Σας θέλω ψύχραιμους, αδέλφια μου. Ναι, ζούμε δυο χρόνια πανδημίας -το δέχομαι. Πυρκαγιές -αυτό είναι νωρίς να το χωνέψω αλλά, τσεκ. Πλημμύρες -το ακούω. Καύσωνες -όταν λες καλοκαίρι και τρομάζεις. Φονικοί σεισμοί -όχι θα έλειπαν. Αλλά κι αναμεταξύ μας την κρατάμε την ποικιλία, μη και πλήξουμε: Τσακωμοί νυχθημερόν στον δρόμο, στα τηλέφωνα και στο Ίντερνε – ψωμοτύρι οι καρκίνοι (ψοφοτύρι,θα έλεγε κανείς…) Γυναικοκτονίες, φόνοι, αιμομιξίες, παιδεραστίες και κάτι βιτριόλια σε ράντομ προσθήκες γαρνίρουν μια ζοφερή επικαιρότητα.
Στρέφομαι στα Social: Πιο εύκολα βλέπω κώλο γυμνό στο Instagram, παρά τον κουμπάρο μου τον Γρηγόρη που μένει στο Καματερό. Και μη με παρεξηγάτε, δεν το λέω συντηρητικά, ούτε επειδή εγώ είμαι άκωλος και ζηλεύω. Απλά, για να φαντασιωθείς πλέον, τη σεξουαλική σου προτίμηση θα πρέπει να το πας παραπέρα από το γυμνό σώμα του αντικειμένου του πόθου σου, αφού πια αυτό, το έχεις στο πιάτο. Φαντασιώσου κάτι περισσότερο, δηλαδή, γιατί αυτό υπάρχει μπροστά σου -κι εδώ κόπος, ΩΝΣΓ. 
Ύστερα λες, στην Ελλάδα είμαι: Πάντα θα υπάρχει ο πολιτισμός μας που κανείς δεν θα μας πάρει και …φαααπ: Καλώς τον Πέτρο, τον Δημήτρη και λίγα ακόμη καλόπαιδα που θεώρησαν εαυτούς πιο γαμάτους απ’ το ίδιο το Θέατρο, ώστε να «ανεβάζουν» τις τραγωδίες, χωρίς να προβλέπουν ρόλο για Ερινύες… Ευτυχώς, χάρις στις θαρραλέες και στους θαρραλέους που όρθωσαν ανάστημα και άνοιξαν τον χορό των καταγγελιών το Θέατρο επέζησε και «καθάρισε» πρώτο για όλους εμάς τους υπόλοιπους. Η σειρά μας, τώρα…
Και Τώρα, Τι;
Καταλαβαίνω πως η πραγματικότητα που περιέγραψα, αδέλφια μου, δεν είναι και «Σπίτι με το Mega» Σαββατόβραδο. Όμως, εκεί κάτω απ ’τα χαλάσματα ξεμυτίζουν κάτι Unboxholics που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο, όχι για να ανοίξουν τα ταβερνάκια στους Παξούς μεσημέρι που πείνασαν, αλλά για να μας οργανώσουν, ώστε να συγκεντρωθούν σε λίγες ώρες, παραπάνω από 300.000€. O Κώστας «Μισθοφόρος» Αναγνωστόπουλος, η Κατερίνα Ζαρίφη, η Ιλένια Ουίλιαμς, ο Γιώργος Κατσινόπουλος, ο Γιώργος Παπακώστας, ο Σάββας Πούμπουρας και η παρέα τους που δεν έμειναν στο πληκτρολόγιο (όπως εγώ) μπήκαν σε ένα βανάκι και πήγαν όπου μπορούσαν να προσφέρουν σε ζωάκια και πληγέντες. Οι Ολυμπιονίκες πολίστες μας που συνεχίζουν να παίζουν με φουνταριστό παίχτη τους, το ήθος επιλέγοντας να δώσουν το μισό πριμ των 200.000€ που τους έδωσε ο Βαγγέλης Μαρινάκης στους συμπατριώτες τους που γονάτισαν οι πυρκαγιές:
Για να μη μιλήσω για την Ευλαμπία Ρέβη και τα δάκρυά της με λυγμούς, μπροστά στον πόνο που είχε κληθεί να καλύψει, ως ρεπόρτερ. Προσέξτε: Δεν το «έστησε», δεν το προκάλεσε, δεν ζήτησε να την «ακολουθήσει το πλάνο, παρακαλώ» κάνοντας «καραγκιοζιλίκια», έβαλε τα κλάματα μαζί με τον άνθρωπο που της μιλούσε ασθμένοντας απ’ τους καπνούς, γιατί δεν είχε πού να πάει απ’ το να προστατεύσει το σπίτι του… Και ο παρουσιαστής που ήταν εκείνη την ώρα στον «αέρα» του Open δεν το «πούλησε», παρά «έκοψε» το πλάνο της ανθρώπινης στιγμής. Υπάρχει κι αυτή η δημοσιογραφία, ευτυχώς, υπάρχει κι αυτή η τηλεόραση:
Επιλέγω, λοιπόν, να επικεντρωθώ σ’ αυτά, αδέλφια μου και να μη με πάρουν τα υπόλοιπα από κάτω. Μ’ αυτά θα πορευθούμε, θα τα έχουμε μπούσουλα, θ’ αλλάξουμε και θα τα φτιάξουμε όλα -θα δείτε. Φύγαμε για τραγουδάρα από Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα για να γυρίσουμε τις πλάτες μας στο μέλλον, λοιπόν και να ξεκινήσουμε.
