Ο εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ και δικηγόρος, Παύλος Χρηστίδης μαζί με την οικονομολόγο σύζυγό του, Νάντια Μητσάκου και το 11 μηνών μωρό τους φωτογραφίζονται στο ΟΚ! και μιλούν για τον γάμο τους, τον ερχομό του παιδιού τους μέσα στην πανδημία αλλά και την πολιτική, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή τους.
Παύλο, πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με την πολιτική;
Παύλος: Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, μου άρεσε να συμμετέχω σε συζητήσεις που ένιωθα ότι αφορούσαν τους γύρω μου. Στο σχολείο ασχολήθηκα αρκετά με τα θέματα της μαθητικής κοινότητας και αργότερα –όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο– ασχολήθηκα πιο ενεργά παράλληλα με τις σπουδές μου. Πάντα σκεφτόμουν ότι ήθελα να συμβάλω με τις απόψεις μου στην αλλαγή όσων δεν μου άρεσαν. Μετά το πανεπιστήμιο ήρθε η Νεολαία ΠΑΣ
ΟΚ και αργότερα, το 2015, ήρθε η πρόταση από τη Φώφη Γεννηματά να αναλάβω εκπρόσωπος Τύπου. Μάλιστα ήταν τέτοια περίοδος, καλοκαίρι. Ήμασταν διακοπές με τη Νάντια στο Ναύπλιο και γυρνώντας από την παραλία χτύπησε το τηλέφωνό μου. Ήταν η Φώφη Γεννηματά και μου είπε ότι σε δύο ώρες θα με ανακοινώσει ως εκπρόσωπο Τύπου. Θυμάμαι ότι για λίγα δευτερόλεπτα δεν μιλούσα γιατί ήταν μια πρόταση που δεν μπορούσα να φανταστώ.
Νάντια, εσύ πώς αντέδρασες σε αυτό;
Νάντια: Κάναμε πάρτι στο αυτοκίνητο. (Γελάει.) Πιστεύω ότι αυτός ο ρόλος τού ταιριάζει και στην πορεία είδα, επίσης, ότι τον γεμίζει. Γενικότερα, όταν κάποιος δικός μου άνθρωπος κάνει πράγματα που του αρέσουν, τον στηρίζω.
Κι εσύ είχες ασχοληθεί, όμως, στο παρελθόν με την πολιτική.
Νάντια: Ασχολήθηκα κυρίως στα φοιτητικά μου χρόνια. Πάντα με ενδιέφεραν τα κοινά. Υπήρχε μια πολιτική κατεύθυνση και από την οικογένειά μου. Ο μπαμπάς μου, για να καταλάβεις, με είχε στους ώμους του μικρό κορίτσι με πράσινο φόρεμα στην ομιλία του Γιώργου Γεννηματά στο Άργος. Οπότε καταλαβαίνεις ότι όλο αυτό ήρθε ως φυσική συνέχεια. Τα τελευταία χρόνια και με όσα συμβαίνουν γύρω μας νομίζω ότι είναι δύσκολο να είσαι απλός παρατηρητής. Πάντα παρακολουθώ τις εξελίξεις και έχω άποψη, την οποία συζητάμε με τον Παύλο όταν επιστρέφει στο σπίτι.
Πιστεύεις ότι η πρότερη εμπειρία σου στην πολιτική ως μέλους της ΠΑΣΠ σε βοήθησε στο να αντιλαμβάνεσαι καλύτερα τα ωράρια και τις υποχρεώσεις του συζύγου σου;
Νάντια: Σίγουρα είναι πιο εύκολο για εμένα να καταλάβω για ποιο λόγο κάνει κάποια πράγματα ο Παύλος, καθώς τα έχω ζήσει κι εγώ παλιότερα. Από εκεί και πέρα θα ήταν το ίδιο, οποιαδήποτε δουλειά κι αν έκανε, εφόσον έπρεπε να λείπει συχνά. Δεν θεωρώ ότι είναι δύσκολο επειδή ασχολείται συγκεκριμένα με την πολιτική, αν και είναι πολύ σκληρό «άθλημα». Μου αρκεί να τον βλέπω ικανοποιημένο και να ξέρω ότι αυτό που κάνει τον γεμίζει, κι ας λείπει περισσότερες ώρες απ’ ό,τι αν είχε μια δουλειά αυστηρού οκταώρου.
