Για πολλούς η Χριστίνα Μαραγκόζη είναι μια από τις πιο σημαντικές λαϊκές τραγουδίστριες της γενιάς της. Άλλοι, πάλι, την έχουν συνδέσει ως ντουέτο με τον Αντώνη Βαρδή. Η Χριστίνα Μαραγκόζη μιλά στο ΟΚ! και αποκαλύπτει για τις καλές εποχές που το «χρήμα που έρεε», τα ταξίδια με τον Αντώνη Βαρδή και τον χρόνο που περνά.
Φέτος, το σίριαλ «Αυτή η νύχτα μένει», που αναφέρεται στα μπουζούκια της επαρχίας εκείνης της δεκαετίας, κάνει μεγάλη επιτυχία. Νιώθεις νοσταλγία για αυτή την εποχή;
Όχι, δεν νοσταλγώ τίποτα. Ζω στο σήμερα. Όλοι μας είχαμε πάει σε αυτά τα μαγαζιά. Αν εξαιρέσουμε τις μπουάτ, τα μαγαζιά στην επαρχία ήταν πάνω-κάτω όπως παρουσιάζονται στο σίριαλ. Δεν ξέρω όμως να σου πω πώς το διαχειρίζονταν όσοι δούλευαν σε αυτά τα μαγαζιά, αν ήταν άγρια τα πράγματα ή αν υπήρχε μια γλύκα…
Εσύ πώς έζησες αυτή τη δεκαετία;
Επειδή έκανα τον πρώτο μου δίσκο το ’87 έζησα όλη την εποχή στο έπακρο. Ήταν μια εποχή που δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία από όσες ακολούθησαν – υπήρχαν χρήματα, ο κόσμος ήταν χαρούμενος και διασκέδαζε με την ψυχή του. Ήταν μια από τις καλύτερές μου εποχές. Εκείνα τα χρόνια ήμουν παντρεμένη με τον Αντώνη και μέχρι το 1995 που χωρίσαμε δουλεύαμε παρέα 7 μέρες την εβδομάδα και ταξιδεύαμε πολύ. Συνήθως γυρίζαμε σπίτι από τη δουλειά ξημερώματα και ξυπνoύσαμε στις 7.00 το απόγευμα. Έζησα εκδηλώσεις μεγάλου θαυμασμού γιατί ήταν η εποχή που είχα μεγάλα σουξέ. Δεν ξεχνάω με τίποτα τους μήνες που δούλευα στη Θεσσαλονίκη γιατί πάντα αυτή η πόλη ασκούσε μια μαγεία πάνω μου.
Με ποιους έκανες παρέα στις μεγάλες σου δόξες;
Με λίγους καλλιτέχνες. Είχα φίλους εξω-καλλιτεχνικούς. Μια εποχή θυμάμαι που κάναμε παρέα με την Άννα Βίσση και τον Νίκο Καρβέλα. Ήταν η εποχή που είχε βγάλει τον δίσκο «Δώδεκα», όπου τη μία πλευρά είχε γράψει ο Καρβέλας και την άλλη ο Αντώνης. Βγαίναμε, γελούσαμε, περνούσαμε εξαιρετικά.
Πώς αντιμετώπισες τα χρόνια που ήρθαν, όταν τα σουξέ δεν ήταν πολλά ή δεν είχαν την ίδια ένταση;
Το να διαχειριστείς τη διασημότητά σου είναι ένα θέμα. Προϋποθέτει φιλοσοφία, να πατάς γερά τα πόδια σου στη γη. Το να διαχειριστείς τη στιγμή που αρχίζουν και σβήνουν τα φώτα ή δεν βρίσκεσαι τόσο συχνά στην επικαιρότητα θέλει τα ανάλογα κότσια. Δεν σου κρύβω πως ζορίστηκα στην αρχή, άρχισα να αμφισβητώ τον εαυτό μου, μήπως δεν είμαι εγώ καλή. Γρήγορα συνειδητοποίησα πως κάτι ανάλογο αντιμετώπιζαν πολλοί καλλιτέχνες της γενιάς μου. Όμως, έχω μάθει να ξεπερνώ τα εμπόδια, να στηρίζομαι στον εαυτό μου και, ευτυχώς, σε βάθος χρόνου δεν με πήρε από κάτω.
Απαγορεύεται σε μια τραγουδίστρια να μεγαλώνει;
Όχι, καθόλου δεν απαγορεύεται. Είναι απολύτως φυσικό και να μεγαλώνει και να γερνάει. Είναι προσόν, οφείλουμε να είμαστε ευγνώμονες που μεγαλώνουμε γιατί πολλοί άνθρωποι δεν είχαν το προνόμιο αυτό. Η ενέργεια κάθε ανθρώπου έχει να κάνει με τον χαρακτήρα και όχι με την ηλικία του.
Έβγαλες χρήματα από το τραγούδι;
Φυσικά. Ήταν μια εποχή που το χρήμα έρεε και αμείφθηκα πολύ καλά. Ίσως να μη διαχειρίστηκα τα χρήματά μου καλά, αλλά τουλάχιστον ανταμείφθηκα όπως μου άξιζε. Έκανα πολλά ταξίδια. Μου άρεσε πολύ να πηγαίνω στο Λονδίνο να βλέπω παραστάσεις, ενώ πήγαινα στο Μιλάνο και τη Ρώμη για ψώνια. Για τις εμφανίσεις μου ραβόμουν, έτσι συνηθιζόταν, οπότε ψώνιζα από τους μεγάλους οίκους για τα καθημερινά. Γενικά ένα μεγάλο μέρος από τα χρήματα που παίρναμε πήγαιναν στα ρούχα. Στο μαγαζί κάθε βράδυ εμφανιζόμουν με 4-5 διαφορετικά σύνολα.
Φωτογραφίες: Ιωάννα Τζετζούμη/ Cube Digital Productions
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
