Δέκα αγαπημένα πρόσωπα από τον χώρο του θεάτρου, της τηλεόρασης αλλά και της μόδας κάνουν με αφορμή τα 16α γενέθλια του OK! μια αναδρομή στη δική τους εφηβεία. Τι θα συμβούλευαν τον 16χρονο εαυτό τους;
Εβελίνα Παπούλια
Δεκαέξι χρόνων είχα το αγόρι μου, είχα τις παρέες μου και το μόνο που μεαπασχολούσε ήταν το μπαλέτο και η διασκέδαση. Είχα όμως ταυτόχρονα και πολύ άγχος για να καταφέρω να αντεπεξέλθω στις απαιτήσεις μου και στους στόχους που είχα βάλει. Λειτουργούσα πάντα με χρονοδιάγραμμα απόδοσης. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, θα μου έλεγα να μην έχω καμία ανασφάλεια και κανένα άγχος γιατί θα καταφέρω να πραγματοποιήσω όλα όσα ονειρεύτηκα στη ζωή μου. Θα πετούσα το χρονοδιάγραμμα στα σκουπίδια και θα συνειδητοποιούσα νωρίτερα πως η ζωή ξέρει πού θα με πάει και πότε θα μου δώσει όλα όσα επιθυμώ!
Μαρία Ηλιάκη
Αν έπρεπε να συμβουλεύσω τον 16χρονο εαυτό μου, αυτό που θα του έλεγα πρώτα είναι «να μην απογοητεύεσαι τόσο εύκολα!». Προσωπικά είχα πάντα μια τάση από μικρή να το βάζω κάτω εύκολα και να απογοητεύομαι, κάτι που αργότερα το δούλεψα και συνειδητοποίησα ότι μέσα από τις αποτυχίες μαθαίνουμε πράγματα. Οπότε θα του έλεγα «να μη φοβάσαι την αποτυχία!». Επίσης, «να μη βιάζεσαι!». Όταν είμαστε στην εφηβεία, βιαζόμαστε να κάνουμε πράγματα, βιαζόμαστε να ερωτευτούμε, να μεγαλώσουμε, να δουλέψουμε και δεν ζούμε την ηλικία μας και τις στιγμές. Νομίζω πως στα 16 μου δεν απόλαυσα όσο έπρεπε αυτή την ανεμελιά, αυτό που σου επιτρέπει να μην έχεις άγχος για κάτι. Στα 16 μου, ζούσα με τους γονείς μου, δεν δούλευα. Εκείνοι φρόντιζαν για όλα. Τότε αυτό μου φαινόταν ως καταπίεση αλλά τώρα λέω πως έπρεπε να το απολαύσω περισσότερο…
Σταμάτης Φασουλής
Επειδή απεχθάνομαι τις συμβουλές, δεν θα του έδινα καμία. Θα του έλεγα να ξαναέκανε ό,τι του κατέβει στο κεφάλι, αρκεί να μην ενοχλούσε τους άλλους. Στα δικά μου 16 μου έλειπε το θέατρο γιατί οι γονείς μου μου έδιναν χαρτζιλίκι για να βλέπω απογευματινή παράσταση κάθε Κυριακή κι εγώ ήθελα κάθε μέρα. Αυτή η λαχτάρα να δω θέατρο όμως με έκανε αυτό που είμαι. Αν και αυτά που φανταστήκαμε στα 16 μας τα θέλαμε τότε… Όταν ήρθαν, ίσως να ήταν αργά. Έναν χειμώνα, πριν από δέκα χρόνια, έφευγα από το Θέατρο Χορν για να δω τι γίνεται στο Παλλάς όπου σκηνοθετούσα μια παράσταση και έκανα μια στάση για να δω μια σκηνή από τους Δύο τρελούς τρελούς παραγωγούς, που επίσης σκηνοθετούσα στο Αλίκη. Ήμουν δηλαδή σε τρία κεντρικά θέατρα και καθώς πέρναγα την Πανεπιστημίου έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται «ποτέ θα γίνω εγώ έτσι;». Δεν το είπα με αχαριστία. Αυτό που σκεφτόμουν ήταν πως δεν το είχα όταν το ονειρευόμουν, αλλά το θέατρο μου ήρθε μετά, μέσα από δουλειά, χαρές, στενοχώριες
Τζένη Μπότση
Θα χαιρόμουν ακόμη περισσότερο κάθε στιγμή του σχολείου. Είναι το μέρος όπου έχουμε τις λιγότερες ευθύνες γιατί αυτό που αντιμετωπίζουμε μετά είναι πιο μεγάλο και δύσκολο. Το σχολείο είναι τα πιο ανέμελά μας χρόνια και πάντα κάποιος άλλος φροντίζει για μας, συνήθως οι γονείς μας. Πήγα σχολείο στο Κολλέγιο, ήμουν μέτρια μαθήτρια, με ιδιαίτερη κλίση στα φιλολογικά μαθήματα. Με θυμάμαι πάντα να είμαι ερωτευμένη και να βγαίνω πολύ. Πήγαινα στην Αυτοκίνηση και το Agora και χόρευα πάρα πολύ. Τότε, όταν βγαίναμε έξω, χορεύαμε! Τώρα έχει αλλάξει ο τρόπος διασκέδασης. Αν κλείσω τα μάτια μου και ανατρέξω στα δικά μου 16, το πρώτο που θα σκεφτώ θα είναι η μπλε Polo τσάντα που πήγαινα σχολείο. Α, και o Prince. Νομίζω πως για σας στο ΟΚ!, με αφορμή τα γενέθλια του περιοδικού, θα σας αφιερώσω το Purple rain του Prince.
