Η Μαρία Μπεκατώρου μιλάει στο περιοδικό ΟΚ! για την τηλεοπτική της πορεία από το Τηλεάστυ μέχρι σήμερα και όσα της έχει μάθει. Θα άλλαζε κάτι μέσα σε αυτή;
Δείχνεις πάντα χαρούμενη. Όταν έχεις τις κλειστές σου, πώς είσαι;
Εκεί είμαι υποτονική, δεν θέλω να μιλάω, αλλά δεν κρατάει για πολύ. Δεν θα περάσω δηλαδή περίοδο κακής διάθεσης. Θα περάσω μια ώρα κακής διάθεσης. Αυτό όταν δεν πρόκειται για σοβαρό θέμα υγείας, έτσι; Όλα τα άλλα έρχονται και φεύγουν. Πάντα ήμουν έτσι αλλά το ότι «για όλα υπάρχει λύση» το έμαθα μεγάλη. Παλιότερα υπήρχαν φορές που πνιγόμουν σε μια κουταλιά νερό.
Τι άλλο έμαθες μεγαλώνοντας που, αν γύριζες τον χρόνο πίσω, θα έλεγες στον νεότερο εαυτό σου «αυτό δεν έπρεπε να το κάνεις»;
Τίποτα δεν θα άλλαζα. Μια χαρά τα έκανα και πολύ ωραία μου ήρθαν όλα! Ακόμη και τα λάθη που έκανα, κι αυτά ωραία ήταν και με οδήγησαν εδώ που είμαι σήμερα. Ξεκίνησα από το Τηλεάστυ, πήρα στους ώμους μου μια σημαντική τηλεοπτική εμπειρία και υπήρξαν άνθρωποι που με βοήθησαν και συνέβαλαν στο να ακολουθήσω μετά έναν άλλον δρόμο. Για τίποτα δεν έχω μετανιώσει, όχι.
Καμιά φορά κάθεσαι από περιέργεια να ξαναδείς εκείνες τις εκπομπές στο Τηλεάστυ, να τις χαζέψεις;
Να πω την αλήθεια, δεν έχω χρόνο να το κάνω αυτό. Βλέπω όμως παλιές φωτογραφίες και καμιά φορά με την κολλητή μου, την Ιφιγένεια, βλέπουμε κάνα βίντεο από τον Θέμο, που με έπαιζε τότε, και τους «Ράδιο Αρβύλα». Θέλω να σου πω ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι με ανέδειξαν μέσα από τις εκπομπές τους και δεν με προσέβαλαν ποτέ. Δεν ένιωσα ποτέ ενοχλημένη από τα αστεία τους. Βέβαια, ίσως αυτό να συνέβη γιατί έχω κι εγώ ως άνθρωπος χιούμορ και μου άρεσε η κωμική διάσταση που έδιναν. Τους ευχαριστώ πολύ όλους!
Την εξέλιξη που έχεις σήμερα τη φανταζόσουν τότε που παρουσίαζες αυτές τις εκπομπές;
Ποτέ! Πίστευα ότι η ζωή μου, η καριέρα μου θα τελείωναν στο Τηλεάστυ. Γιατί δεν είχα στόχους για κάτι παραπάνω, ούτε ήταν το όνειρό μου με κάποιον τρόπο. Πώς να σ’ το πω αλλιώς; Δεν ψαχνόμουν, ούτε είχα ποτέ τη φιλοδοξία. Σκεφτόμουν «ωραία πλατό, ωραίες τουαλέτες και μακιγιάζ» αλλά ως όνειρο. Δεν πίστευα ότι αυτό θα γίνει πραγματικότητα. Και ευτυχώς αυτά μου ήρθαν σε μια μεγαλύτερη ηλικία που μπορούσα να τα διαχειριστώ.