Μέσα στο 2020, εν μέσω κορονοϊού, παντρευτήκατε και φέρατε στον κόσμο την κόρη σας. Πώς είναι να ζεις αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία, σε μια πρωτόγνωρη εποχή γενικότερα;
Παύλος: Όπως το λες, πρωτόγνωρο! Η εγκυμοσύνη ήρθε σχεδόν παράλληλα με τον κορονοϊό. Είχαμε, επομένως, μια μεγάλη χαρά που έπρεπε να διαχειριστούμε μέσα σε μια περίοδο μεγάλης πίεσης, όσον αφορά το κομμάτι της προσοχής. Εκτός των άλλων, τότε δεν υπήρχαν και στοιχεία για την εγκυμοσύνη και τον κορονοϊό. Όλο αυτό μας κρατούσε σε επαγρύπνηση για πολλούς μήνες. Η Νάντια είχε περιορίσει κατά πολύ τις επαφές της με τον κόσμο κι εγώ στο απολύτως απαραίτητο και αναγκαίο. Ήταν απαιτητικό, αλλά εντέλει όλα πήγαν πολύ καλά και μας άφησε μόνο καλές αναμνήσεις και εμπειρίες.
Νάντια: Σίγουρα διαφορετικό από ό,τι είχα φανταστεί. Περιμέναμε πώς και πώς να το ανακοινώσουμε από κοντά σε φίλους και συγγενείς και τελικά, λόγω καραντίνας, κανονίσαμε βιντεοκλήσεις με άσχετα θέματα και τους κάναμε έκπληξη. Ταυτόχρονα, βέβαια, πέρασα απροσδόκητα μεγάλο χρονικό διάστημα με τον Παύλο. Τον είδα περισσότερο από ποτέ. Δούλευε από το σπίτι κι αυτό, εκείνη τη δεδομένη περίοδο, ήταν υπέροχο και το είχα ανάγκη. Από την πρώτη φορά που κουνήθηκε το μωρό μέχρι τα ραντεβού στη γιατρό και τον τοκετό ήταν πάντοτε δίπλα μου.
Παύλος: Ήθελα πάντα να το ζήσω έτσι ακριβώς όπως το έζησα. Δεν ήθελα ούτε μία φορά να πάει η Νάντια στη γιατρό και να μην είμαι παρών. Δεν έχασα ούτε μία εξέταση ούτε έναν υπέρηχο. Δεν είμαι σίγουρος ότι σε διαφορετικές συνθήκες θα γινόταν έτσι. Οι συζητήσεις με τη Νάντια και τη γιατρό με έκαναν να προετοιμαστω καλύτερα και για τους μήνες μετά τη γέννα, τις ανάγκες της μητέρας και του μωρού. Σήμερα νιώθω ότι μπορώ να γράψω βιβλίο για όσα έχου με ζήσει: από τα μαθήματα ανώδυνου τοκετού –μέσω βιντεοκλήσης–
έως τις διαδρομές για περπάτημα και ασκήσεις εγκυμοσύνης – πάντα με τον κωδικό 6. Μία από τις αγαπημένες μας βόλτες ήταν στην Ιπποκράτειο Πολιτεία και πηγαίνοντας τώρα ξανά, μετά τις φωτιές, η εικόνα ήταν πολυ στενόχωρη.
Θεωρείς ότι λειτούργησε σωστά ο κρατικός μηχανισμός όσον αφορά τις πυρκαγιές που έπληξαν φέτος το καλοκαίρι την Ελλάδα;
Παύλος: Ποιος μπορεί να πει ότι λειτούργησε σωστά, όταν έχουν καεί εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα και συμπολίτες μας έχουν χασει σπίτια, περιουσίες και δουλειές; Υπήρξε κακός σχεδιασμός, προβληματική διαχείριση των μέσων πυρόσβεσης και απανωτά λάθη, την ευθύνη των οποίων δεν ανέλαβε κανείς πρακτικά. Λόγια, λόγια, λόγια. Την προηγούμενη εβδομάδα επισκέφτηκα τη βόρεια Εύβοια, τη Βαρυμπόμπη, την Αχαΐα, τη Γορτυνία και την
Ηλεία. Πιστεύω ότι όποιος επισκεφτεί αυτές τις περιοχές και μιλήσει με τους κατοίκους, θα καταλάβει το μέγεθος των λαθών, την πίκρα και την οργή που νιώθουν. Πρέπει να υπάρξουν συγκεκριμένες απαντήσεις γύρω από τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε η Πολιτική Προστασία τα μέσα κατάσβεσης – εναέρια και επίγεια. Χρειάζονται πράξεις, όχι επικοινωνιακά κόλπα. Και φυσικά ολοκληρωμένη στήριξη για την επόμενη ημέρα.
