Η Παρασκευή Δουρουκλάκη είναι απόφοιτη της Νομικής Αθήνας και του Νέου Ελληνικού Θεάτρου του Γιώργου Αρμένη. Το πρώτο ήταν απόρροια του ότι ήταν άριστη μαθήτρια αλλά προτίμησε από το να βλέπει τον εαυτό της μέσα σε δικαστικές αίθουσες να βρίσκεται πάνω στη σκηνή είτε για να τραγουδάει είτε για να υποδύεται ρόλους. Παράλληλα γράφει στίχους και τραγουδά και μάλιστα πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο της single με τίτλο «Μαγεμένα νερά».
Μιλώντας στο okmag η Παρασκευή Δουρουκλάκη μας αποκάλυψε την πηγή έμπνευσή της ενώ μας μίλησε και για τη θεατρική παράσταση «Μισάνθρωπος», σε σκηνοθεσία του καταξιωμένου Γερμανού σκηνοθέτη Πέτερ Στάιν, όπου πρωταγωνιστεί στο πλευρό του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου. Το διάσημο έργο του Μολιέρου ανέβηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και θα παρουσιαστεί και σε σταθμούς ανά την Ελλάδα.
Πώς είναι να συνεργάζεσαι με έναν σκηνοθέτη που δεν μιλάει τη δική σου γλώσσα;
Έχει τις δυσκολίες του καθώς απαιτείται περισσότερος χρόνος για την κατανόηση. Αλλά προσωπικά το βίωσα ως ένα δρόμο για την ανακάλυψη της πιο αυθεντικής και ακριβούς σημασίας των λέξεων και των νοημάτων όπως ακριβώς γράφτηκαν στο πρωτότυπο αρχικό κείμενο. Εντόπισα στον Πέτερ Στάιν την εμμονή του στην σωστή απόδοση των γαλλικών που έγραψε με το χέρι του ο Μολιέρος. Επομένως όλες οι γλώσσες που χρησιμοποιήθηκαν κατά την διαδικασία της πρόβας ήταν απλώς βοηθήματα για να μας οδηγήσουν εκεί.
Θυμάσαι κάποιο αστείο περιστατικό κατά τη διάρκεια των προβών;
Θυμάμαι πολλά αστεία περιστατικά αλλά ίσως δεν έχει νόημα να τα αναφέρω γιατί δεν θα γελάσετε, είναι κάπως «inside» των ανθρώπων που ζήσαμε αυτή την εμπειρία της πρόβας. Ένα κάπως αμήχανο περιστατικό το οποίο τώρα, εκ των υστέρων μου προκαλεί γέλιο, είναι ότι σε μία παράσταση διέκρινα έναν θεατή να με χαιρετάει επίμονα με το χέρι του προσωπικά από τη θέση του. Και παρόλο που δεν επηρεάζομαι από οτιδήποτε δεν αφορά και την ηρωίδα, έστω έμμεσα εκείνη τη στιγμή, θυμάμαι τον εαυτό μου να προσπαθώ να αρθρώσω τις σκέψεις της Σελιμέν και να φοβάμαι ότι αυτός ο άνθρωπος θα έρθει πάνω στη σκηνή. Είναι αστείο όταν σκέφτομαι το πόσο φοβήθηκα. Κάτι προσπαθούσε να μου πει από μακριά, κάτι νοήματα έβλεπα και πραγματικά ήταν πολύ άβολο.
Τι αγαπάς στην ηρωίδα που υποδύεσαι;
Στη Σελιμέν αγαπάω το ότι έχει άγνοια κινδύνου. Το θράσος της, την ευκολία της, το γέλιο της, τον σαρκασμό της. Το «λαλαλα» της, το «Σόρυ, και τι έγινε; Πάλι σας νικάω».
Παράλληλα με τις παραστάσεις, κυκλοφορεί και το νέο σου τραγούδι και μάλιστα σε δικούς σου στίχους. Είναι μια προέκταση της υποκριτικής σου υπόστασης ή μια εντελώς ξεχωριστή αγάπη το τραγούδι;
Για μένα κάθε έκφραση της τέχνης είναι προέκταση της άλλης. Τα «Μαγεμένα νερά» θα μπορούσαν να είναι βιβλίο ή θεατρική παράσταση ή πίνακας ζωγραφικής. Προσωπικά το τραγούδι ήρθε πρώτο σε μένα από πολύ μικρή. Ήταν η πιο πηγαία, φυσική και εύκολη κλίση μου. Ωστόσο, τώρα τον Ιούνιο του 2023 θεωρώ ότι είμαι – αν υφίσταται τέτοια σύγκριση ή τέτοιου είδους αξιολόγηση- πιο έτοιμη επαγγελματικά για το θέατρο παρά για μια μουσική σκηνή.
