Η Ελλάδα μετρά ήδη τρία μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και πολλές δυνατές στιγμές από τις προσπάθειες των αθλητών μας με αποκορύφωμα τον Θοδωρή Ιακωβίδη που «λύγισε» μπροστά στην κάμερα. Ένα στιγμιότυπο που συγκίνησε το πανελλήνιο αλλά αποτελεί γνώριμη εικονα για όσους κάνουν πρωταθλητισμό. Η Πηγή Δεβετζή έχει ζήσει αντίστοιχες στιγμές στην δική της αθλητική πορεία. «Ατέλειωτες ώρες προπόνησης, στερήσεις, πόνοι, τραυματισμοί για να ανέβεις στο ψηλότερο σκαλί και μπορεί και να μην τα καταφέρεις» περιγράφει στο okmag.gr η Ολυμπιονίκης.
Η εικόνα του Θοδωρή Ιακωβίδη να «λυγίζει» μπροστά στην κάμερα είναι κάτι γνώριμο για σένα; Έχεις βιώσει αντίστοιχες δυσκολίες στην πορεία σου προς τους Ολυμπιακούς;
Φυσικά και ήταν γνώριμη εικόνα του Ιακωβίδη όχι μόνο για μένα αλλά και για πολλά παιδιά που έκαναν και κάνουν πρωταθλητισμό. Οι δυσκολίες για να φτάσεις στην κορυφή είναι τεράστιες. Ατέλειωτες ώρες προπόνησης, στερήσεις, πόνοι, τραυματισμοί για να ανέβεις στο ψηλότερο σκαλί και μπορεί και να μην τα καταφέρεις.
Αν ο Θοδωρής Ιακωβίδης ήταν φίλος σου, τι θα του έλεγες σήμερα;
Αν ήταν φίλος μου θα του έλεγα να κυνηγήσει το όνειρό του με ό,τι έχει αυτή την στιγμή και ο Θεός δεν θα τον αφήσει. Αν μπορούσα θα τον βοηθούσα εγώ… Κι αυτό γιατί, αν σταματούσε την προσπάθεια του δεν θα ήξερε ποτέ πού θα μπορούσε να φτάσει.
Θεωρείς ότι έχουν αλλάξει πράγματα όσον αφορά τη στήριξη των αθλητών σήμερα συγκριτικά με την δική σου γενιά;
Όχι δεν έχουν αλλάξει. Ούτε τότε υπήρχε βοήθεια ούτε τώρα… Επίσης, έχει μείνει ίδια η αδιαφορία ανθρώπων που βρίσκονται μέσα στο χώρο που είναι άσχετοι και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πώς θα αρπάξουν από τις προετοιμασίες των αθλητών «θυμάτων», στην συγκεκριμένη περίπτωση, για να κάνουν περιουσίες στις προσπάθειες και στα πόδια τους. Υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν. Πρέπει να γίνει ξεκαθάρισμα κατά την γνώμη μου. Έρχονται να φωτογραφηθούν στην επιτυχία και όταν δεν τους κανείς άλλο για τη δόξα, σε πετούν σαν την λεμονόκουπα.
Βλέποντας τους Ολυμπιακούς αναπολείς τις δικές σου στιγμές;
Φυσικά και αναπολώ τις δικές μου στιγμές που είναι ανεπανάληπτες και δεν θα φύγουν ποτέ από την μνήμη τη δική μου και του κόσμου! Με συναντούν στον δρόμο και μου σφίγγουν το χέρι -ο απλός κόσμος, που αυτός για μένα έχει σημασία- και μου λένε πόσο σημαντικές επιδόσεις είχα πετύχει τότε και πως αν ακόμα αγωνιζόμουν θα σάρωνα τα μετάλλια.
Τι σου λείπει από τότε και τι θα ήθελες να ξεχάσεις;
Δεν θα άλλαζα τίποτα όσον αφορά την αθλητική μου καριέρα αλλά θα άλλαζα αυτούς που με εκμεταλλεύτηκαν όσο έκανα πρωταθλητισμό. Αυτούς που τότε είχα δίπλα μου δηλαδή. Δυστυχώς…
Θεωρείς τα τρία μετάλλια της Ελλάδας στο Τόκιο έναν καλό αριθμό;
Τα 3 μετάλλια για την Ελλάδα δεν είναι κακός αριθμός μετά από όλα αυτά που τράβηξαν οι αθλητές λόγω των καταστάσεων και την αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων για ένα χρόνο μετά. Όμως, δεν θα έλεγα ότι είναι και ικανοποιητικά. Νομίζω, περιμέναμε περισσότερα και ότι θα πάρουμε κι άλλα μέχρι το τέλος των Αγώνων και μάλιστα στον στίβο.
