Με την ερμηνεία της στην ταινία «Τα πάντα όλα» του σκηνοθετικού διδύμου Ντάνιελς η 60χρονη ηθοποιός από τη Μαλαισία έγινε η πρώτη ασιατικής καταγωγής που κέρδισε βραβείο Όσκαρ μετά το 1936 -μάλιστα Α’ Γυναικείου Ρόλου. Η Μισέλ Γιο μιλάει στο ΟΚ! για το όνειρό της να γίνει χορεύτρια αλλά και για τις επικίνδυνες σκηνές χωρίς κασκαντέρ που έχει γυρίσει στο παρελθόν.
Είναι αλήθεια ότι οι σκηνοθέτες της ταινίας «Τα πάντα όλα», επειδή είναι μεγάλοι θαυμαστές σου, ήθελαν να ονομάζεται Μισέλ η ηρωίδα που υποδύεσαι;
Είναι αλήθεια. Τους είπα όμως ότι υπάρχει ένα πράγμα που πρέπει να αλλάξουν αμέσως κι αυτό είναι το όνομα. Αλλιώς δεν θα προχωρούσαμε. Η Μισέλ Γιο, όπως τους τόνισα, δεν είναι μετανάστρια, ούτε ιδιοκτήτρια πλυντηρίου. Η ηρωίδα που ενσαρκώνω, η Έβελιν, είναι μια συνηθισμένη γερασμένη Ασιάτισσα. Είναι η μητέρα, η θεία, η γιαγιά κάποιου που περνάει απαρατήρητη στο σούπερ μάρκετ.
Ένα από τα μηνύματα αυτής της ταινίας είναι το πώς μπορείς να ξεπεράσεις την αποτυχία και να χτίσεις μια καινούρια ζωή. Έτσι δεν είναι;
Η αποτυχία και τα λάθη μας μας αντιπροσωπεύουν και μας κάνουν αυτό που είμαστε. Δεν πιστεύω ότι κάποιος δεν έχει βιώσει απίστευτες αποτυχίες ή απογοητεύσεις. Όμως πώς επιστρέφεις μετά; Αυτό είναι το πιο σημαντικό, που δείχνει τι άνθρωπος είσαι και τι θα κάνεις στη ζωή σου. Εγώ προσωπικά προσπαθώ να μαθαίνω από τα λάθη μου.
Ποια είναι τα πιο σημαντικά προτερήματα της Έβελιν που ερμηνεύεις;
Δεν παράτησε ποτέ τους ανθρώπους που αγαπάει. Κάθε φορά που έκανε κάτι ήταν από την αγάπη της για την οικογένειά της και την ανάγκη της να τους προστατεύσει. Κι αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε ο ένας για τον άλλο. Όλοι έχουμε αυτή την υπερδύναμη, έτσι δεν είναι; Λατρεύω που οι Ντάνιελς μετέτρεψαν μια συνηθισμένη γυναίκα σε υπερήρωα. Στο τέλος της ημέρας αυτός ο συμβολισμός μάς υπενθυμίζει ότι αν και είμαστε απλοί άνθρωποι, η υπερδύναμη που έχουμε ονομάζεται καλοσύνη. Αν είμαστε καλοί με τον εαυτό μας και τους άλλους, ο κόσμος αυτός θα μπορούσε να γίνει καλύτερος.
Αρχικά είχες σπουδάσει να γίνεις χορεύτρια, μέχρι που ένας τραυματισμός διέκοψε απότομα αυτές τις φιλοδοξίες σου και μετά ήθελες να δημιουργήσεις τη δική σου σχολή χορού στην Κουάλα Λουμπούρ;
Λάτρευα να ανήκω στον κόσμο του χορού. Ήθελα να δείξω σε όλο και περισσότερα νεαρά κορίτσια και αγόρια την ομορφιά και την πειθαρχία του μπαλέτου. Συνήθιζα να πηγαίνω όλη την ώρα στον κινηματογράφο γιατί η μητέρα μου ήταν φανατική κινηματογραφόφιλη. Όμως δεν είχα πιστέψει ποτέ κοιτώντας τη μεγάλη οθόνη ότι μια μέρα θα ήμουν κι εγώ εκεί.
Αργότερα σε κάλεσαν οι παραγωγοί της εταιρείας παραγωγής D&B στο Χονγκ Κονγκ, οι οποίοι συνεργάζονταν με τον Τσάκι Τσαν;
Ναι, αλλά τους είπα ότι δεν έπαιζα τυπικούς γυναικείους ρόλους ή όμορφα κορίτσια που υποφέρουν. Τους τόνισα ότι θα ήθελα να δοκιμαστώ σε ταινίες δράσης και με κοίταξαν σαν να είχα τρελαθεί λιγάκι.
Γιατί;
Γιατί οι ταινίες δράσης στο Χονγκ Κονγκ εκείνη την εποχή ήταν πραγματικά καλές. Δεν υπήρχε green screen, ούτε ιμάντες προστασίας. Όλα γίνονταν με άμεση σωματική επαφή. Εκείνη ήταν η περίοδος του Τσάκι Τσαν, του Σάμο Χουνγκ, του Τζετ Λι. Όλοι αυτοί έχουν ουλές που μπορούν να τις δείξουν και έτσι να επιβεβαιώσουν πώς γυρίζονταν οι ταινίες τους.
Είναι αλήθεια ότι είχες τραυματιστεί αρκετά σοβαρά σε μια επικίνδυνη σκηνή από την ταινία του Τσάκι Τσαν Αστυνομική ιστορία, 3 (1992);
Σε εκείνη την ταινία ουσιαστικά κρεμόμουν από τα φορτηγά. Οδηγούσα μια μηχανή πάνω από ένα φορτηγό που βρισκόταν εν κινήσει. Έκανα τρελά ακροβατικά.
Στο Χόλιγουντ δεν θα σου επιτρεπόταν να τα κάνεις όλα αυτά;
Στην πραγματικότητα, όταν βλέπεις ότι είσαι σε ύψος λιγότερο από 2 μέτρα, σκέφτεσαι: «Δεν είναι πολύ, θα μπορούσα να το κάνω». Όμως όταν τα δύο αυτοκίνητα ξεκινούν, τότε η εμπειρία είναι εντελώς διαφορετική. Υποτίθεται ότι έπρεπε να προσγειωθώ στο παρμπρίζ του Τσάκι Τσαν που θα έσπαγε ώστε να μπορέσω να κρατηθώ από εκεί. Όμως τελικά το παρμπρίζ δεν έσπασε, οπότε δεν είχα κάπου να κρατηθώ και συνέχισα να γλιστράω. Θυμάμαι ότι χτύπησα στο έδαφος και ακούστηκε ένας γδούπος. Ευτυχώς δεν είχα πέσει με το κεφάλι. Μετά άκουσα τον Τσάκι να φωνάζει: «Αυτό ήταν! Τελειώσαμε για σήμερα. Δεν γυρίζουμε τίποτα άλλο. Αυτό είναι ηλίθιο, γελοίο. Δεν θα το κάνουμε».
Απόδοση: Αγάπη Σιώρα. Φωτογραφίες: Getty Images/Ideal Image, Alamy/Visual Hellas
Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