ΣΚΑΪ – OPEN: 0 – 1
Θυμάμαι επί παλιού ορθόδοξου Mega τη μόνιμη επωδό των κεντρικών παρουσιαστών στα δελτία ειδήσεων: «Κυρίες και Κύριοι ευχαριστούμε που επιλέξατε εμάς για την ενημέρωσή σας». Είναι ακόμη «μεγάλη υπόθεση» αυτό, αδέλφια μου. Τη στιγμή που συμβαίνει η μαλακία, ποιo κανάλι βάζεις πρώτο για να ενημερωθείς. Τα σκήπτρα πήρε ο ΣΚΑΪ απ’ το παλιό Mega και ξαφνικά μες το κατακαλόκαιρο, φααααπ: Καλώς το Open.
Κουράστηκε ο ΣΚΑΪ; Έφυγαν οι καλύτεροί του σε μεταγραφές και δεν μπόρεσε να τους «κρατήσει»; Ήταν Αύγουστος μιας δύσκολης χρονιάς και οι πυρκαγιές «έπιασαν» σε άδεια το σύστημα; Σε άδεια, ή στον ύπνο; Υπάρχει ύπνος στην ενημέρωση; Μήπως ο ΣΚΑΪ άραξε στην πρωτοκαθεδρία του; Μήπως «έγειρε» περισσότερο στο να μεταφέρει εξηγώντας τη φωνή του συστήματος στον κόσμο και όχι το αντίθετο με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί απ’ τον μέσο τηλεθεατή, που αποτελούσε το μυστικό όπλο του («Θα φωνάξω τον ΣΚΑΪ» αναφωνούσε ο πολίτης σε κάθε καχεξεία που συναντούσε στη συναναστροφή του με την εξουσία); Γενικά, φάνηκε το κανάλι του Φαλήρου να το απασχολεί κάτι άλλο καλύπτοντας τις πυρκαγιές άρτια μεν, στον «αυτόματο» δε.
Απ’ την άλλη, μήπως το ήθελε περισσότερο το Open; Παρόλο που στην ψυχαγωγία δείχνει να πελαγοδρομεί, στην ενημέρωση με επικεφαλής τον Χρήστο Παναγιωτόπουλο (απ’ τους βασικούς στρατηγούς του ενημερωτικού Mega) δε θα το βάλει ποτέ κάτω. Ήταν το περιστατικό της τραμπούκικης επίθεσης στην Ελευθερία Σπυράκη και στο τηλεοπτικό συνεργείο του καναλιού, ή η ανθρώπινη στιγμή της Ευλαμπίας Ρέβη που έβαλε ξανά το Open στον χάρτη του μάχιμου ρεπορτάζ; Ήταν ότι έβαλαν περισσότερο συναίσθημα στην κάλυψη των γεγονότων εκφράζοντας την αγανάκτηση του πολίτη; Ήταν ότι μετέδωσαν αυτή την αγανάκτηση ατόφια στον τηλεθεατή ακροβατώντας, ενδεχομένως, στα όρια του λαϊκισμού και του κομματικού «χρωματισμού»; Κι αυτό προσέγγιση είναι, όμως -και έπιασε.
Σε κάθε περίπτωση, το Open από outsider που προσπαθούσε να βρει την ταυτότητά του σε διάσπαρτες μεμονωμένες επιτυχίες της ψυχαγωγίας (Καινούργιου, Αρβύλα, Σίσσυ), ή της μυθοπλασίας («Κόκκινο Ποτάμι»), τώρα όρθωσε ανάστημα στην ενημέρωση. Είναι ενδιαφέρον να φανεί, αν, έχοντας στη φαρέτρα της ενημέρωσης και την επιτυχία της Φαίης Μαυραγάνη τα Σαββατοκύριακα το κανάλι της Παιανίας θα διαμορφώσει επιτέλους ένα προφίλ αναφοράς -όποιο κι αν είναι αυτό.