Στις επόμενες εθνικές εκλογές θα βάλεις υποψηφιότητα;
Παύλος: Μου αρέσει να είμαι ανάμεσα στους ανθρώπους, να τους ακούω και να έχω τη δυνατότητα να τους εκφράσω, μεταφέροντας τον δημόσιο λόγο, πράγματα που δεν ακούγονται, να συνδιαμορφώνω ομάδες που λύνουν προβλήματα. Βλέπω τα πράγματα βήμα βήμα και επομένως, όταν έρθει εκείνη η ώρα, θα κάνω κι αυτό το βήμα.
Νάντια, σε συμβουλεύεται για όσα θέλει να κάνει;
Νάντια: Με ρωτάει πάντα. Αν δεν συμφωνώ με κάτι, θα το πω, θα το συζητήσουμε…
Παύλος: Η Νάντια έχει τη νηφαλιότητα και τον χρόνο να δει τα πράγμα τα πιο ψύχραιμα και να επέμβει όταν χρειαστεί. Για να καταλάβεις, σε κάποια πολύ λεπτά θέματα, όταν πρόκειται να δημοσιεύσω μια άποψη στα
μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πριν πατήσω την αποστολή, θα έχει δει σίγουρα το κείμενο η Νάντια. Είναι άνθρωπος της λεπτομέρειας και ζητώντας τη γνώμη της είμαι σίγουρος ότι δεν θα γίνει λαθος.
Πολλοί νέοι έχουν γυρίσει την πλάτη στην πολιτική, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
Παύλος: Πιστεύω ότι η πολιτική έχει χάσει ένα μεγάλο κομμάτι της αξιοπιστίας της. Όταν κάποιος βλέπει πολιτικούς που επιτίθενται με ακραίες εκφράσεις εναντίον πολιτικών τους αντιπάλων και στη συνέχεια συντάσσονται με τα κόμματα που επιτέθηκαν, με τι αξιοπιστία να τους αντιμετωπίσει; Εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα που σχετίζεται και με το αξιακό πλαίσιο των ανθρώπων που ασχολούνται με την πολιτική. Ειδικά οι νεότεροι, που μπήκαμε στην πολιτική τα δύσκολα χρόνια, οφείλουμε αυτά που λέμε να τα κάνουμε πράξη.
Νάντια: Νομίζω ότι οι περισσότεροι έχουν χάσει και την ελπίδα ότι η πολιτική μπορεί να αλλάξει τις ζωές μας. Όμως, αυτό πρέπει να αλλάξει. Αν βρεθεί κάτι αληθινό, που εμπνέει, σίγουρα πολύ περισσότεροι νέοι θα είναι στην
πρώτη γραμμή
Παύλος: Επίσης, η πολιτική δεν είναι ένα κλειστό λόμπι για κάποιους ανθρώπους συγκεκριμένης κάστας. Αναπαράγεται ένα μοντέλο δημοσίου λόγου γεμάτο τοξικότητα, που δικαιολογεί τα πάντα, που δεν
πιστεύει τα λόγια του. Ε, αυτό είναι που διώχνει κόσμο. Λείπουν από την πολιτική και τον δημόσιο βίο γενικά
οι κανονικοί άνθρωποι. Και αν θες, αυτό μας εξέπληξε ευχάριστα και στους Ολυμπιονίκες του Τόκιο. Ο Μίλτος Τεντόγλου έχει πάρει πολλά χρυσά μετάλλια, αλλά αυτό που ενθουσίασε ήταν η ειλικρίνειά του όταν είπε ότι δεν είναι ο καλύτερος αλλά στάθηκε και τυχερός. Από την άλλη, έχουμε τη δήλωση του Γιάννη Φουντούλη (σ.σ. ο αρχηγός της Εθνικής Ομάδας Πόλο Αντρών), που ζήτησε συγγνώμη για τους πανηγυρισμούς όταν είχαμε τις φωτιές, ή τη στήριξη του Γιάννη Αντετοκούνμπο στους πυρόπληκτους. Αυτή είναι η ακτίδα αισιοδοξίας που έχει ανάγκη η Ελλάδα. Οι πραγματικοί σταρ, που αποτελούν τεράστια έμπνευση για όλους μας.
