Καλησπέρα φίλοι μου! Ανανεώνω τη συντροφική, διαδικτυακή μας παρέα, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο. Αυτή τη φορά, σας προτείνω να μου παραθέτετε τους προβληματισμούς σας, έτσι ώστε να υπάρξει αλληλεπίδραση και να φέρει πιο άμεσα και πιο λειτουργικά αποτελέσματα όσον αφορά το όποιο θέμα σας απασχολεί. Θα ξεκινήσω με μια ερώτηση.
Τι είναι ο κόσμος; Πώς τον βλέπεις;
Θέλω μια λέξη! Πχ. ο κόσμος είναι πολύπλευρος. Ο κόσμος είναι θυμωμένος. Η απάντηση που χρειάζεται να δώσεις για να βοηθηθείς αληθινά είναι η πρώτη σου σκέψη ακόμα και αν δεν σου είναι αρεστή λέγοντάς τη. Αφού απαντήσεις τι είναι ο κόσμος για σένα, τότε βάλε μπροστά αντί για το: ο κόσμος είναι, εγώ είμαι! Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο είναι ο τρόπος που εμείς βιώνουμε τον κόσμο. Ο καθένας μας έχει άλλα πιστεύω. Ωστόσο, όλοι έχουμε ένα κοινό. Μπορούμε όλοι μας να αλλάξουμε τα δεδομένα της ζωής μας ανά πάσα στιγμή. Χρειάζεται μια προϋπόθεση: Να αποδεχτείς ότι θες αλλαγή!
Δυο είναι οι τρόποι που σκεφτόμαστε. Ο ένας: η λογική το μυαλό, ο άλλος το συναίσθημα η καρδιά.
Στη λογική κατοικούν οι φόβοι, οι πεποιθήσεις, οι προβληματισμοί, όλα όσα έχουμε βιώσει. Μνήμες, γεγονότα. Συγκατοικούμε επομένως με μια πεποίθηση: χρειάζεται να προσέχω. Ακόμα και αν έχουμε επίγνωση του τι χρειάζεται να προσέχουμε, μάς αφαιρούμε ένα κομμάτι μας, τον αυθορμητισμό, καθώς ο φόβος της προστασίας του υποσυνείδητου βασιλεύει. Στις συνεδρίες theta healing που κάνω κάθε φορά εντυπωσιάζομαι πώς μια πληροφορία που ξαφνικά μάς εμφανίζεται αλλάζει όλο το τοπίο. Κάθε φορά ακούω: «δεν το έχω ξαναπεί αυτό ποτέ», «δεν το θυμόμουν». Όταν ανοίξει η πόρτα της ενθύμησης τότε θεραπεύεις το πρώτο αληθινό πρόβλημα που σε συντροφεύει όλη σου τη ζωή και διαλέγεις το ίδιο συναίσθημα πόνου επαναλαμβανόμενα, τα ίδια γεγονότα απλά από διαφορετικούς ανθρώπους. Ίδιο μοτίβο έλξης με μια λέξη!
Πάμε τώρα στο συναίσθημα. Η καρδιά. Εδώ κατοικεί η αγάπη, το φως, η αποδοχή, η κατανόηση. Η καρδιά θέλει να ζήσει χωρίς να φοβάται. Πρόκειται για κάτι αγνό! Η καρδιά άρα, μας φανερώνει μέσω του ορατού σώματος βιώματα για να μας θεραπεύσει. Όταν πεις «μα πόσο ακόμα;», εκείνη τη στιγμή ξεκινάς την αντίστροφη μέτρηση. Σταματάει το πείσμα να γέρνει στην πλευρά «θέλω περισσότερο πόνο» (που συμβαίνει ασυνείδητα, αλλά συμβαίνει) και οδηγείσαι στην απέναντι, στην «επίλυση του πόνου και φανέρωση της αγάπης». Όταν ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τα γεγονότα ως μαθητεία έρχεται πιο κοντά στον προορισμό της ψυχής. Αλλάζει το πώς έχουν καταχωρηθεί οι εντυπώσεις.
