Χαρισματική, ευαίσθητη και ταλαντούχα, και με ένα λαμπερό χαμόγελο που σημαίνει πολλά, η ηθοποιός Αλεξία Μουστάκα ασχολείται με πάθος με το θέατρο και φέτος μας παρουσιάζει την θεατρική παράσταση «Φάε» κάθε Δευτέρα στις 6 το απόγευμα, στο θέατρο Αλκμήνη. Η ηθοποιός, κόρη του αξέχαστου Σωτήρη Μουστάκα και της αγαπημένης Μαρίας Μπονέλου δίνει σταθερά και ακατάπαυστα το θεατρικό και υποκριτικό της στίγμα.
Η Αλεξία Μουστάκα μιλάει σήμερα στο okmag και τη Μαρία Ρουμελιώτου τόσο για το «Φάε» και για το πόσο όλοι μας θα ταυτιστούμε αλλά αποκαλύπτει και πτυχές της ζωής της, τις αγάπες της αλλά και το πόσο λατρεύει να μαγειρεύει! «Αν δεν είχα ασχοληθεί με το θέατρο θα ήμουν σίγουρα σεφ» μας λέει! Πόσο επηρέασε την καριέρα της το «βαρύ» όνομά της; Τι της λείπει περισσότερα από τους γονείς της; Ποια συμβουλή τους κρατάει σαν φυλακτό;
Διαβάστε τη συνέντευξη της Αλεξίας Μουστάκα στο okmag
Τι σας έκανε να διαλέξετε το «Φάε» φέτος στο θέατρο;
Είχα δει το πρώτο του ανέβασμα πριν από δυο χρόνια και μου είχε δημιουργήσει πολλά συναισθήματα. Τότε είχα σκεφτεί πως πολύ θα ήθελα να μου δωθεί η ευκαιρία να το κάνω και να που ήρθε η στιγμή.
Η αλήθεια είναι πως τη λέξη «Φάε» την ακούγαμε αρκετές φορές όλοι ως παιδιά. Μιλήστε μας λίγο για την υπόθεση της παράστασης. Θα ταυτιστούμε όλοι σε κάποια στιγμή;
Η προστακτική λέξη, φάε είναι ένα ρήμα που ακολουθεί την ηρωίδα μας σε όλη τη διάρκεια της ζωής της. Την διαμορφώνει, την ακολουθεί πάντα και την καταδυναστεύει. Η ιδιαίτερη σχέση μητέρας, κόρης κυριαρχεί στο έργο. Υπάρχουν απίστευτες εναλλαγές συναισθημάτων και το τέλος έρχεται να μας λυτρώσει. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που θα σε κάνουν να πεις πως έχεις βιώσει κάτι παρόμοιο.
Είναι δύσκολος ο μονόλογος στο θέατρο ή είναι ένας μύθος;
Είναι πολύ δύσκολος. Είναι η απόλυτη έκθεση στο κοινό. Μπορεί όμως στο τέλος να δικαιωθείς, να σου βγουν απίστευτα συναισθήματα και να νιώσεις την απόλυτη λύτρωση. Αυτό τουλάχιστον συμβαίνει σε μένα κάθε φορά στο τέλος της παράστασης.
Αν θα έπαιζες φέτος σε κάποια σειρά ποια θα ήθελες να είναι; Ποια έχεις ξεχωρίσει;
Φέτος ακόμα δεν έχω καταφέρει να δω τηλεόραση, γιατί μόλις ξεκίνησε κι ένα υπέροχο παιδικό έργο που συμμετέχω, «το κλειδί της ευτυχίας» και έτρεχα από τη μια πρόβα στην άλλη. Πέρσι όμως είχα ξεχωρίσει την παραλία για πολλά, αλλά κυρίως για την υποκριτική των ηθοποιών.
Η τηλεόραση είναι κάτι που σε ενδιαφέρει;
Ναι σίγουρα. Πάντα θαυμάζω και ζηλεύω, με την καλή έννοια, μια προσεγμένη δουλειά, με καλούς συντελεστές.
Τι θυμάσαι πιο έντονα από τα παιδικά σου χρόνια με γονείς σου τον Σωτήρη Μουστάκα και τη Μαρία Μπονέλου;
Το πόσο ανέμελα και γεμάτα αγάπη, ήταν. Τα ταξίδια μας με τη μαμά, γιατί ο Σωτήρης μας, φοβόταν τα αεροπλάνα. Το ψάρεμα τα καλοκαίρια, μέχρι και ψαροντούφεκο είχα κάνει με τον μπαμπά μου. Τα τραπέζια που κάναμε στο σπίτι μας και βοηθούσα τη μαμά στο μαγείρεμα και τόσα άλλα.
Διάβασα σε μια συνέντευξή σου ότι στο πρώτο χρόνο της δραματικής σχολής δεν είχε αποκαλύψει σε κανένα ότι είσαι η κόρη του Σωτήρη Μουστάκα. Πιστεύεις ότι ένα τέτοιο μεγάλο όνομα μπορεί να σκιάσει την καριέρα του παιδιού; Πιστεύεις ότι το όνομα Μουστάκα σε βοήθησε ή σου έκοψε δουλειές ή τίποτα απ΄ όλα αυτά;
Πράγματι είναι αλήθεια, αλλά δεν το έκανα καθόλου για αυτόν το λόγο, απλά δεν είναι στο χαρακτήρα μου να χρησιμοποιώ το όνομα του πατέρα μου προς όφελος μου. Το όνομα Μουστάκα λειτούργησε και με τους δυο τρόπους, αλλά στην τελική, σημασία έχει πώς είμαι εγώ σε μια δουλειά. Όσο για το επώνυμο μου, το αγαπώ και είμαι πάντα περήφανη γι’ αυτό.
