τελευταίες του στιγμές και τις προσπάθειες που έκαναν να αντιμετωπίσουν τον καρκίνο.
Η Δώρα Τσαμπάζη περιέγραψε στο Mega Stories πώς έμαθαν για την ασθένεια του συζύγου της, Αλέξανδρου Νικολαΐδη. «Η ασθένεια δεν ξέρουμε πότε ακριβώς ήρθε. Μπορεί και να ήρθε τον καιρό που γεννιόταν ο γιος μας. Άρχισε να έχει το μούδιασμα και τις πρώτες ενοχλήσεις στο δεξί πόδι τον Αύγουστο του 2020, όταν ο μικρός μας ήταν 3 μηνών. Ήταν ένας μεταστατικός όγκος από τον πνεύμονα, είχε πάει στον εγκέφαλο και πίεζε το νεύρο της αισθητικότητας και προκαλούσε αυτά τα μουδιάσματα. Αν υποθέσουμε ότι αυτό θέλει κάποιο χρόνο, μπορεί και να είχε δημιουργηθεί όσο ήμουν έγκυος ή όταν γεννούσα. Τον προβλημάτιζε, άρχισε να το ψάχνει και στην αρχή ασχολήθηκε πολύ με τη μέση του, επειδή είναι σμπαραλιασμένη από τους αγώνες. Αρχικά θεώρησε ότι είναι κάτι που προέρχεται από τη μέση. Ωστόσο, δεν τον ικανοποιούσαν οι απαντήσεις των γιατρών, διότι ήξερε το σώμα του πάρα πολύ καλά. Είπε ότι τη μέση την έχω χτυπήσει πολλές φορές, αλλά τέτοιο πράγμα πρώτη φορά έχω πάθει. Είναι κάτι άλλο.
Έψαχνε, και τα Χριστούγεννα του 2020 προς 2021 κάναμε μια μαγνητική και είδαμε ότι υπήρχε όγκος εκεί που πιέζει αυτό το νεύρο της αισθητικότητας. Μπήκε σκληρά το 2021 και μπήκαμε στο χειρουργείο, ελπίζοντας ότι ο όγκος είναι καλοήθης. Τελικά η βιοψία έδειξε ότι είναι μεταστατικός από τον πνεύμονα. Εκεί ήταν το σοκ, γιατί μαθαίνεις ότι κι ο άνθρωπός σου έχει καρκίνο, αλλά και χωρίς να το καταλάβει έχει φτάσει στο stage 4. Έπρεπε να φύγουμε στην Αθήνα πολύ γρήγορα. Εγώ έφυγα χωρίς να ξέρω αν το παιδί μου μπορεί να φάει. Η δουλειά μου ήταν να βγάλω με το θήλαστρο και να το στέλνω με παγοκύστες με τα ΚΤΕΛ στη Θεσσαλονίκη για να έχει η μαμά μου γάλα για τον μικρό. Κάπως έτσι λειτούργησαν οι πρώτες ημέρες. Εκεί συνειδητοποιήσαμε τι θα πει οικογένεια».
Επιπλέον ανέφερε: «Στην αρχή ήμασταν πολύ δυνατοί κι ο μόνος που ήταν συνειδητοποιημένος ήταν ο Αλέξανδρος. Στο περιβάλλον του είχαμε μια βεβαιότητα ότι “έλα μωρέ, θα τα καταφέρεις και είσαι Ολυμπιονίκης”. Μας έλεγε “χαλαρώστε παιδιά, δεν περνάω γρίπη, έχω καρκίνο και υπάρχει περίπτωση να μην τα καταφέρω”. Εμείς δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι θα συμβεί αυτό το πράγμα. Ο ίδιος αντιμετώπιζε τον καρκίνο όπως τους αντιπάλους στο Tae Kwon Do. Έμπαινε σε έναν αγώνα με το δεδομένο ότι μπορεί να χάσει από τον πρώτο αγώνα. Δεν ήταν ηττοπάθεια, ήταν σεβασμός σε αυτόν που έχω απέναντί μου, αυτοέλεγχος, κι ότι πρέπει να είμαι έτοιμος ακόμα και για το χειρότερο σενάριο. Έπρεπε να περάσει αρκετό καιρό για να καταλάβω ότι η στάση του ήταν προετοιμασία για το τέλος. Δεν ήταν ηττοπάθεια, ήταν γενναιότητα» κατέληξε.
Στη συνέχεια, η Δώρα Τσαμπάζη ανέφερε ακόμη ότι ευχόταν να μην δημοσιεύσει ποτέ την επιστολή του Αλέξανδρου Νικολαϊδη.
«Όταν διάβασα την επιστολή έκλαιγα και αισθανόμουν ταυτόχρονα και περήφανη για τον άνθρωπο που είχα κοντά μου. Ευχήθηκα να μην χρειαστεί να τη δημοσιεύσω ποτέ, παρόλο που οι ελπίδες μας τον τελευταίο καιρό είχαν εξανεμιστεί».
Η Δώρα Τσαμπάζη μιλά για τις τελευταίες στιγμές του Αλέξανδρου Νικολαΐδη
«Την πρώτη συζήτηση για το ενδεχόμενο του «φευγιού» του την κάναμε μετά από τον Αύγουστο του 2022. Ωστόσο, την επιθυμία να δώσει τα μετάλλιά του σε δημοπρασία την κάναμε πολύ πιο πριν. Ήταν συνειδητοποιημένος ότι δεν θα τα καταφέρει. Ο χρόνος για το καρκίνωμα nut είναι 6-9 μήνες ζωής και ο Αλέξανδρος έφτασε κοντά στα 2 χρόνια. Ήταν νικητής. Ο Αλέξανδρος “έφυγε” στην αγκαλιά μου. Είδα την τελευταία του ανάσα. Ήμουν παρούσα σε όλη τη διαδικασία. Ο άνθρωπος που αγάπησα περισσότερο στη ζωή μου. Ακόμα και για αυτό αισθάνθηκα τυχερή και ευλογημένη. Όλον αυτόν τον πολύτιμο χρόνο τον είχα ανάγκη να τον περάσω μαζί του και είχα ανάγκη να του πω όλα αυτά τα πράγματα. Όπως και το τελευταίο βράδυ να το περάσω μαζί του και να φύγει στην αγκαλιά μου».