Με τα χρόνια έχεις μάθει να «πουλάς» καλύτερα τον εαυτό σου, από τα συμβόλαια που θα υπογράψεις και το ποσό που θα αναγράφεται σε αυτά μέχρι το πρότζεκτ εκπομπής που θα παρουσιάσεις;
Όχι, τον εαυτό μου δεν ξέρω να τον πουλάω. Και σε αυτό παίζει ρόλο ο χαρακτήρας μου. Δεν μου αρέσει να στενοχωρώ κόσμο και όταν δένομαι συναισθηματικά με κάποιον, δύσκολα παίρνω την απόφαση να κόψω τα δεσμά. Αυτό, όμως, που έχω μάθει με τα χρόνια είναι να διαβάζω τα μηνύματα και τα σημάδια και να πηγαίνω βάσει αυτών.
Το «γερό στομάχι», που λέμε, το απέκτησες;
Όχι, ούτε αυτό! Έχω πρόβλημα με το στομάχι μου. (Γελάει.) Κακά τα ψέματα, βρισκόμαστε σε έναν χώρο που έχει τα πάντα: αλήθεια, ψέμα, προβολή, φώτα, τιμιότητα αλλά και αναξιοπιστία και πισώπλατα μαχαιρώματα.
Στο τέλος αυτής της διαδρομής τι θα ήθελες να πουν οι άνθρωποι του χώρου για σένα;
«Τι αληθινή παρουσιάστρια ήταν». Και να σου πω κάτι; Νιώθω νικήτρια που έχω καταφέρει να παραμείνω ο εαυτός μου. Δεν άλλαξα, κράτησα την αλήθεια μου.
Δεν θα ήθελες να έχεις γίνει λίγο πιο σκληρή; Να κάνεις και εσύ κάποιους ντιβισμούς ή να έχεις κάποιες απαιτήσεις που ξέρεις ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα ικανοποιηθούν;
Γίνονται ακόμη αυτά; Ειλικρινά, δεν ξέρω ποιος τα κάνει αυτά στην Ελλάδα – εγώ δεν το έχω αντιληφθεί να συμβαίνει γύρω μου. Αστείο μου φαίνεται, αν γίνεται. Γιατί είμαστε σε μια πολύ μικρή χώρα και κάνουμε μια δουλειά που σήμερα είμαστε και αύριο δεν είμαστε.
Έχεις συμφιλιωθεί, δηλαδή, με την ιδέα ότι αύριο μπορεί για κάποιον λόγο όλο αυτό που ζεις τώρα να τελειώσει;
Κοίτα, τη δουλειά μου τη λατρεύω. Είναι το οξυγόνο μου, το έχω πει πολλές φορές. Είμαι ευτυχισμένη και ευχαριστώ τον Θεό που μου έχει δώσει την ευλογία να κάνω αυτό που αγαπώ και να ζω από αυτό. Αν τώρα σταματήσει όλο αυτό, θα ήθελα να βρω έναν τρόπο να συνεχίσω να είμαι σε αυτό τον χώρο με κάποιον τρόπο. Θα μπορούσα πολύ εύκολα να δουλέψω πίσω από τις κάμερες.
Άλλωστε η παρουσίαση είναι ένα επάγγελμα με ημερομηνία λήξης.
Πώς δεν είναι; Εννοείται! Πρέπει να υπάρχουν και οι νεότεροι στον χώρο. Απλά νομίζω ότι ακόμη αντέχουμε οι παλιότεροι.
Έχεις βάλει κάποιο ηλικιακό ταβάνι; Για παράδειγμα, «θα κάνω τηλεόραση μέχρι τα 60 μου»;
Το ταβάνι το βάζει ο κόσμος. Αυτός μας ανεβάζει, αυτός και μας κατεβάζει. Ο κόσμος και οι αντοχές μας, το σώμα μας, η εμφάνισή μας, όλα παίζουν ρόλο. Θεωρώ όμως πως ένας άνθρωπος που είναι φωτεινός, αγαπάει τη δουλειά του και τον αγαπάει και ο κόσμος, έχει μέλλον σε αυτό τον χώρο.
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
