Η Δανάη Μπάρκα βρίσκεται για τρίτη χρονιά στο τιμόνι του «Πάμε Δανάη!» αλλά η ιδιότητα της παρουσιάστριας δεν έχει καλύψει αυτή της ηθοποιού. Μιλώντας στο ΟΚ! εξομολογείται ότι το θέατρο θα είναι πάντα η «καψούρα» της ενώ μιλά για για τα μηνύματα που δέχεται από τους φίλους της για την εκπομπή.
Είναι γνωστό ότι μέσα από την εκπομπή σου και τη συνέντευξη της Ζέτας Δούκα ξεκίνησε το ελληνικό #MeToo στον καλλιτεχνικό χώρο, έχοντας φυσικά προηγηθεί η αποκάλυψη της Σοφίας Μπεκατώρου. Σήμερα πολλοί νιώθουν ότι αυτό το κίνημα αρχίζει να ξεθωριάζει. Για παράδειγμα, η Ζέτα έχει δεχτεί μήνυση από τον Γιώργο Κιμούλη.
Μετά τη συνέντευξη της Ζέτας αλλά και κάποιες άλλες καταγγέλλουσες που μας μίλησαν τότε, όπως η Ευδοκία Ρουμελιώτη, η Παναγιώτα Βλαντή και η Δώρα Χρυσικού, ως εκπομπή αντιμετωπίσαμε επιδερμικά το θέμα, δεν ασχοληθήκαμε ξανά με αυτό. Σεβαστήκαμε τον πόνο τους, πονέσαμε και εμείς με τις περιγραφές τους, αλλά θέλαμε να μείνουμε πιστοί σε αυτό που ξεκινήσαμε: να δίνουμε χαρά στον κόσμο. Πόσο να προβάλεις τον πόνο του άλλου; Πέρσι καλύψαμε μόνο κάποια γεγονότα, ήμασταν διακριτικοί, φέτος δεν έχουμε ασχοληθεί καθόλου. Σεβόμαστε εξίσου τόσο τις καταγγέλλουσες όσο και τις οικογένειες των φερόμενων ως θυτών.
Για σένα ήταν πιο δύσκολο γιατί μεγάλωσες μέσα στα θέατρα και ήξερες όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Ήταν ανακουφιστικό για μένα που όλη η ομάδα συμφώνησε μαζί μου όταν τους είπα ότι δεν θα ήθελα να γίνει σίριαλ αυτή η ιστορία. Φιλοξενήσαμε όλες τις απόψεις. Από εκεί και πέρα ήταν πολύ αμήχανο για μένα όλο αυτό.
Πλέον αισθάνεσαι πιο πολύ παρουσιάστρια από ό,τι ηθοποιός;
Όχι. Το θέατρο παραμένει η καψούρα μου, το έχω υπηρετήσει για έξι χρόνια. Δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός μου η τηλεόραση, δεν έχει μπει μέσα μου το μικρόβιό της. Προσπαθώ να την υπηρετώ όσο καλύτερα μπορώ, μαθαίνω κάθε μέρα, αλλά πάντα θα είμαι ηθοποιός – και πέρσι εξάλλου έκανα την «Ουρανία». Η υπόκλιση στο κοινό του θεάτρου δεν συγκρίνεται με τίποτα για μένα. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν αγαπάω εξίσου την τηλεόραση. Στο ένα είμαι ο εαυτός μου –εντάξει, λίγο πιο μαζεμένη, αλλιώς θα είχε κοπεί η εκπομπή!–, στο άλλο είναι ένας ρόλος που βρίσκω πράγματα να συνδέω με τον εαυτό μου. Δεν πιστεύω ότι θα σταματήσω το θέατρο αλλά και δεν ξέρω πότε θα τελειώσει αυτό το ταξίδι στην τηλεόραση. Εμένα με νοιάζει να το έχω εκπροσωπήσει όσο καλύτερα μπορώ, χωρίς να έχω προσβάλει ή να έχω στενοχωρήσει κάποιον.
Πιστεύεις δηλαδή ότι δεν θα είχες σύνδρομο στέρησης;
Σίγουρα. Εδώ το καλοκαίρι έναν μήνα καθίσαμε και έλεγα «τώρα τι κάνουν οι άνθρωποί μας;». Μιλάω πολύ με τον κόσμο στα social media.
Άρα, αν σου ζητήσει το κανάλι να ανανεώσεις το συμβόλαιό σου, θα το κάνεις;
Φαντάζομαι ότι αν υπάρχει η ίδια χαρά και από τις δύο πλευρές, θα συνεχίσουμε.
Τα νούμερα σε επηρεάζουν;
Εμένα όχι τόσο, απλά αφορούν άλλους που ασχολούνται περισσότερο με αυτά, αρχισυντάκτες, project managers… Εγώ οφείλω να μην μπλέκομαι πολύ στα πόδια τους και να παραμένω χαρούμενη και αισιόδοξη. Τα τελευταία χρόνια τα νούμερα έχουν αρχίσει να επηρεάζουν περισσότερο τον κόσμο από ό,τι θα έπρεπε. Είναι σαν να πηγαίνω εγώ να ζητάω κάθε μέρα το Ζ μιας καφετέριας.
Πάντως, εμένα με ρωτάνε οι φίλοι μου που δεν είναι στον χώρο.
Και μένα με ρωτάνε. Ή μου στέλνουν μηνύματα: «Μπράβο! Πήγατε πολύ καλά χθες». «Είστε τρελοί;» τους απαντάω. «Ούτε εγώ δεν τα ελέγχω τόσο πολύ». Χαίρομαι, φυσικά, όταν μας προτιμάει ο κόσμος, είναι τιμή μας.
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