Για την ώρα, η αρχή έγινε με μια ενημερωτική προσέγγιση που εκφράζει τον πολίτη όταν αγανακτεί, βρίζει, κλαίει, διαμαρτύρεται, ή καταγγέλλει. Γιατί η σκυτάλη αυτή «γλίστρησε» απ’ τα χέρια του ΣΚΑΪ και αν αυτό αποτελεί κάτι πρόσκαιρο, μένει να φανεί. Το σίγουρο πάντως είναι πως ο αγώνας της ενημέρωσης είναι μαραθώνιος, ο τηλεθεατής δεν «καπαρώνεται» και η νίκη δεν «καβαντζώνεται» από κανέναν. Το Open κέρδισε μια μάχη σημαντική και αυτό φάνηκε και στα ποσοστά τηλεθέασης. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνει με τον «πόλεμο».
ΕΓΩ κ’ ο Εθελοντισμός ΜΟΥ
Πας εθελοντής (δηλαδή, παρατάς τις διακοπές σου για έναν υψηλότερο στόχο και χωρίς υλικό κέρδος «ξεβολεύεσαι») -το ποστάρεις; Ή για να το θέσω καλύτερα: Φέρνεις τούμπα τις διακοπές σου για να είσαι δίπλα στον ανθρώπινο πόνο και έχεις όρεξη να πάρεις το κινητό, να μπεις Insta, να βρεις το κουμπί «Χωρίς Πάτημα» και να ανεβάσεις story;
Πετυχαίνεις φωτογραφίες νεκρών καμένων ζώων στο διαδίκτυο. Τις ποστάρεις απ’ την καναπεδάρα σου; Τόσο μαλάκας είσαι; Και δεν το λέω, γιατί μας ταράζεις τις διακοπάρες -κανείς άλλωστε δε βιώνει τίποτε κοντινό σε καλοκαίρι φέτο. Όμως, ποιος είναι ο σκοπός του να ποστάρεις πόνο πλασμάτων που δεν έφταιγαν σε τίποτα. Τα like;
Πας μπροστά στα καζάνια των ανθρώπων που ετοιμάζουν φαγητό για τους πληγέντες και ποζάρεις. Περνάς όμορφα σε ένα μέρος που δεν καίγεται και ποζάρεις. Μπαίνεις σε ένα αμάξι να πας Εύβοια να βοηθήσεις και ποζάρεις. Εδώ φτάσαμε σε σημείο Τσελέμπριτιζ να συνεργάζονται με εταιρεία Δημοσίων Σχέσεων για να είναι σίγουροι ότι το ποζάρισμά τους μπροστά απ’ τη βοήθεια που μάζεψαν για τους πληγέντες θα ταιριάξει με τ’ άλλα ποζαρίσματα και θ’ ακουστεί το ίδιο. Ποστάρεις ότι είσαι οργισμένος, αγανακτισμένη, πιεσμένος Φτανειπιάς και «…ξεσπάς», ποζάροντας. Και στα διαλείμματα βρίζεις κι αυτούς που ποζάρουν, …επίσης ποζάροντας.
Εγώ δεν θα κρίνω κανέναν, γιατί καλύτερος δεν είμαι. Ούτε αποψούλα θα πω, γιατί κατάντησαν πιο πολλές κι απ’ τις αποχωρήσεις απ’ τον ΑΝΤ1 φέτος. Ο καθένας να κάνει όπως προστάζει η ψυχή του, οι αντοχές και οι δυνάμεις του. Αφήστε μου λίγο στην άκρη το ανθρωπιάμετρο που δείχνει μόνο τον απέναντι. Θες να είσαι δίπλα στους συνανθρώπους σου και στα ζωάκια; Να είσαι. Θες να ποστάρεις για να κοινοποιήσεις κάτι που θα βοηθήσει, ή θα ξεμπλοκάρει το σύστημα; Να το κάνεις. Έχεις μπλοκάρει απ’ τον πόνο και την καταστροφή; Να πάρεις τον χρόνο σου. Θες να βοηθήσεις; Κάντο. Δεν θες να βοηθήσεις; Σεβαστό.
Ό,τι όμως αποφασίσεις, βγάλε απ’ την εξίσωση τον εαυτό σου και θα δεις πώς θα ελαφρύνεις και θα οδηγηθείς σε όλες τις απαντήσεις. Όχι μόνο αυτό, αδέλφια μου, αλλά θα κάνεις και χώρο να περάσουν αυτοί που τρέχουν να βοηθήσουν, γιατί το «εγώ» σου ενοχλεί μες τη μέση. Πόσταρε, μαγείρεψε, μετάφερε, κάλεσε, βοήθα, κοινοποίησε, αγκάλιασε, φιλοξένησε, φωτογράφισε, τουήταρε ό,τι θες και μπορείς για να βοηθήσεις – αλλά ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ. Για μια φορά, όχι εσένα, βρε Τσελεμπριτουλάκο μου, καλέ.