Νιώθω θυμωμένος με τον γονιό, με τη ζωή, με τον σύντροφο είναι αποτελέσματα μη αλλαγής μας.
Όταν εμείς αλλάξουμε το πώς νιώθουμε για αυτους τους ανθρώπους, για αυτά τα γεγονότα, αλλάζει η συμπεριφορά μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τους χρειαζόμαστε και στη ζωή μας όποιο και αν είναι το άτομο αυτό. Πολλές φορές η αλλαγή περιβάλλοντος είναι μέχρι και απαραίτητη αναλόγως την κατάσταση. Η συγχώρεση άλλωστε, δεν αφορά τους άλλους, αλλά εμάς τους ίδιους. Η δική μας υγεία ευνοείται. Τι έχει συμβεί όμως τα τελευταία χρόνια στη κοινωνία μας; Επιβάλλεται να παρουσιάζεις θετικά συναισθήματα, ακούγοντας μεγάλη μερίδα ανθρώπων να λέει όταν τον ρωτάς πως είναι: «Όλα υπέροχα!», «Όλα τέλεια!», ενώ η πραγματικότητα είναι -και φαίνεται στο άτομο- ότι όχι μόνο δεν είναι, αλλά πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο.
Τι κάνει αυτό το εσωτερικό ψέμα στο άτομο που μετακινείται μεταξύ της λύπης και της προσποιητής χαράς;
Αρρωσταίνει το σώμα. Αυτός είναι ο τρόπος να αντιδράσει το σώμα στην προσπάθεια του νου να κρύψει και να θάψει τα αληθινά συναισθήματα της καρδιάς. Η γνώση λοιπόν είναι χρήσιμη, γιατί μας δίνει ώθηση να δράσουμε. Χωρίς όμως την εσωτερική γνώση, αυτή που χρειάζεται να ξεθάψουμε παραμένουμε αδρανείς. Πόσες φορές θες να αλλάξεις κάτι, αλλά δεν ξέρεις το πώς; Όταν αρχίσεις να γνωρίζεις τον εαυτό σου, τότε αρχίζεις και έρχεσαι σε επαφή με το ανώτερο! Πώς λοιπόν; Ας υποθέσουμε ότι η ζωή είναι ένα εκκρεμές. Από τη μια, αρνητικά συναισθήματα, από την άλλη θετικά και στη μέση ο παρατηρητής. Ταυτιζόμαστε ή με τη μια ή με την άλλη πλευρά! Αντί να μετακινούμαστε μεταξύ των δυο άκρων, αναπτύσσουμε μια νέα ικανότητα. Παρατηρούμε από το κέντρο. Όταν παρατηρείς από το κέντρο εκεί που νιώθεις ουδέτερα, ακέραια μπορείς και να δεις πιο καθαρά (αφού πρώτα φυσικά έχεις αποτυπώσει στοn νου τις ιστορίες που σε δημιούργησαν με τρόπο ισορροπίας), από πού πηγάζουν τα συναισθήματα που νιώθεις. Έχεις νεύρα και τα λόγια δεν βγάζουν νόημα; Bρίσκεσαι στο πεδίο θυμού. Πιο βαθιά στο πεδίο φόβου. Πίσω από τον θυμό, κρύβεται φόβος. Όταν από την άλλη νιώθεις αποφασιστικότητα αυτοπεποίθηση γαλήνη, βρίσκεσαι στο πεδίο αγάπης στο κέντρο της ευδαιμονίας και μπορείς να έχεις καλύτερη εικόνα των όσων συμβαίνουν. Η ζωή είναι αυτό που είναι!
