Για το δύσκολο καλοκαίρι που πέρασε όταν ενημερώθηκε ότι κινδυνεύει το σπίτι της στη Βαρυμπόμπη από τις φωτιές του καλοκαιριού μίλησε η Τζένη Μπότση στο περιοδικό ΟΚ!. Η Τζένη Μπότση αναφέρθηκε στον εφιάλτη της πυρκαγιάς, αλλά και στην οικογένειά της, την κόρη της, Αλίκη και όλα όσα περνούν μαζί.
Είχες ένα δύσκολο καλοκαίρι. Ενώ ήσουν διακοπές στον αγαπημένο τόπο διακοπών σου, την Ικαρία, ενημερώθηκες πως το σπίτι σου απειλείται από τη φωτιά.
Η πρώτη που με ενημέρωσε ήταν η Ντορέττα Παπαδημητρίου, «καίγεται η Βαρυμπόμπη, πού είσαι;» μου είπε στο τηλέφωνο. Με θυμάμαι να τηλεφωνώ σε έναν φίλο στην Πυροσβεστική, ο οποίος με καθησύχασε: «Η φωτιά είναι μακριά από το σπίτι σου». Μέσα σε μία ώρα η φωτιά είχε φτάσει στον κήπο μας, τόσο ανεξέλεγκτη ήταν. Εντάξει, φοβερά συναισθήματα από εκείνες τις ημέρες. Αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι που αγαπάμε τη φύση, οφείλουμε να φροντίζουμε τα δάση, γιατί τα δάση μας είναι πολύ βρόμικα και έχουν πολλά ξερά ξύλα. Ήταν επόμενο πως θα καίγονταν εύκολα σε περίπτωση φωτιάς.
Ποια ήταν η πρώτη σκέψη που έκανες μαθαίνοντας για την καταστροφή;
Να μη χαθούν οι παιδικές μου φωτογραφίες, που δεν θα είχα να τις δείξω στην Αλίκη (σ.σ. την κόρη της), και τα βιβλία μου. Για δυο μέρες ήμουν άυπνη, δεν σήκωνα τηλέφωνα παρά μόνο από τους γείτονες για να με ενημερώσουν. Δεν είχα την υπομονή. Από τη στιγμή που έμαθα πως το σπίτι μας γλίτωσε, είχαμε το άγχος τι θα γίνει με το πλιάτσικο. Έτσι, πέρασαν οι δύο εβδομάδες των διακοπών.
Δεν επέστρεψες στην Αθήνα και στο σπίτι σου στη Βαρυμπόμπη;
Όχι, γιατί δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι, μόνο πρόβλημα θα δημιουργούσα. Όταν γύρισα και είδα την καταστροφή, μόνο τότε έκλαψα. Αυτό το δάσος ήταν το σπίτι μας. Όπως και όλα τα δάση είναι το σπίτι μας. Επίσης, οι περισσότεροι γείτονες δεν θα γυρίσουν κι αυτό με στενοχωρεί πολύ. Δεν μένουμε ακόμα εκεί, κάνουμε κάποιες εργασίες αλλά και περιμένουμε να βρέξει –που έβρεξε πριν από λίγες μέρες– ώστε να «καθίσει» αυτή η πνιγερή ατμόσφαιρα. Μένουμε στη μητέρα μου γιατί ο δολοφόνος γυρίζει στον τόπο του εγκλήματος.
Εξού και επιστρέφεις στο θέατρο με ένα εμβληματικό αστυνομικό έργο της Aγκάθα Κρίστι, την Ποντικοπαγίδα;
Περίπου! (Γελάει.) Είμαστε στο Θέατρο Νέος Ακάδημος με μια ωραία παράσταση, σε σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή, και μια ωραία παρέα. Ακούμε τα επιφωνήματα που βγάζει το κοινό μέσα από τις συνεχείς ανατροπές και είναι συγκινητικό γιατί μαζί με τον κόσμο μπαίνουμε και εμείς στο παιχνίδι. Από την άλλη, είμαι στους Συμπέθερους απ’ τα Τίρανα που προβάλλονται στο Mega. Δεν έχω κάποιο βασικό ρόλο, αλλά το έκανα γιατί ήθελα να ξεκινήσω να δουλεύω. Τον Μιχάλη Ρέππα και τον Θανάση Παπαθανασίου (σ.σ. σεναριογράφους και σκηνοθέτες της σειράς) τους ξέρω πολλά χρόνια. Είναι εκείνοι που μου άνοιξαν τον δρόμο στη δουλειά. Ήμουν φοιτήτρια και με επέλεξαν για να παίξω στο Δις εξαμαρτείν έναν κομπάρσο – ήμουν ένα από τα παιδιά που φαίνονταν πίσω στο πλάνο. Ήταν η πρώτη μου επαφή και θεωρώ πολύ τρυφερή όλη αυτή τη δοτικότητα αυτών των δύο ανθρώπων.