Γρηγόρης Γκουντάρας
Όλη μου η ζωή τότε ήταν ποδόσφαιρο, βόλτες και κορίτσια. Στα 16 μου ήταν εκπληκτικές οι παρέες, η διάθεση και σίγουρα οι βόλτες, είτε στα διάφορα πάρτι είτε στην πλατεία του Χαλανδρίου ή ακόμη και στην Divina στο bowling center στην Κηφισιά, όπου εκεί γίνονταν οι χοροί και τα καμάκια! Τα 16 είναι η ηλικία που βιάζεσαι να μεγαλώσεις. Κακώς. Είναι η ηλικία που τα ξέρεις όλα και δεν ακούς τους γονείς σου. Αυτό το λούζομαι τώρα γιατί τα
ίδια μου κάνουν και τα παιδιά μου, αν και είναι μικρότερα – τα παιδιά πια μεγαλώνουν πιο γρήγορα από ό,τι εμείς γιατί έχουν περισσότερα ερεθίσματα. Με το μυαλό που έχω τώρα, ενδεχομένως να ήμουν πιο συγκεντρωμένος στο σχολείο, αλλά δεν είναι κάτι που μετανιώνω. Σίγουρα θα έλεγα πιο πολλά «σ’ αγαπώ» στους γονείς μου γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο, απλώς τότε δεν το ξέραμε. Οι γονείς χρειάζονται φιλιά, αγκαλιές και καθημερινά «σ’ αγαπώ».
Λάκης Γαβαλάς
Τα 16, λένε, είναι η πιο τρυφερή ηλικία. Μεγάλωνα στον Κορυδαλλό, φοιτούσα στην αυστηρή Ελληνογαλλική Σχολή Αρρένων στον Πειραιά, στην περίφημη Saint-Paul. Τα μαθήματα τα μάθαινα σαν έναν ρόλο σε καλοσκηνοθετημένη παράσταση, όπου περίμενα να σηκωθεί η αυλαία για να τον υποδυθώ όσο πιο πειστικά μπορούσα. Η γυμναστική και ο χορός μού άρεσαν πολύ. Άνοιγαν τα παράθυρα της ψυχής μου. Μου άρεσε ο Ζακ Μπρελ και ο Ντέιβιντ Μπόουι και λάτρευα το γαλλικό περιοδικό μουσικής Salut les Copains. Ανήκα σ’ ένα δικό μου σύμπαν αλλά και στο θρανίο μου. Ο Πειραιάς της εφηβείας μου έχει χαραχτεί στη μνήμη μου. Έκανα βόλτες στα στενά του Πασαλιμανιού, στην Καστέλλα, στην Ευαγγελίστρια και στον Προφήτη Ηλία, που τότε ακόμη ήταν λόφος με πεύκα. Ο Πειραιάς, που μέρα νύχτα έσφυζε από κίνηση και ζωή, είχε τότε δύο όψεις: Ήταν και του λιμανιού και του σαλονιού. Όπως
ήμουν και είμαι κι εγώ. Τα χαρτζιλίκια μου τα ξόδευα και σε βαρκάδες στο νησάκι απέναντι από το θρυλικό ξενοδοχείο Cavo D’ Oro, καφεδάκια στου Παπασπύρου και πολύ σινεμά… Θα συμβούλευα τον 16χρονο Λάκη να απολαμβάνει το πολλαπλό φλερτ και να μην αγχώνεται που δεν ήξερε να παίζει καλά τα μήλα (εφηβικό παιχνίδι)!