Ο καθένας μας ζει τις αντιλήψεις του. Δεν είναι τα γεγονότα που μας διαμορφώνουν, αλλά η ερμηνεία που δίνουμε σε αυτά! Ακόμα και η καταξίωση που πρόκειται για μια λαμπρή κατάσταση, για κάποιους γίνεται μια νέα επιβίωση, καθώς αντί να την απολαμβάνουν προσπαθούν να κερδίσουν όλο και περισσότερα. Όταν βρισκόμαστε σε αυτό τον κύκλο πέφτουμε στην παγίδα να εγκλωβιζόμαστε σε μια εικόνα. Επί της ουσίας χάνουμε τον έλεγχο μας και απομακρυνόμαστε από την εξέλιξη της ψυχής. Μπορούμε να τα έχουμε όλα; Ναι! Μπορούμε! Όσο και ό,τι εσύ πιστεύεις ότι μπορείς, στον βαθμό που το πιστεύεις αυτό πραγματώνεις, αυτό ισχύει για εσένα! Αυτοσαμποταριζόμαστε οι άνθρωποι πολύ εύκολα και το ονομάζουμε συνθήκη και τοποθετούμε σε αυτή ένα κάρο δικαιολογίες. Οικογένεια. Θα πληγωθούν πολύ οι άλλοι αν αλλάξω εγώ. Υπάρχουν πρέπει, δεν γίνεται να κάνουμε αυτό που θέλουμε. Έχω ακούσει πολλές δικαιολογίες εις βάρος του Εαυτού! Το ονομάζω πλέον όλο αυτό, «τα χρόνια αντίστασης». Τα χρόνια που το σώμα βρίσκεται παντού και πουθενά και νιώθει την ψυχή να περιπλανάται φοβούμενη να ακουστεί και να δημιουργήσει το «σπίτι» της. Την πραγματική ασφάλεια της. Να ηγείται της αγάπης. Ανέβασε τον πήχη θα πω σήμερα! Όχι σε έναν τομέα. Πάντα κάτι θα σου λείπει. Τίποτα δεν θα είναι ποτέ αρκετό. Σε Εσένα. Στο όλον σου.
Να θυμάσαι: Τα συναισθήματα θέλουν αναγνώριση και διαχείριση! Μιλώντας για συναισθήματα δεν μιλώ μόνο για τα αρνητικά, μιλώ και για τα θετικά που βρίσκονται σε υπερβολή. Όταν γίνεις φίλος με τα συναισθήματα στο όλον τους, δεν σε τρομάζουν και τότε τα συναισθήματα, σου δωρίζουν το μεγαλείο τους. Νους και καρδιά πάνε μαζί, μια απόφαση! Όπου δεν υπάρχει δίλημμα, υπάρχει αποτέλεσμα. Γίνε Ένα! Αξίζει, γιατί η ζωή είναι Μία! Η αγάπη ζει εκεί όπου επιλέγεται! Και αν αναρωτιέσαι που ζει; Πήγαινε μια βόλτα στα αεροδρόμια να δεις αγκαλιές όταν σμίγουν άνθρωποι. Σε σεμινάρια ενέργειας να δεις ακόμα περισσότερες. Ερωτευμένα ζευγάρια. Μητέρα που μόλις γεννά. Πατέρας με το παιδί του που κάνουν μαζί σπορ. Άντρας που κάνει έκπληξη στη γυναίκα του. Η αγάπη υπάρχει παντού! Μην πέσεις στην παγίδα να επηρεάζεσαι με τα αρνητικά των ειδήσεων που σε θέλουν να βλέπεις έναν κόσμο που μισεί. Υπάρχει και αυτό! Δεν είναι μόνο αυτό! Υπάρχουν όλα! Και ο λόγος που το αναφέρω είναι γιατί όπου εστιάζεις, αυτό μεγεθύνεται! Εστίασε στη ψυχή σου και δες τη να ανθίζει! Μετά ζήσε τη ζωή σου που ανθίζει!
Διαβάστε ΕΔΩ όλα τα blogs της Σόφης Πασχάλη.
Διαβάστε επίσης:
Σόφη Πασχάλη: «Όσο γνωρίζω τον εαυτό μου τόσο αναγνωρίζω τι θέλω»
