Η Αγγελική Αγγελίδη, αν και έχει δώσει πρόσφατα τις εξετάσεις της με επιτυχία στον χώρο της τέχνης, έχει ήδη δείξει το ταλέντο της και εκτός συνόρων. Πριν από λίγες εβδομάδες παρουσίασε την πρώτη της ατομική έκθεση στην Άγκυρα κερδίζοντας κοινό και κριτικούς τέχνης. Η ταχύτατα ανερχόμενη ζωγράφος,που ήδη τα έργα της κοσμούν τα σαλόνια της κοσμικής Αθήνας, μιλάει στο okmag για την αναγνώριση που δέχτηκε στη γειτονική χώρα και αποκαλύπτει τι κάνει αυτή τη στιγμή στη Νότια Κορέα.
Πώς συνέβη όλο αυτό Αγγελική;
Όπως πολύ καλά γνωρίζεις, το καλοκαίρι έκανα μια έκθεση στην Δημοτική πινακοθήκη Μυκόνου, με τίτλο Euphoria, η οποία είχε μεγάλη απήχηση. Βέβαια ο χώρος που μου δόθηκε για να εκθέσω, ήταν σχετικά μικρός, οπότε δεν μπόρεσα να παρουσιάσω όλη την συλλογή. Μετά την έκθεση και επιστρέφοντας στην Αθήνα, η ιστορικός τέχνης που είχε αναλάβει το Euphoria, Αννίτα Πατσουράκη, με ρώτησε αν θα με ενδιέφερε να στείλουμε το portfolio μου σε κάποιον μεγάλο γκαλερίστα στην Άγκυρα. Φυσικά της έκανα την εύλογη ερώτηση, γιατί στην Άγκυρα και όχι στην Κωνσταντινούπολη όπου είχα πρόταση ήδη από μεγάλη γκαλερί. Μου εξήγησε και αργότερα κατάλαβα ότι είχε δίκιο, ότι το να εκθέσει Έλληνας στην Τουρκική πρωτεύουσα είναι πολύ δύσκολο. Φυσικά με προειδοποίησε ότι ο συγκεκριμένος γκαλερίστας είναι αυστηρός στην κριτική των έργων που εκθέτει και έχει απορρίψει πολύ γνωστούς ζωγράφους στο παρελθόν, αλλά δεν χάνουμε τίποτα να δοκιμάσουμε. Δεν σου κρύβω ότι δεν πίστεψα ποτέ ότι θα με δεχόταν. Όχι γιατί δεν πίστευα στα έργα μου, το αντίθετο μάλιστα. Ήξερα ότι ο τρόπος που ζωγραφίζω τα λουλούδια και ο τρόπος που χρησιμοποιώ και συνδυάζω τα χρώματα είναι ιδιαίτερος και έχω πάρει τη μέγιστη αποδοχή σε αυτό. Είμαι όμως νέα στον χώρο και παρότι μέσα σε έναν χρόνο έχω δουλέψει σκληρά, θεώρησα ότι ήταν πολύ πρώιμο να κλείσω τέτοιου είδους συμφωνία. Παρόλα αυτά, επειδή κάποτε ένας αγαπημένος μου άνθρωπος μου άφησε «κληρονομιά» πριν φύγει την έκφραση ότι «αν δεν χτυπήσεις την πόρτα, δεν θα μάθεις ποτέ αν θα σου άνοιγε», αποφάσισα να στείλω τα έργα μου. Λίγες μέρες μετά ήρθε η απάντησή του η οποία έλεγε: «Not bad, I want to see her» και έτσι ξεκίνησαν οι διαδικασίες για να εκθέσω στην Τουρκική πρωτεύουσα.
Υπήρξαν εμπόδια;
Υπήρξαν πάρα πολλά εμπόδια και δύσκολα μάλιστα, ως προς τη μεταφορά των έργων κυρίως. Γνωρίζεις ότι η Τουρκία είναι τρίτη χώρα και λόγω αυτού με ζόρισε και η διαδικασία του να συγκεντρωθούν τα απαραίτητα έγγραφα, η μεταφορά και ο εκτελωνισμός τους ώστε να βρίσκονται εγκαίρως τα έργα στην γκαλερί. Επίσης δυσκολεύτηκα να βρω εκτελωνιστή που να εμπιστεύομαι στην Άγκυρα. Μετά από πολύ ψάξιμο κατέληξα τα στείλω σε κάποιον εκτελωνιστή στην Κωνσταντινούπολη, με τον οποίο δεν είχα τρόπο να επικοινωνήσω ούτε καν με mail, διότι δεν μιλούσε Αγγλικά. Από την Κωνσταντινούπολη έπρεπε να βρω άλλη μεταφορική να τα μεταφέρει στην Άγκυρα! Σε αυτό το σημείο με βοήθησε η Τουρκάλα φίλη μου Νεσχάν, η οποία έκανε τον διαμεσολαβητή ανάμεσα σε εμένα και το τουρκικό τελωνείο. Καταλαβαίνεις ότι μέχρι να φτάσουν τα έργα, είχα αγχωθεί πολύ, αλλά τέλος καλό, όλα καλά!
