Η 34ρονη Κουβανή ηθοποιός Άνα Ντε Άρμας, υποψήφια για το πρώτο Όσκαρ της καριέρας της στην ταινία «Η ξανθιά», περιγράφει στο ΟΚ! πώς κυνήγησε το όνειρό της αρχικά από μία μικρή πόλη της Κούβας και μετά στην Ισπανία πριν «προσγειωθεί» στο Χόλιγουντ.
Ήταν τεράστια ευθύνη όταν αποφάσισες να υποδυθείς τη Μέριλιν Μονρό, μια από τις πιο θρυλικές γυναίκες στην ιστορία;
Προφανώς είναι μια από τις πιο τρομακτικές προκλήσεις στην υποκριτική που θα μπορούσα να έχω φανταστεί. Όμως μου αρέσει να πιέζω τον εαυτό μου και να κάνω πράγματα που δεν με κάνουν να νιώθω άνετα γιατί έτσι πιστεύω ότι ωριμάζεις. Διάβασα ό,τι μπορούσα για εκείνη, όπως και το μυθιστόρημα της Τζόις Κάρολ Όουτς (σ.σ. Blonde, στο οποίο βασίζεται η ταινία). Κάποιες φορές την ονειρευόμουν κιόλας. Δούλεψα όσο πιο σκληρά μπορούσα για να προετοιμαστώ για την ταινία. Η όλη διαδικασία ήταν πολύ έντονη, αλλά το λατρεύω.
Είχες την ευκαιρία να παίξεις μια μεγάλη ποικιλία ρόλων από την αρχή της καριέρας σου στον αμερικανικό κινηματογράφο. Πόσο δύσκολο ήταν για σένα να μην τυποποιηθείς σε ρόλους Λατίνας;
Το πιο σημαντικό ήταν να μπορώ να μάθω να μιλάω αγγλικά, χωρίς όμως την προφορά μου. Όταν έφτασα στο Λος Άντζελες από την Ισπανία (σ.σ. εκεί εργάστηκε στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο φεύγοντας σε νεαρή ηλικία από την Κούβα, όπου και γεννήθηκε), δεν μπορούσα να πω λέξη στα αγγλικά. Οπότε στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα για μένα. Είχα όμως κάποιους εξαιρετικούς δασκάλους που με βοήθησαν να φτάσω σε ένα επίπεδο όπου πλέον νιώθω πολύ άνετα με τη γλώσσα και μπορώ να κάνω οποιονδήποτε ρόλο. Δεν με πειράζει να υποδυθώ μια Λατίνα, είμαι ιδιαίτερα περήφανη για την καταγωγή μου, αλλά ήταν σημαντικό για μένα να δείξω ότι μπορώ να αναλάβω διαφορετικά είδη ρόλων και νομίζω ότι το έχω καταφέρει.
Πιστεύεις ότι οι ηθοποιοί που προέρχονται από διαφορετικές χώρες, με άλλες εθνικότητες, συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν πολλά εμπόδια στο να βρουν δουλειά στο Χόλιγουντ;
Φτάνουμε πια στο σημείο που τα πράγματα αλλάζουν και γίνεται φυσιολογικό για τα κινηματογραφικά στούντιο να αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους με ανοιχτό μυαλό. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μας δοθεί η ευκαιρία να αποδείξουμε αυτό που μπορούμε να κάνουμε. Δεν θέλω ποτέ να απαρνηθώ την κληρονομιά μου. Είμαι πολύ περήφανη για την πατρίδα μου, την Κούοτέ να απαρνηθώ την κληρονομιά μου. Είμαι πολύ περήφανη για την πατρίδα μου, την Κούβα, τη γλώσσα μου, την κουλτούρα μου, την ήπειρό μου. Είναι επώδυνο για μένα όταν οι άνθρωποι καταλήγουν σε γενικολογίες για την κουλτούρα των Λατίνων λόγω άγνοιας ή απλά τεμπελιάς.