Νάντια, είσαι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε αρκετά θέματα και παράλληλα πολύ ενεργή στα social media. Πρόσφατα διάβασα μια ανάρτησή σου με αφορμή την Παγκόσμια Εβδομάδα Θηλασμού. Πώς βιώνεις αυτή την εμπειρία;
Νάντια: Η αλήθεια είναι πως αν και θεωρώ τον αποκλειστικό θηλασμό μια δύσκολη διαδικασία, εγώ προσωπικά ήμουν πολύ τυχερή γιατί είχα ανθρώπους δίπλα μου που με υποστήριξαν ψυχολογικά και με βοήθησαν έτσι ώστε
να τα καταφέρω και να θηλάζω ακόμη το μωρό μου, κάτι που ήθελα πολύ. Κάπου εδώ να τονίσω ότι είναι πολύ διαφορετικό το να μη θέλεις να θηλάσεις. Είναι απόλυτα σεβαστό. Το άσχημο είναι να θέλεις και να μην έχεις καμία βοήθεια. Εμείς οι γυναίκες δεν γεννιόμαστε γνωρίζοντας πώς να θηλάζουμε. Όσο και να το θέλεις, όσο και να έχεις διαβάσει και να έχεις προετοιμαστεί για αυτό, πρέπει κάποιος να σε βοηθήσει στην αρχή. Και επειδή είναι πολύ απαιτητικό και πολλές φορές επίπονο τις πρώτες μέρες, οι περισσότερες νομίζουμε πως κάπως έτσι θα είναι συνεχώς, οπότε μπορεί να μην το αντέξουμε. Αν επομένως είχες μια δύσκολη γέννα, αν έκανες καισαρική και
πονάς και με τις ορμόνες σου στο φουλ, νιώθεις πως ενώ το θέλεις πολύ, δεν μπορείς να αντεπεξέλθεις, το σταματάς. Ενώ αν είχες τη σωστή ενημέρωση, υποστήριξη και βοήθεια, ίσως να τα κατάφερνες και να έκανες ό,τι καλύτερο για το μωρό σου αλλά και για εσένα. Άραγε πόσες γυναίκες έχουν ενημερωθεί από τον γιατρό τους πως υπάρχουν έρευνες σύμφωνα με τις οποίες ο θηλασμός θεωρείται πως μειώνει και τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου του μαστού; Δυστυχώς, υπάρχουν «ειδικοί» που δεν σε κατευθύνουν σωστά και καταλήγεις να κάνεις, για παράδειγμα, μια μη απαραίτητη καισαρική τομή ή να διακόψεις τον θηλασμό. Υπάρχει ο όρος «μαιευτική βία» που αναφέρεται σε όλα αυτά. Θέλω να ελπίζω και θα συμβάλω όσο μπορώ στο να υπάρξει στο μέλλον καλύτερη ενημέρωση και να εκλείψουν τέτοια φαινόμενα.
Τον τοκετό πώς τον βίωσες;
Νάντια: Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Βοήθησε πολύ το γεγονός ότι έχουμε μια τέλεια σχέση με τη γιατρό μου. Με παρακολουθεί χρόνια και τη θεωρώ οικογένειά μου. Ήμασταν οι τρεις μας έξι – επτά ώρες, όσο διήρκεσε ο τοκετός, και συζητούσαμε για τα πάντα. Εγώ δεν πονούσα καθόλου. Ήμουν πολύ τυχερή. Μου φάνηκε τόσο υπέροχη διαδικασία που όταν μου έδωσε το μωρό, γύρισα στον Παύλο και του είπα: «Θα κάνουμε πολλά παιδιά!».
Είναι στα σχέδιά σας η απόκτηση κι άλλου παιδιού;
Νάντια: Ναι, θέλουμε να αποκτήσουμε μια μεγάλη και όμορφη οικογένεια.