Τι σου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση στα πλαίσια της έκθεσής σου;
Καταρχάς να πω ότι πριν από την έκθεση και πριν στείλω έργα, έπρεπε να πάω από κοντά για να δω τον χώρο και να γνωριστούμε με τον γκαλερίστα. Περιττό να σου πω ότι η φιλοξενία του ήταν συγκλονιστική. Δεν αισθάνθηκα ούτε ένα δευτερόλεπτο ότι βρισκόμουν σε εχθρική χώρα. Το αντίθετο μάλιστα. Γνώρισα απίστευτους ανθρώπους με ιδιαίτερη ευγένεια και φιλικότητα. Τώρα, όσον αφορά την εμπειρία που έζησα την παραμονή και την ημέρα των εγκαινίων, θα σου πω με μια λέξη ότι ήταν ΜΟΝΑΔΙΚΗ! Φτάνοντας στην Άγκυρα ενημερώθηκα με χαρά ότι 27 γιγαντο-οθόνες σε όλη την πόλη, παρουσίαζαν τα έργα και την έκθεσή μου. Μια μέρα πριν από την έκθεση, είχε κανονιστεί να κάνω performance μπροστά στο κρατικό κανάλι της Τουρκικής τηλεόρασης, ζωγραφίζοντας ένα μεγάλο έργο το οποίο δημοπρατήθηκε και τα έσοδά του δωριστήκαν σε έναν οργανισμό όπου στηρίζει τις υποτροφίες των Τούρκων φοιτητών. Την ώρα λοιπόν που ζωγράφιζα live, ο κόσμος μου ζητούσε να με αγκαλιάσει και να βγάλει φωτογραφία μαζί μου μπροστά στο έργο! Άλλοι μου ζητούσαν να τους χαρίσω το πινέλο μου ή την παλέτα μου! Τους έβαζα να κάνουν πινελιές στον πίνακα και αυτό τους έκανε να θέλουν να καλέσουν και τους φίλους τους για να ζήσουν αυτή την εμπειρία. Από δημοσιογράφους, καλλιτέχνες, μέχρι παιδάκια. Μετατράπηκε σε ένα μεγάλο εικαστικό πάρτι, όλοι ήμασταν μια τεράστια παρέα που περνούσε όμορφα. Φτάνοντας λοιπόν η πολυπόθητη ημέρα των εγκαινίων και μπαίνοντας στον χώρο της έκθεσης, άρχισαν να ακούγονται Ελληνικά τραγούδια και ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά μου μια τεράστια Ελληνική σημαία φωτισμένη δίπλα στη δική τους. Μου κόπηκε η ανάσα και έτρεχαν τα μάτια μου. Η αποδοχή των έργων; Απίστευτη! Ο κόσμος περίμενε ουρά για να υπογράψω τον κατάλογο που κρατούσαν στα χέρια τους. Φυσικά και ο γκαλερίστας και εγώ, μιλήσαμε για την σημασία της ειρήνης μεταξύ των δυο λαών.
Τι σου έλεγαν για την Ελλάδα οι Τούρκοι που σε τίμησαν με την παρουσία τους;
Όλο το μήνυμα ήταν γύρω από την ειρήνη! Εγώ είδα ανθρώπους που μου ξεκαθάρισαν ότι τα κράτη έχουν σύνορα και όχι οι λαοί. Και μόνο που ύψωσαν την Ελληνική σημαία δίπλα στη δική τους, αυτό τα λέει όλα! Πλέον εγώ θα πιστεύω μόνο όσα βλέπω κι όχι όσα ακούω. Φυσικά και θα υποστηρίξω τη χώρα μου ανά πάσα στιγμή και το απέδειξα, διότι στην ομιλία μου τόνισα τη σημασία της Ελληνικής σημαίας και ότι την έκθεση επέλεξα να την κάνω μεταξύ 28 Οκτωβρίου που είναι η εθνική μας γιορτή και 29 Οκτωβρίου που είναι η δική τους εθνική εορτή, στέλνοντας ένα τεράστιο μήνυμα ειρήνης.
Γνωρίζω ότι δεν είναι η μόνη χώρα του εξωτερικού που θα εκθέσεις τα έργα σου.
Ακριβώς! Πρώτα ο Θεός, έχουν κλειστεί εκθέσεις για έναν χρόνο σε αρκετές χώρες, με επιλεγμένα έργα από συλλογές που έχω ήδη παρουσιάσει, αλλά επειδή πχ το Λονδίνο έχει αναβληθεί δυο φορές και μάλιστα την πρώτη λόγω του πολέμου Ρωσίας- Ουκρανίας, αποφάσισα να μην θεωρώ τίποτα δεδομένο, διότι «οι άνθρωποι κάνουν όνειρα και ο Θεός γελάει» όπως λέει ο σοφός λαός. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσω μια σχολή εξειδίκευσης για digital virtual art και κολάζ στη Σεούλ. Εδώ στην Κορέα θα βρίσκομαι μέχρι τα τέλη του μήνα για να παρακολουθήσω υποχρεωτικά μαθήματα δια ζώσης και μετά διαδικτυακά. Οπότε άδραξα την ευκαιρία για να κάνω σε αυτό το διάστημα αρκετά ραντεβού καθώς, εκτός απροόπτου, θα γίνει και εδώ έκθεση τον Απρίλιο!