Τι σου λείπει περισσότερο από τους γονείς σου;
Η αγκαλιά και η καθημερινότητα. Το να δω στο τηλέφωνο μου μια κλήση τους, για να μιλήσουμε για τη μέρα μας, να με ρωτήσουν πότε ξύπνησα, τι έκανα, με ποιον μίλησα. Αυτά τα μικρά είναι τα πιο σημαντικά.
Ποια συμβουλή τους δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Να είμαι πάντα αληθινή και να μαθαίνω συνεχώς καινούρια πράγματα.
Πες μας 5 πράγματα που δεν ξέρει ο κόσμος για σένα
Τη μεγάλη μου αγάπη στα ζώα, ίσως να είναι από τα λίγα πράγματα που μπορούν να με κάνουν να κλάψω πια. Λατρεύω τα ταξίδια. Αγαπάω το καλοκαίρι και τη θάλασσα. Μου αρέσει να ανοίγω το σπίτι μου για φίλους και να τους μαγειρεύω. Αν δεν είχα ασχοληθεί με το θέατρο, θα ήμουν σίγουρα σεφ. Επίσης ένα μεγάλο μου όνειρο, είναι να κάνω κάποτε ένα καταφύγιο για αδέσποτα.
Τι σχεδιάζεις για το μέλλον;
Μου αρέσει να ονειρεύομαι το μέλλον, αλλά δε θέλω να κάνω μεγάλα σχέδια. Θέλω να ζω το τώρα. Όπως λέω και σε μια ατάκα στο παιδικό, τη ζωή πρέπει να τη ζεις στο σήμερα, μην αφήνεις πράγματα για μετά, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα είναι αυτό το μετά.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Δεν είναι τόσο φόβος, αλλά θλίψη. Είναι το γεγονός ότι γνωρίζω πως τους πιο αληθινούς, τους πιο αγνούς μας φίλους, τα ζωάκια μας, τα έχουμε δίπλα μας για πολύ λίγο.
Πώς χαλαρώνεις μετά από μια δύσκολη μέρα
Με κάποια ταινία, μια βόλτα με φίλους και τα καλοκαίρια με ένα βιβλίο και ένα μπάνιο στη θάλασσα ή ένα θερινό σινεμά.
Λίγα λόγια για την παράσταση «Φάε»
Το “ΦΑΕ!” είναι μια βουτιά στη μνήμη, στο σώμα και στην ψυχή. Το ρήμα επιτακτικό, αυταρχικό, φορτισμένο — δεν είναι απλώς μια λέξη που επαναλαμβάνεται από τη μητέρα της, αλλά είναι μια εντολή που διαμορφώνει την ταυτότητά της, καθορίζει τις σχέσεις της με το φαγητό, με τον εαυτό της, με τον κόσμο γύρω της.
Η παράσταση ξετυλίγει μνήμες από τις δεκαετίες του ’70, ’80 και ’90, με αναφορές στην pop
κουλτούρα, στις σχολικές αυλές, στις Κυριακάτικες βραδιές μπροστά στην κρατική τηλεόραση. Μέσα από αυτές τις εικόνες, αναδύεται η σκληρότητα της παιδικής ηλικίας, το bullying, η κοινωνική πίεση για ομοιομορφία, και η βαθιά έλλειψη ενσυναίσθησης.
Δεν είναι απλώς μια προσωπική αφήγηση. Είναι μια συλλογική εμπειρία που αγγίζει ζητήματα όπως οι διατροφικές διαταραχές, η κοινωνική προκατάληψη απέναντι στο σώμα, η μητρική ταυτότητα και η απώλεια. Ο μονόλογος της ηρωίδας λειτουργεί σαν καθρέφτης για τον θεατή — μια πρόσκληση να αναγνωρίσει τις δικές του πληγές, τις δικές του σιωπές, τις δικές του μνήμες.
Η Θεατρική Ομάδα «π» (Pi Synergy) με την νέα της παράσταση “ΦΑΕ!” δεν έρχεται να δώσει
απαντήσεις. Έρχεται να ανοίξει χώρο. Χώρο για σκέψη, για ταύτιση, για συναισθηματική σύνδεση. Είναι ένα ταξίδι γεμάτο εικόνες, εναλλαγές και αλήθειες που δεν ειπώθηκαν ποτέ.
Ταυτότητα Παράστασης:
Κείμενο: Νάσια Παναγοπούλου
Σκηνοθεσία- Δραματουργική Επεξεργασία: Τάσος Φραγκιάς
Ερμηνεία: Αλεξία Μουστάκα
Σχεδιασμός Φωτισμού: Μανώλης Μπράτσης
Μουσική Επιμέλεια: Pi Synergy
Φωτογραφίες: Δημήτρης Τζώρτζης
Γραφίστας: Λεωνίδας Περηφάνης
Μια παραγωγή της Ομάδας π (Pi Synergy)
Έναρξη 6 Οκτωβρίου, Θέατρο Αλκμήνη
Πότε: Κάθε Δευτέρα στις 18.00
Πού: Θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 8-12, Αθήνα 118 54
Διάρκεια 75 λεπτά
