Η Ρένα Βλαχοπούλου ήταν η πιο αντιστάρ από όλες τις μεγάλες πρωταγωνίστριες του θεάτρου και του κινηματογράφου. Αγαπούσε πολύ τη δουλειά της, ζούσε για αυτήν, δούλευε ακούραστα, αλλά μέχρις εκεί. Ποτέ δεν θεώρησε πως έγινε σταρ και πως η περίπτωσή της αποτελούσε κάτι το σπουδαίο, κάτι το ξεχωριστό. Για αυτό και δεν της άρεσαν οι αυλές, οι κόλακες, τα μεγάλα λόγια θαυμασμού και τα αυτόγραφα. Συγκεκριμένα, τα αυτόγραφα ήταν το χειρότερό της. Συχνά έλεγε: «Καλέ, τι ζητάνε αυτόγραφα; Αφού τα κρατάνε για λίγο και μετά τα πετάνε. Δεν έχουν αξία τα αυτόγραφα».
Αφήστε που εκείνη την εποχή τα αυτόγραφα κόστιζαν ακριβά κι αυτό την εκνεύριζε. Τα θεωρούσε πεταμένα λεφτά. Κι όταν πήγαινε κάποιος και της έλεγε «κυρία Ρένα, θα μου δώσετε ένα αυτόγραφο και για την αδελφή μου, τον αδελφό μου, τη μαμά μου και τη θεία μου;» εκείνη απαντούσε: «Καλέ, τι θα τα κάνετε τόσα αυτόγραφα; Δεν είναι πασατέμπος για να τον φάτε. Ένα αυτόγραφο αρκεί για όλη την οικογένεια». Κι εγώ που την άκουγα γελούσα. Γελούσα πολύ με τις παραξενιές της.
Επίσης, η ξεκούραση της Ρένας Βλαχοπούλου ήταν να της τρίβεις τα πόδια στο καμαρίνι της. Όποιος κι αν πήγαινε να τη δει του έλεγε: «Ω ψυχή μου, τρίψε μου λίγο τα πόδια γιατί είμαι κουρασμένη». Φυσικά δεν γλίτωσα κι εγώ από αυτή τη διαδικασία. Χωρίς να ξέρω, της έκανα μασάζ στις πατούσες, που συχνά την πονούσαν.
Ακόμη, της άρεσε ανάμεσα στις δύο παραστάσεις να παίζει χαρτιά. Στηνόταν τότε ένα καρέ στα παρασκήνια του Ακροπόλ, αλλά, προς Θεού, αν έβλεπε πως έχανε, εκνευριζόταν και το διέλυε. Και βέβαια δεν έπαιζε ποτέ με πολλά χρήματα. Λίγα και μετρημένα. «Σιγά να μη χάνω στα διαλείμματα όσα βγάζω στη σκηνή. Καλέ, δεν είσαι καλά» έλεγε. Όλοι βέβαια την ήξεραν και γελούσαν με τα καμώματά της αλλά και τις προλήψεις της».
Φωτογραφίες: Αρχείο Μάκη Δελαπόρτα
Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