Πώς αισθάνεσαι τώρα που είσαι ήδη διάσημη στο Χόλιγουντ;
(Γελάει.) Γνωρίζω πόσο τυχερή ήμουν και πόσες ευκαιρίες μού έχουν δοθεί. Είναι τρελό αν σκεφτείς ότι προέρχομαι από μια μικρή παραθαλάσσια πόλη. Ούτε καν από την Αβάνα, την πρωτεύουσα. Όταν σήμερα σκέφτομαι πώς εξελίχθηκε η καριέρα μου, κάποιες φορές μού φαίνεται ότι άργησε αρκετά και κάποιες άλλες ότι έγινε πολύ γρήγορα.
Η διαδρομή σου από την Κούβα στο Χόλιγουντ είναι μια απίστευτη ιστορία. Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Ήμουν 9 ετών όταν η οικογένειά μου μετακόμισε στην Αβάνα, όπου υπήρχαν τακτικά συσσίτια, δεν έβρισκες βενζίνη και συνεχώς κοβόταν το ρεύμα. Δεν είχαμε πολλά υλικά αγαθά, αλλά δεν μπορώ να πω ότι είχα δυστυχισμένα παιδικά χρόνια. Μεγαλώνοντας δεν είχα πρόσβαση στο Ίντερνετ και στο σπίτι μπορούσα να παρακολουθήσω μόνο 20 λεπτά κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση τα Σάββατα και ταινίες τις Κυριακές. Μπορούσα όμως να δω πολλές ταινίες του Χόλιγουντ στο γειτονικό σπίτι. Αποστήθιζα ολόκληρους μονολόγους μπροστά στον καθρέφτη. Υποθέτω ότι αυτή ήταν η πρώτη προσπάθεια να σπουδάσω υποκριτική! (Γελάει.)
Πόσο δύσκολα ήταν για σένα τα τελευταία χρόνια της πανδημίας, όταν έπρεπε να εργάζεσαι με τόσους περιορισμούς στο γύρισμα;
Όλοι περάσαμε πολλά. Νομίζω ότι όλοι αναγκαστήκαμε, όχι απαραίτητα να βρούμε ποιοι είμαστε, αλλά να εξετάσουμε τι μας αρέσει πραγματικά και τι μας κάνει ευτυχισμένους. Πώς θα παραμείνουμε ενθουσιασμένοι, ευτυχισμένοι, ισορροπημένοι. Για μένα αυτό περιλάμβανε διαλογισμό και να μιλάω με τους άλλους στο τηλέφωνο. Προτιμώ να τους ακούω παρά να τους γράφω μηνύματα. Επίσης, μου αρέσει να ακούω όταν συμβαίνει κάτι καλό σε έναν φίλο μου. Γίνομαι ευτυχισμένη όταν εκείνοι είναι ευτυχισμένοι.
Πώς αισθάνεσαι κάνοντας αναδρομή στο παρελθόν, τότε που άφησες την Κούβα για να γίνεις ηθοποιός στην Ισπανία και μετά πάλι τολμώντας να τα εγκαταλείψεις όλα και να ξεκινήσεις καριέρα στο Χόλιγουντ;
Όταν άφησα την Κούβα, όπως και όταν το έκανα ξανά αφήνοντας την Ισπανία, ήταν γιατί ήθελα περισσότερα. Δεν είχα κάποιο μέρος ή χώρα που είχα στόχο να πάω. Δεν σκέφτηκα ποτέ την Ισπανία ή το Χόλιγουντ. Έφυγα απλά γιατί ήμουν φιλόδοξη και ήθελα να βρίσκομαι σε ένα μέρος που να έχω πρόσβαση στα καλύτερα πρότζεκτ. Ίσως ασυνείδητα κατά κάποιον τρόπο κυνηγούσα τους δημιουργούς με τους οποίους ήθελα να δουλέψω. Όταν μετακόμισα στην Ισπανία, αισθάνθηκα ότι είχα ωριμάσει. Έκανα όλα τα ενδιαφέροντα πράγματα που βρήκα εκεί αλλά σε κάποιο σημείο ήθελα πάλι περισσότερα.
Απόδοση: Αγάπη Σιώρα. Φωτογραφίες: Getty Images/Ideal Image, Alamy/Visual Hellas.
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