Λίγους μήνες πριν από τη γέννηση της κόρης σας, παντρευτήκατε στο Ναύπλιο με ελάχιστους καλεσμένους. Πώς το αποφασίσατε;
Παύλος: Τρεις μέρες πριν από τον γάμο ούτε εμείς δεν ήμασταν σίγουροι για το ποια μέρα θα παντρευτούμε. Ξεκινήσαμε μια διαδι κασία μέσα στο καλοκαίρι και την πανδημία για να βγάλουμε άδειες και ήταν αρκετά δύσκολο εξαιτίας της γραφειοκρατίας. Φαντάσου ότι λόγω κορονοϊού καλέσαμε φίλους και συγγενείς μόνο από την Αργολίδα.
Νάντια: Είχαμε καθυστερήσεις αλλά αυτό δεν μας άγχωνε καθόλου, γιατί το πιο σημαντικό ήταν το μωρό μας που θα ερχόταν. Όποιος μας ρωτούσε τι θα κάνουμε με τον γάμο, απαντούσαμε «Θα δούμε!».
Παύλος: Ενώ ασχοληθήκαμε πολύ έγκαιρα με τα θέματα του μωρού, αφήσαμε στο τέλος τον γάμο. Γενικά είμαι ένας άνθρωπος που λειτουργώ στο όριο του χρόνου. Συχνά πρέπει να αξιολογείς τι είναι το πιο σημαντικό. Και ναι, ο γάμος μας είναι κάτι πολύ σημαντικό, αλλά δεν ήταν η ημερομηνία του γάμου το σημαντικό. (Γελάει.)
Υπήρξαν ευτράπελα τη μέρα του γάμου;
Παύλος: Όπως σου είπα, με τον χρόνο είμαι πάντα οριακός. Σάββατο από γευμα στο Ναύπλιο είναι πολύ δύσκολο να παρκάρεις και εμείς θέλαμε να φτάσουμε όσο πιο κοντά στο Βουλευτικό (σ.σ. ο χώρος όπου πραγματοποιήθηκε ο πολιτικός γάμος τους). Παρκάραμε έξω από ένα μαγαζί του Ναυπλίου και ενημερώσαμε την ιδιοκτήτρια ότι παντρευόμαστε και σε τριάντα λεπτά θα γυρίσουμε. Τα υπόλοιπα ας τα πει η Νάντια…
Νάντια: Περπατήσαμε ως το Βουλευτικό, όπου θα γινόταν ο γάμος, και ήταν όλα μαγικά. Όταν ολοκληρώθηκε η τελετή, την ώρα που κατεβαίναμε και μας πετούσαν το ρύζι, άρχισε να χτυπάει επίμονα το κινητό μου. Η φράση που άκουσα όταν το σήκωσα ήταν «Νάντια, έλα τώρα, γιατί σας παίρνουν τις πινακίδες». Φαντάσου εγώ με το νυφικό, ο Παύλος με το κοστούμι, γεμάτοι ρύζι και ο αστυνομικός να λέει «Μου έχουν κάνει καταγγελία, δεν γίνεται να μη σας τις πάρω».
Έχοντας φέρει στον κόσμο ένα κοριτσάκι και βλέποντας όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, από το #MeToo μέχρι τις γυναικοκτονίες, προβληματίζεστε; Σκέφτεστε πώς θα μιλήσετε στο παιδί σας αργό τερα για κάποια τόσο ιδιαίτερα θέματα;
Παύλος: Προφανώς μια γυναίκα ακόμα και σήμερα έχει να περάσει περισσότερες δυσκολίες απ’ ό,τι ένας άντρας. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει και θέλει πολλή δουλειά. Η οικογένεια και το σχολείο οφείλουν να αναδείξουν όλα αυτά για τα οποία μια γυναίκα πρέπει να νιώθει αυτοπεποίθηση και να διατηρεί τη διεκδικητική της ικανότητα. Αντίστοιχα και ένας άντρας. Ο κάθε άνθρωπος οφείλει να ξέρει τα δικαιώματα και τα όριά του.
Νάντια: Αυτό που θέλω να νιώθει η κόρη μας είναι πως θα την αγαπάμε άνευ όρων και πως ποτέ δεν θα χρειαστεί να της υποβάλει κάποιος τι να κάνει με αντάλλαγμα την αγάπη της. Αυτή θα είναι και η μεγαλύτερη ασφάλεια που θα της δώσουμε.
Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφόρησε με τα «Νέα Σαββατοκύριακο».