Αρκετές φορές σε έχω ακούσει να λες για τις δουλειές σου πως «δεν έχω βρει ακόμα τον ρόλο» ή πως «απόψε δεν ήμασταν γεμάτοι στο θέατρο». Την ίδια ώρα συνάδελφοί σου λένε πως «κάθε βράδυ γίνεται χαμός» ή πως «περνάμε τέλεια» ενώ μπορεί να μη συμβαίνει αυτό. Τόσο πολύ αγαπάς την αλήθεια;
Μα, αν πεις σε κάποιον πως είμαστε γεμάτοι, ενώ στην πραγματικότητα δεν είμαστε, αυτό είναι κάτι που μαθαίνεται. Δεν είναι κρίμα; Μου φαίνεται τόσο αστείο να μην πεις την αλήθεια. Την αγαπώ την αλήθεια, ναι. Νομίζω πως αν είμαι τόσα χρόνια στη δουλειά, είναι και για αυτό. Δεν έχω κοροϊδέψει ποτέ κανέναν. Ακόμα και για την ηλικία μου λέω αλήθεια. Είμαι 49 χρόνων.
Σε ό,τι αφορά τον ρόλο σου ως μητέρας, πιστεύεις πως ένα ευτυχισμένο παιδί θέλει και μια ευτυχισμένη μαμά;
Ναι! Αν η γυναίκα θέλει να δουλέψει, πρέπει να πάει για δουλειά. Αν, πάλι, θέλει να φύγει, να φύγει. Ένα παιδί δεν είναι ευτυχισμένο όταν η μαμά είναι παρούσα, αλλά όταν αισθάνεται πως η μαμά του είναι ευτυχισμένη. Σκέφτηκα δυο και τρεις φορές το να δουλέψω στο θέατρο. Είναι μια καθημερινότητα, κάθε βράδυ, και σκέφτηκα πως η Αλίκη είναι ακόμη μικρή και μπορεί να μην της καταγραφεί ότι δεν θα είμαι μαζί της το βράδυ των Χριστουγέννων, ας πούμε. Αλλά στα 5 της, θα το θελήσει και θα το διεκδικήσει. Οπότε θα προτιμήσω να μείνω σπίτι τότε. Αλλά κι αυτό δεν είναι απαραίτητο…
Νιώθεις ενοχές τώρα που την αφήνεις για να πας στο θέατρο και στα γυρίσματα;
Καθόλου, την αφήνω σε πολύ καλά χέρια, μένει με τη μαμά μου και μια κοπέλα. Είναι πολύ χαρούμενη. Όταν με βλέπει να φεύγω, μου φωνάζει «Γεια σου, μαμά, καλή δουλειά» και μετά την ακούω να λέει «η μαμά πάει θέατρο». Το ίδιο φωνάζει κάθε πρωί και στον Αλέξανδρο «γεια σου μπαμπά, καλή δουλειά».
Είσαι μια Τζένη και η κόρη σου λέγεται Αλίκη. Αυτό από μόνο του είναι πολύ ενδιαφέρον!
(Γελάει). Πρώτος μας το είχε αναφέρει ο Μιχάλης Μαρίνος. Θέλαμε το όνομά της να ξεκινάει από Α, γιατί όλα τα ονόματα στην οικογένεια του Αλέξανδρου ξεκινούν από Α. Επίσης, η Αλίκη γιορτάζει της Αγίας Μαρίνας, μέρα που γιορτάζει η μαμά μου.
