Ο Χιου Χέφνερ είχε πει για εκείνη: «Ένα από τα τελευταία διαχρονικά σύμβολα του σεξ προήλθε από μια εποχή όπου μπορούσες να θεωρηθείς η πιο σέξι γυναίκα του κόσμου χωρίς καν να βγάλεις τα ρούχα σου». H Ρακέλ Γουέλς ανήκει στην ίδια κατηγορία με τη Ρίτα Χέιγουορθ και τη Μέριλιν Μονρό.

Είναι οι γυναίκες-είδωλα που έχουν κερδίσει για πάντα τη δική τους θέση στον ασυνείδητο κόσμο των αντρικών φαντασιώσεων. «Το να είσαι σύμβολο του σεξ είναι σαν να είσαι κατάδικος. Μπορεί να με αφήνουν έξω με αναστολή, αλλά συνεχίζουν να με βάζουν και πάλι μέσα. Δεν μεγάλωσα για να είμαι σύμβολο του σεξ. Δεν είναι καν στη φύση μου. Το γεγονός ότι έγινα πιθανότατα είναι η πιο χαριτωμένη καλότυχη παρεξήγηση. Δεν αισθάνομαι σε καμία περίπτωση ότι είμαι σέξι. Όμως μπορώ να προσποιηθώ. Δεν είμαι ερωτευμένη με τον εαυτό μου. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και, όπως κάθε άλλη γυναίκα στον πλανήτη, λέω σε μένα “α, εσύ είσαι πάλι!”»

Από την ταινία «Η πριγκίπισσα των πέντε δακτύλων» (1968).

Η γέννηση ενός ειδώλου

«Τρία χρόνια μετά τον χωρισμό μου ξεκίνησε ο αγώνας μου να τα καταφέρω στο Χόλιγουντ. Όταν έφτασα εκεί, χωρίς αυτοκίνητο, με 200 δολάρια στην τσέπη, δύο παιδιά και χωρίς καθόλου διασυνδέσεις, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα και περίεργα. Ο πρώτος μου πρωταγωνιστικός ρόλος ήταν στην επική ταινία Ένα εκατομμύριο χρόνια π.Χ. (1966). ”Σε ταινία δεινοσαύρων;” σκέφτηκα. ”Πλάκα μού κάνετε;”. Κατάλαβα ότι η ερμηνεία μου Αριστερά: To 1965, με τον Ισπανό ζωγράφο Σαλβαντόρ Νταλί μπροστά από το αφηρημένο πορτρέτο της. Κάτω: Στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών τον Μάιο του 1966. Το 1992, στα 52 της χρόνια, στο φιλανθρωπικό fashion show του Jean Paul Gaultier. Το 1981, όταν παρουσίαζε βίντεο με ασκήσεις αεροβικής γυμναστικής. Με τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ το 1977 στην τελετή απονομής των Χρυσών Σφαιρών. Το 1975 κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της στην ταινία Οι τρεις σωματοφύλακες. Τον Μάρτιο του 1966, ανάμεσα στον Γούντι Άλεν και τον Τζέιμς Φοξ, χαιρετά τη βασίλισσα Ελισάβετ στην πρεμιέρα της ταινίας Γεννημένη ελεύθερη στη Λέτσεστερ Σκουέαρ του Λονδίνου. Από την ταινία Η πριγκίπισσα των πέντε δακτύλων (1968). Icon 42 43 θα περνούσε απαρατήρητη». Αρκετά χρόνια αργότερα είχε παραδεχτεί: «Δεν είμαι ανόητη. Όταν ξεκίνησα την καριέρα μου, συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν η Μέριλ Στριπ με μπικίνι».

«Το σεξ είναι υπερεκτιμημένο»

«Η ερωτική μου ζωή έπρεπε να είναι διαφορετική από ό,τι ήδη γνώριζα. Δεν θα συμβιβαζόμουν ποτέ σε μια στεγνή, απόμακρη σχέση όπως εκείνη των γονιών μου. Είμαι αλλεργική σε αυτά. Υποθέτω ότι κατά κάποιον τρόπο ήθελα να δικαιολογήσω την ανιδιοτέλεια και τον πόνο της μητέρας μου. Στη ζωή μου παντρεύτηκα τέσσερις φορές, έκανα παραπάνω από 45 ταινίες, διέπρεψα σε μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ και γενικά είχα τις επιτυχίες μου» έχει πει η εξωτικής ομορφιάς ηθοποιός. Ο δεύτερος γάμος της (1967 – 1972) ήταν με τον παραγωγό Πάτρικ Κέρτις, ενώ το 1980 παντρεύτηκε τρίτη φορά με τον επίσης παραγωγό Αντρέ Γουέινφελντ. Ο γάμος αυτός κράτησε μία δεκαετία. Το 1999 παντρεύτηκε, τέταρτη φορά, τον επιχειρηματία Ρίτσαρντ Πάλμερ με τον οποίο πήραν χωριστούς δρόμους τέσσερα χρόνια αργότερα. «Μετά το τέταρτο διαζύγιό μου αναρωτήθηκα αν θέλω να πάω για τον πέμπτο. Οι άντρες που αγάπησα πολύ συχνά ανταγωνίζονταν με τα υπόλοιπα ενδιαφέροντα στη ζωή μου, απλά για να κερδίσουν την προσοχή μου. Προσπάθησα να τους κάνω να νιώσουν ότι είναι το πιο σημαντικό για μένα μετά τα παιδιά μου, αλλά όχι το μοναδικό πράγμα που αγαπώ. Στον γάμο, το σεξ δεν είναι η κόλλα που κρατάει τα πάντα ενωμένα. Θυμάμαι μόνο μια παλιότερη σχέση μου που το σεξ συνέχισε με τον ίδιο παθιασμένο τρόπο όπως στην αρχή. Περιέργως ήταν το μόνο πράγμα που λειτουργούσε σε αυτή τη σχέση. Έξω από την κρεβατοκάμαρα ήταν σαν να κάναμε σκι στον πάγο. Κατά τη γνώμη μου, το σεξ είναι υπερεκτιμημένο».

Το 1981, όταν παρουσίαζε βίντεο με ασκήσεις αεροβικής γυμναστικής.

«Δεν ήθελα να είμαι σαν τη Μέριλιν»

«Η Μέριλιν (σ.σ. Μονρό) φώναζε ”διαθεσιμότητα”, κάτι που τα νεαρά κορίτσια νιώθαμε λόγω των ορμονών μας, αν και δεν έπρεπε να το δείχνουμε. Αυτό που με μπέρδευε τότε ήταν το γεγονός ότι όσο καθηλωτική κι αν ήταν η Μέριλιν, έδινε την εντύπωση μιας γυναίκας που εύκολα κάποιος θα μπορούσε να την εκμεταλλευτεί, χωρίς καμία αντίσταση από τη δική της πλευρά. Όπως η μητέρα μου. Και αυτός ήταν ο λόγος που δεν ήθελα να είμαι σαν κι εκείνη».

Το 1992, στα 52 της χρόνια, στο φιλανθρωπικό fashion show του Jean Paul Gaultier.

Φωτογραφίες: Getty Images/Ideal Image, Alamy/Zuma/Visual Hellas

Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