Πώς εμπνεύστηκες τα «Μαγεμένα νερά» και γενικά τι αποτελεί ερέθισμα για να γράψεις;
Έχω μια ακατανίκητη έλξη, αγάπη και παράλληλα φόβο για τη θάλασσα. Επίσης κάθε Νοέμβρη που αρχίζει να σκοτεινιάζει τόσο νωρίς σκοτεινιάζω και εγώ. Ήταν Νοέμβρης του 2021 και είχα αρχίσει να βιώνω την εγκατάλειψη του καλοκαιριού. Το καλοκαίρι του 2021 ήταν κιόλας πολύ άσχημο για μένα, αφενός γιατί καιγόταν όλη η χώρα, κάτι που με είχε ταράξει και προσπαθούσα κάπως να συμμετέχω στις εθελοντικές διαδικασίες βοήθειας και αφετέρου γιατί τον Αύγουστο είχα ένα σημαντικό ατύχημα που ευτυχώς – γιατί ίσως τώρα μη μιλούσαμε- μου άφησε μόνο τρία σπασμένα πλευρά. Όλα αυτά με γέμισαν με όλο τον κόσμο που υπάρχει στα «Μαγεμένα νερά». Ήθελα να μην πνιγώ από τις πυρκαγιές, να μην πονάει το σώμα μου και να μην παρατηρώ απλά την ζωή μου να φεύγει τόσο άχαρα, αλλά να υπάρξω μούσα της θάλασσας και του γρήγορου ανέμου και ακόμα και αν η ελάχιστη ζωούλα μου πνιγεί σε αυτή την ταραχή, να ζωντανέψει καλύτερα και υγιέστερα στο άγνωστο μετά.
Ερέθισμα μου για να γράψω, προς το παρόν, είναι ό,τι με ζορίζει ψυχικά και δεν μπορώ να εξηγήσω. Θέλω πολύ όμως στο μέλλον να καταφέρω να γράψω για χάρης μιας ανείπωτης χαράς.
Τι λειτουργεί στη ζωή σου σαν «μαγικό» συστατικό που σε σώζει πάντα στις δύσκολες στιγμές;
Η Αναπνοή. Η αποδοχή, η παραδοχή, η ομολογία στον εαυτό μου. Ένα ρολόι που τώρα το κοιτάω και δεν βρίσκω το νόημα στην ύπαρξη μου αλλά σε δύο ώρες οι δείκτες θα είναι αλλού, εγώ θα είμαι αλλιώς και η ζωή συνεχίζεται.
Οι σπουδές της Νομικής προέκυψαν γιατί μικρή ονειρευόσουν να βρίσκεσαι στις δικαστικές αίθουσες;
Προέκυψαν γιατί ήμουν πολύ καλή μαθήτρια από επιλογή. Μου άρεσε να διαβάζω από πολύ νωρίς. Πέρασα εύκολα στην Αθήνα. Είχα στο σπίτι μου κιόλας ζωντανά παραδείγματα αυτής της δουλειάς και ήταν κάπως η εύκολη λύση.
Η αλήθεια είναι όμως -γιατί πάντα απαντάω πολύ απαξιωτικά στις ερωτήσεις για τις σπουδές της Νομικής- ότι το αίσθημα Δικαίου, η Δικαιοσύνη σαν έννοια πάντα ήταν για μένα μια αξία ζωής που σεβόμουν και την αναζητούσα σε όλα. Όταν όμως στα αλήθεια με είδα στις δικαστικές αίθουσες ως ασκούμενη δικηγόρος, άλλαξα πολύ γρήγορα γνώμη.
Οι γονείς σου σε στηρίζουν στις επαγγελματικές σου επιλογές;
Ναι, οι γονείς μου είναι οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές μου. Όταν η τέχνη έγινε μονόδρομος προσπαθούσαν να κρύψουν το άγχος τους για την επαγγελματική μου αποκατάσταση. Όμως ευτυχώς προς το παρόν είναι αρκετά ήσυχοι με την πορεία των πραγμάτων, απλώς καμαρώνουν. Τόσο πολύ που καμιά φορά ανησυχώ κιόλας. (Γελάει.)