Τι άλλαξε στη ζωή σου με τον ερχομό της κόρης σου;
Οι προτεραιότητές μου άλλαξαν. Δεν είμαι εγώ η προτεραιότητα, αλλά η Αλίκη. Όλα κινούνται γύρω της.
Ήταν όπως τα είχες φανταστεί και είχες ακούσει ή ήρθες αντιμέτωπη με μια διαφορετική πραγματικότητα;
Η αλήθεια είναι ότι άμα ακούσεις μια μητέρα να μιλάει για τα παιδιά της, υπάρχει περίπτωση να σε παραπλανήσει. Εγώ είχα τη δική μου εμπειρία για 13 χρόνια στο Χαμόγελο του Παιδιού, οπότε κανείς δεν με παραπλάνησε, ήταν όπως τα ήξερα. Ήμουν ενήμερη, οπότε δεν φοβήθηκα όπως θα έκανε κάποια νέα μητέρα που δεν έχει εμπειρία. Για παράδειγμα, δεν της έδωσα αλεσμένο φαγητό, αλλά κανονικό φαγητό. Επίσης, την πήγα πολύ νωρίς στον βρεφικό σταθμό, της έκανα από νωρίς μαθήματα ύπνου κ.ο.κ.
Ποια είναι η πιο τρυφερή στιγμή μαζί της;
Όταν με παίρνει αγκαλιά. Όταν με σφίγγει στην αγκαλιά της, με διαλύει. Τότε μπορεί να με κάνει ό,τι θέλει. Δεν το έχει καταλάβει αυτό ακόμα…
Είσαι φίλη με πολλές γνωστές μαμάδες, όπως η Έλλη Κοκκίνου, η Βίκυ Βολιώτη, η Ντορέττα Παπαδημητρίου. Τι συμβουλή σού έδωσαν όταν τους είπες πως ήσουν έγκυος;
Δεν μου είπαν τίποτα, απλά και με την Έλλη και με την Ντορέττα είχαμε πολλά κλάματα. Συγκινήθηκαν πολύ. Τι να μου πουν άλλωστε; Δεν μπορείς να δώσεις συμβουλή. Και εγώ δεν είμαι των συμβουλών. Είναι μια τόσο ωραία διαδρομή που θα την περάσεις μόνη σου.
Το παιδί αλλάζει τις ισορροπίες σε μια σχέση – άλλοτε τη δένει και άλλοτε την κλονίζει. Τι συνέβη σε εσάς;
Νομίζω όλα. Κι αυτό είναι το μαγικό. Είμαστε οκτώ χρόνια μαζί και έχουμε περάσει μέσα από όλες αυτές τις καταστάσεις και είμαστε πάντα μαζί.
Πώς γνωριστήκατε με τον σύντροφό σου;
Μέσω της Τόνιας Σωτηροπούλου γνωριστήκαμε και, ευτυχώς, της πέτυχε. Είχαμε βγει μεγάλη παρέα στο Shamone. Έτυχε και καθίσαμε δίπλα, γνωριστήκαμε, μιλήσαμε και μετά ξαναβρεθήκαμε άλλη μια φορά, όπου πήγαμε στην Κηφισιά, και την τρίτη φορά πάλι πήγαμε στο Shamone. Αυτό ήταν!
Τι έχει πάρει η Αλίκη από εσένα και τι από τον Αλέξανδρο;
Από τον Αλέξανδρο έχει πάρει εξωτερικά τα πάντα. Από εμένα έχει πάρει την τσαχπινιά, το τραγούδι και τον χορό.
Με τι αξίες θέλεις να τη μεγαλώσεις;
Αυτά τα γνωστά. Να αγαπάει, βασικά να ξέρει να αγαπάει γιατί αγαπάς πραγματικά όταν αγαπάς με τον τρόπο που θέλει ο άλλος και όχι όπως θες εσύ. Αυτό θέλω να της δείξω. Και να είναι ένας δοτικός και χρήσιμος άνθρωπος.
Διαβάστε περισσότερα στο ΟΚ! που κυκλοφορεί με «Τα Νέα Σαββατοκύριακο».
Φωτογραφίες: Ιωάννα Τζετζούμη.