Δημήτρης Γκοτσόπουλος
Αυτό που θα έλεγα στον 16χρονο Δημήτρη είναι ότι το μόνο χρέος που έχει στη ζωή του είναι να αγαπήσει τον εαυτό του – κι αν το καταφέρει αυτό δεν θα χρειάζεται να φοβάται και να ανησυχεί για το οτιδήποτε. Γιατί η αγάπη και η εμπιστοσύνη στον εαυτό του είναι ο μόνος δρόμος για να ανοίξει την πόρτα των θαυμάτων. Θα τον διαβεβαίωνα δηλαδή πως ένας ολοκληρωμένος Δημήτρης είναι πιο χρήσιμος στον κόσμο από έναν μη ολοκληρωμένο Δημήτρη.
Θοδωρής Αθερίδης
Ο 16χρονος εαυτός μου συμπίμπτει με τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μάιο του ’81 έγινα 16 και τον Οκτώβριο ο Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές. Οπότε στα 16 μου ήμουν μαχώμενος της Αριστεράς και έζησα όλη μου την εφηβεία ως αριστερός. Σαράντα χρόνια αργότερα, ενόψει της ανανέωσης του ΚΙ.ΝΑΛ., τα πράγματα δείχνουν να έχουν κάνει μια παρένθεση ωριμότητας, περνώντας από σαράντα κύματα και έχοντας στην πλάτη μας μια δεκαετή οικονομική κρίση και μια διετή πανδημία. Οπότε μπορεί να ατενίζει κάποιος το μέλλον με αισιοδοξία, μια και κάναμε τη θητεία στο κακό. Άρα θα συμβούλευα τον 16χρονο εαυτό μου, και κάθε 16χρονο παιδί, να επικεντρώνεται στο καλό και να μην ασχολείται με το κακό.
Θέμις Μπαζάκα
Δεν είχα καλή εφηβεία, ήμουν ντάουν και θηρίο. Μέχρι να μπω στο θέατρο έζησα δύσκολη εφηβεία. Και ταλαιπωρούσα τους γονείς μου γιατί ήμουν ανήσυχη, κάτι που δεν έχει καταλαγιάσει και πολύ. Ήμουν στη Θεσσαλονίκη, μέτρια μαθήτρια γιατί βαριόμουν το σχολείο. Αν κάτι θα έλεγα στον 16χρονο εαυτό μου, θα του έλεγα να είναι ψύχραιμος, γιατί είναι μια ηλικία που είναι έντονα τα ορμονικά και παραποιούν την πραγματικότητα. Δεν είναι εύκολα τα 16, αλλά από την άλλη αγαπώ την ανεμελιά και την αθωότητα αυτών των χρόνων, που χάνονται καθώς γίνεσαι ενήλικας. Τα 16 είναι μια οριακή ηλικία και το πιο σημαντικό είναι πως όταν είσαι 16 τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Λένα Παπαληγούρα
Θα συμβούλευα τη 16χρονη Λένα να μη φοβάται να είναι ο εαυτός της. Να ακούει το μέσα της και να επιλέγει αυτό που θέλει αληθινά. Να μη χάνει χρόνο για ανθρώπους και πράγματα που δεν αξίζουν και να δίνει κι άλλο χρόνο σε ανθρώπους και πράγματα που αξίζουν. Να ψάχνει τη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου. Γιατί το γοητευτικό κρύβεται καμία φορά στο διαφορετικό. Να κοιτάει τον καθρέφτη με περηφάνια και χαρά, εστιάζοντας στα θετικά και όχι μόνο στις ατέλειες. Να αγκαλιάζει τους αγαπημένους της γιατί μπορεί ξαφνικά μια πανδημία να της στερήσει τις αγκαλιές κι αυτό πονάει πολύ, να δείχνει κατανόηση στους γονείς της γιατί αυτό το «όταν γίνεις γονιός, θα καταλάβεις» ισχύει και με το παραπάνω. Να αποζητά μόνο την υγεία και την αγάπη γιατί όλα τα αλλά έρχονται!
Μαρία Ηλιάκη 
Εβελίνα Παπούλια 
Γρηγόρης Γουντάρας 
Τζένη Μπότση 
Σταμάτης Φασουλής 
Λάκης Γαβαλάς 
Λένα Παπαληγούρα 
Θοδωρής Αθερίδης 
Θέμις Μπαζάκα 
Δημήτρης Γκοτσόπουλος
