Ο Σταμάτης Φασουλής αποκαλύπτει τις αγαπημένες του στιγμές στο J2US, τι εκτιμά στον Νίκο Κοκλώνη αλλά και τους καλλιτέχνες με τους οποίους θα ήθελε να είναι διαγωνιζόμενος στο σόου.
Ήταν έκπληξη ένα J2US τόσο σύντομα;
Το περίμενα. Και μου αρέσει πολύ. Επειδή δεν έχω θέατρο, μου αρέσει που κάθε Σάββατο θα είμαι στο J2US. Περνάω πολύ ωραία εκεί και επειδή δεν βγαίνω καθόλου, στο live διασκεδάζω πραγματικά. Ξεσκάω. Εδώ και πολλά χρόνια δεν πηγαίνω σε μπουζούκια, οπότε διασκεδάζω κάθε Σάββατο και κάνω σαν μικρό παιδί γιατί μου έχει λείψει. Έχω να πάω ως θαμώνας σε νυχτερινό κέντρο από τον καιρό του Τσιτσάνη, επί δεινοσαύρων δηλαδή! (Γελάει.) Ακόμη και στα προγράμματα που έστηνα, με τη Μαρινέλλα, τον Γιώργο Νταλάρα, τον Γιάννη Πάριο –έχω κάνει 18-20 προγράμματα– τα έβλεπα από την κουίντα. Δεν μπορούσα να καθίσω στη σάλα. Άντε να καθόμουν στη σουίτα του Παπαθεοχάρη. Αυτό το στρίμωγμα με πνίγει, για αυτό και δεν πάω. Να φανταστείς πως ποτέ δεν έχω κάνει πάρτι στο σπίτι μου, ούτε και χορεύω. Μόνο πάνω στη σκηνή χορεύω. Για όλους αυτούς τους λόγους περιμένω να ξεκινήσει το σόου, για να διασκεδάσω.
Ποια είναι η αγαπημένη σου στιγμή από το σόου, από εκείνες που δεν βλέπουν οι θεατές;
Είναι το πίτσι πίτσι με τη Βίκυ όταν πάω στο καμαρίνι της, πριν ξεκινήσει το σόου, όπου λέμε τέρατα και μιλάμε με κώδικες για να μην καταλαβαίνουν οι άλλοι, αλλά όλοι μας καταλαβαίνουν! (Γελάει.) Και μετά, η άλλη αγαπημένη μου στιγμή, είναι όταν τελειώνει το J2US, όπου πάμε στο καμαρίνι του Νίκου και σχολιάζουμε –μεταξύ γέλιου και σκληρής κριτικής– τι έχει συμβεί στο σόου. Αν δεν περάσω από το καμαρίνι του Νίκου, δεν φεύγω. Ακόμη και στα γιορτινά live τις παραμονές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, που τελείωσα στις 3.00, πήγα στον Νίκο και έφυγα λίγο πριν από τις 4.00.
Όλο αυτό κάνει λίγο από καμαρίνια θεάτρου.
Ακριβώς και ίσως είναι ένας λόγος που αγαπάω το J2US.
Τι έχεις εκτιμήσει στον Νίκο Κοκλώνη;
Την καθαρότητα, την προστασία που προσφέρει σε όλους τους συνεργάτες, την παιδικότητα και τον αυθορμητισμό του συνδυασμένα με άκρατο επαγγελματισμό. Δεν είναι εύκολο πράγμα να είσαι και παιδί και αρχηγός.
Ποια πιστεύεις πως ήταν η πιο ωραία στιγμή από όλους τους κύκλους του J2US;
Η συνάντηση της Άννας Βίσση με τη Δέσποινα Βανδή.
Αν συμμετείχες ως διαγωνιζόμενος, με ποιον τραγουδιστή θα ήθελες να κάνεις ντουέτο;
Τη Δήμητρα Γαλάνη θα ήθελα να με διδάξει. Tη Μαρινέλλα δεν τη «χρειάζομαι», μια και την έχω αφομοιώσει ολόκληρη. Επίσης, θα ήθελα τον Γιώργο Νταλάρα, αλλά τον «φοβάμαι» γιατί είναι αυστηρός. Δεν μιλάει, αλλά είναι αυστηρός με τα μάτια γιατί αγαπάει ουσιαστικά αυτή τη δουλειά και τη φροντίζει και την προστατεύει όσο κανείς άλλος.
Ποιο act διαγωνιζομένων από όλους τους κύκλους σε έχει εντυπωσιάσει περισσότερο;
Πολλά. Θα ξεχωρίσω την Konnie Μεταξά με τον Τάσο Ξιαρχό, τη Νατάσα Καλογρίδη με τον Νικόλα Ραπτάκη, αλλά και την Ελένη Δήμου με τον Μαρίνο Κόνσολο και πολλά ακόμη που ξεχνάω.
Από τα ονόματα που θα λάβουν μέρος στον φετινό κύκλο υπάρχει κάποιο που σου έκανε εντύπωση;
Ε, δεν θα το μαρτυρήσω αυτό, για να μη λένε μετά!
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
