Η Μαριάντα Πιερίδη πριν από 8 χρόνια αποσύρθηκε από το τραγούδι, όμως της τελευταίες εβδομάδες έχει κάνει comeback στην σκηνή του J2US ως coach του Άρη Σοϊλέδη. Τι λέει στη συνέντευξή της στο ΟΚ! για τον λόγο που σταμάτησε να δουλεύει και τι θυμάμαι από την εποχή της μεγάλης επιτυχίας;
Μαριάντα, πώς αποφάσισες να αποσυρθείς από το τραγούδι πριν από οκτώ χρόνια;
Σταμάτησα να δουλεύω όταν διένυα τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης μου. Πήρα αυτή την απόφαση γιατί είχα φοβερή στήριξη από τον Δημήτρη, τον σύζυγό μου. «Ξέρω πως λειτουργείς σαν μαμά προς όλους» μου είπε. «Αν θέλεις τώρα που θα γίνεις μητέρα να απέχεις για κάποιο διάστημα, εγώ είμαι εδώ. Κάνε αυτό που αισθάνεσαι εσύ ότι πρέπει να κάνεις». Eκείνη τη στιγμή ένιωσα σαν να πήρε κάποιος από πάνω μου ένα τεράστιο βάρος γιατί ήθελα πολύ να δώσω όλη μου την προσοχή στο παιδί μου. Όταν λοιπόν γέννησα τον Νικόλα, συνειδητοποίησα πως ήθελα να είμαι εκεί, μαζί του. Μου έκαναν αρκετές προτάσεις και έλεγα σε όλα «όχι». Εκείνη την περίοδο, για να μην τρελαθώ όμως και κλεισμένη στο σπίτι, άρχισα να ασχολούμαι πιο εντατικά με τη yoga, όχι επαγγελματικά όμως.
Τώρα που επέστρεψες, σκέφτεσαι να κυκλοφορήσεις κάτι καινούριο δισκογραφικά;
Η φιλοσοφία μου είναι να μη σχεδιάζω τίποτα. Θέλω τα πράγματα να έρχονται και να κυλούν μόνα τους. Εδώ, στο J2US –σ’ το λέω και θέλω να βάλω τα κλάματα–, στο πρώτο live ήμουν πολύ συγκινημένη που το ζούσα ξανά. Μου είχε λείψει πολύ, αλλά όχι από ματαιοδοξία. Για μένα πάντα ήταν και είναι μια δουλειά πρώτα απ’ όλα και μετά είναι η τρέλα μου. Αυτή τη στιγμή δεν θα ήθελα όμως να τραγουδάω κάθε βράδυ σε κάποιο κέντρο ή να πάρω την επαρχία σβάρνα για εξτραδάκια.
Ήξερες από μικρή ότι αυτός θα είναι ο δρόμος σου;
Το τραγούδι για εμένα είναι όλη μου η ζωή. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ασχολούμαι με τη μουσική. Όλα ξεκίνησαν από τη μητέρα μου. Ήταν μουσικός και ξεκίνησα μαζί της μαθήματα πιάνου στα 6 μου περίπου, οπότε μου πέρασε από πολύ μικρή ηλικία το μικρόβιο.
Μαριάντα, την εποχή που έζησες τη μεγάλη επιτυχία και τη δημοσιότητα στο έπακρο, ένιωσες να καβάλησες το καλάμι;
Θα είμαι ειλικρινής. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην καβαλάει το καλάμι. Το θέμα είναι πώς θα το διαχειριστείς – αν σου έχει έρθει δύσκολα, σέβεσαι περισσότερο αυτό που κατάφερες. Η διαφορά είναι πολύ μικρή αλλά και πολύ εμφανής. Όταν η επιτυχία έρχεται σαν αλεξιπτωτιστής, εκεί φαίνεται η έπαρση. Αν την περίοδο εκείνη στενοχώρησα κάποιους, τους ζητάω και δημόσια «συγγνώμη», αλλά νομίζω πως είναι μια κατάσταση που δεν μπορεί να αποφύγει κανένας. Βέβαια, η ταπεινότητα και η επίγνωση του ποιος είσαι είναι κάτι τελείως διαφορετικό και αν το έχεις ως άνθρωπος σε βοηθάει πολύ για τη συνέχειά σου. Φυσικά παίζει ρόλο και ο κύκλος που έχεις γύρω σου σε όλες τις καταστάσεις.
Φωτογραφίες: Ιωάννα Τζετζούμη
Από το ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