ΞαναΤίτλοι
Και επειδή το βαρύναμε, τα Fake News καλωσορίζουν το «Ξανακάτι Ξαναψήνεται» με την Ξανανεωμένη ξανα-παρουσιάστρια Κωσταντίνα Ξανασπυροπούλου. Βρήκα ένα σκαμπρόζικο «κλείσιμο ματιού» στον τίτλο απ’ τους μπαγάσες του ΣΚΑΪ που με ιντρίγκαρε. Γι’ αυτό και τα Fake News οδηγώντας τις εξελίξεις γι’ ακόμη μια φορά προτείνουν τίτλους σε περίπτωση που αγαπημένες εκπομπές επιστρέψουν:
- Άλλοι 3 στον Αέρα (σύνολο 6 και να βγαίνει και στις 18:00)
- Οι Re-Ρεπόρτερζ
- Το Χρυσό Σύμφωνο Συμβίωσης Πλέον
- Όμορφος Κόσμος: «The Melisses Edition»
- Πρωινός Καφές Ριφίλ
- Μες την Καλή Χαρά Πάλι (The “Afou i Alli Kati Psinei” Edition)
- Ο Τροχός της Τύχης: Ξαναγύριστον
- Όχι, Μπράβο Ρούλα (να τα λέμε)
- Απο-Κελί-πτικά
- Καλημέρα Ελλάδα Είπαμε;
- Ελένη: Ο Μπαμπάκας Σας, Επέστρεψε
- Πάμε Πακέτο: Έχεις Μήνυμα (Διαβάστηκε)
- Κάτσε Καλά, Κάτσε Όμορφα Δε Α Το Ξαναπώ
- Χαμογελάτε κι Ας Τρίζει: Ακόμη είναι Μεταδοτικό.
- Πολύ την Κυριακή, Λιγότερο τη Δευτέρα.
- Κλάρα: Η Κόρη Μιας Αγελάδας (Sitcom του «Πολύ την Κυριακή»).
- Παρακάτω Παρτάλι: Πληρωθήκαμε
Κουιζάρα
Και φύγαμε για Κουιζάρα, αδέλφια
Σε ποιο κανάλι ξεκινούν 3 εκπομπές με σκοπό να εξαντλήσουν και τις τελευταίες ελπίδες των παρουσιαστών τους, μέχρι να αντικατασταθούν; Το κανάλι μάλιστα, πριν τις πρεμιέρες τους έχει ήδη ξεκινήσει επαφές για την «επόμενη μέρα».
Λίγο πριν το τέλος θα παραδεχτώ: Σιχαίνομαι το καλοκαίρι, αδέλφια μου – ή τουλάχιστον αυτό που κατάντησε. Και δεν μιλάω μόνο για το φετινό που αποτελεί τον «Μαλάκα Όλων των Καλοκαιριών» της ζωής μας, αλλά γενικά. Πλοία, καράβια, αεροπλάνα -ταλαίπα. Φτιάξε βαλίτσα και όταν επιστρέψεις, άσ’ την σα γλυπτό στις παρυφές του σαλονιού επειδή βαριέσαι να την αδειάσεις προς τα «βρώμικα». Ζέστη που -όπως καταστρέψαμε τον πλανήτη- προσεγγίζει επίπεδα γκριλ, μην έχοντας καμία σχέση με τη γλυκιά υποφερτή ζέστη των παιδικών μας καλοκαιριών. Το ρίχνεις στο φαΐ, δεν κλείνει ούτε η βερμούδα, ιδρώνεις σα φώκια: άμμος, αλάτια κι αγαμήσου τα 3 Άλφα του «Καλοκαίρι 2021».
Απ’ την άλλη, μπορεί απλά να είμαι μίζερος μαγκούφης στα 41 μου και απλά να γκρινιάζω, οπότε μη μου δίνετε σημασία και όπου με πετύχαιτε απομακρυνθείτε, γιατί θα τα κόψω τα βραχιολάκια απ’ τους αστραγάλους σας που μας έχουν ξύσει τ’ άντερα. Με συγχωρείτε για το ξέσπασμα, χρόνια πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν, Καλή Παναγιά, προχωράμε…
Κλείνω με τραγουδάκι που ανακάλυψα και ακούω στο ριπίτ τις τελευταίες ημέρες. Είναι του Τζέιμς Μπλαντ, λέγεται «I Really Want You» κι ελπίζω να σας αρέσει κι εσάς, αδέλφια μου. Καλή αντάμωση…
