O ανερχόμενος ηθοποιός, Αλέξανδρος Σκουρλέτης, που υποδύεται τον Αλέξη, στην δραματική σειρά του Mega « Η Γη της Ελιάς», φωτογραφίζεται και μιλά για τις οικογενειακές σχέσεις αλλά και τον ρόλο του.
Η γη της ελιάς είναι η πρώτη σου τηλεοπτική δουλειά;
Ναι, είναι η πρώτη μου δουλειά σε καθημερινό σίριαλ παίζοντας βασικό ρόλο. Στο παρελθόν είχα κάνει μια συμμετοχή στην Αγγελική (σ.σ. σειρά του Alpha). Στην αρχή είχα άγχος αλλά λόγω των καθημερινών γυρισμάτων έφυγε γρήγορα.
Πώς αντέδρασες την πρώτη φορά που είδες τον εαυτό σου στην τηλεόραση;
Φρίκαρα! Δεν μπορώ να με βλέπω ή να ακούω τη φωνή μου στην τηλεόραση ακόμη και τώρα. Με πιάνει κάθε φορά αμηχανία. Δεν το έχω συνηθίσει, σίγουρα όμως είμαι σε καλύτερο στάδιο απ’ ό,τι ήμουν στην αρχή.
Πώς έγινε η τηλεοπτική πρόταση;
Είχα πάει σε διάφορα γραφεία κάστινγκ και ένα από αυτά με έδειξε στον Αντρέα (σ.σ. Γεωργίου) και αφότου κάναμε κάποια δοκιμαστικά, του άρεσα, με εμπιστεύτηκε –τον εμπιστεύτηκα κι εγώ– και προέκυψε αυτή η όμορφη συνεργασία. Πριν τον γνωρίσω πίστευα ότι λόγω του ονόματος και της επιτυχίας του θα ήταν κάπως πιο απόμακρος. Καμία σχέση όμως με αυτό που είχα στο μυαλό μου.
Και έχεις την τύχη να έχεις και πολλές σκηνές με τη Λυδία Κονιόρδου καθώς υποδύεσαι τον γιο της.
Αυτό ναι, ήταν μεγάλο δώρο για μένα γιατί με έχει βοηθήσει πολύ. Από την πρώτη στιγμή ήταν ανοιχτή να συζητήσει μαζί μου και να με ακούσει. Θυμάμαι ότι πριν κάνουμε τον πιλότο της σειράς την είχα πετύχει στον έλεγχο του αεροδρομίου και της λέω: «Κυρία Κονιόρδου, είμαι ο Αλέξανδρος, θα κάνω τον γιο σας». Πιάσαμε κουβέντα και αμέσως κατάλαβα πως ταιριάζουμε και πως αυτή η συνεργασία θα πάει καλά. Πλέον είμαστε φιλαράκια.
Στη σειρά υποδύεσαι έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Ναι, ο Αλέξης είναι ένας άνθρωπος ψυχικά άρρωστος, πάσχει από εμμονές και διπολικότητα. Η βασική εμμονή του είναι η Μυρτάλη (σ.σ. Αφροδίτη Λιάντου), κάνει τα πάντα για να την έχει, εκείνη τον απορρίπτει και η κατάστασή του επιδεινώνεται. Μάλιστα, για τον ρόλο μου άρχισα να διαβάζω βιβλία ψυχολογίας και να βλέπω συνεντεύξεις ανθρώπων που πάσχουν από διπολική διαταραχή για να δω πώς μιλάνε, πώς κινούνται και πώς το βιώνουν.
Εσύ ως άνθρωπος τι εμμονές έχεις;
Ποτέ δεν είχα εμμονές, γενικά είμαι χαλαρός ως άνθρωπος. Ως αρνητικό στοιχείο μου θα έλεγα πως δεν έχω υπομονή, κάτι που προσπαθώ να το φτιάξω. Γιατί είναι πολύ σημαντική αρετή η υπομονή.
Ο Αλέξης, ο τηλεοπτικός σου ρόλος, κάνει τα πάντα –σε σημείο εμμονής– για μια γυναίκα. Εσύ μέχρι πού επιτρέπεις στον εαυτό σου να φτάσει για να έχει τον άνθρωπο που θέλει στη ζωή του;
Μέχρι στιγμής κρατάω μια απόσταση από τον έρωτα. Εντάξει, εννοείται ότι έχω ερωτευτεί, αλλά δεν ήμουν ποτέ των σχέσεων, ίσως με φοβίζει η δέσμευση. Επίσης, είναι πολλά τα πράγματα που θέλω να κάνω και κάπως φοβάμαι ότι είναι δύσκολο να βρεις έναν άνθρωπο που να μπορεί να σε ακολουθήσει σε όσα θες και να τον ακολουθήσεις και εσύ. Γενικά είναι μια σύμπτωση που είναι ωραία όταν συμβαίνει, αλλά συμβαίνει σπάνια αυτό το ταίριασμα δύο ανθρώπων.
Η μεγαλύτερή σου σχέση πόσο καιρό διήρκεσε;
Δύο χρόνια. Αλλά είναι και η εποχή μας τέτοια που κάνει τα πράγματα πιο εφήμερα. Ωστόσο, σε ό,τι αφορά το κομμάτι της απόρριψης, πιστεύω πως όταν αυτή έρχεται, πρέπει να την κατανοούμε.
Γυρίζοντας πίσω, στην παιδική σου ηλικία, τι θυμάσαι έντονα;
Από μικρή ηλικία, γύρω στα 5, με θυμάμαι να κάνω σκέιτ και να γυρίζω σπίτι μου με σπασμένα πόδια – διαστρέμμα – τα και ραγίσματα. Ήταν όμως πάθος μου, έκανα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και ακόμη κάνω δηλαδή. Παράλληλα, επειδή προέρχομαι από καλλιτεχνική οικογένεια –ο πατέρας μου είναι σκηνοθέτης και ο αδελφός μου σκηνογράφος–, ήμουν μέσα στο θέατρο, ποτέ όμως δεν είχα σκεφτεί να το ακολουθήσω. Στις πανελλήνιες πέρασα σε μια τυχαία μου επιλογή, στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών και Τοπογραφίας στο ΤΕΙ Αθήνας. Τα παράτησα στο δεύτερο εξάμηνο και έδωσα εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης. Κάπως έτσι άρχισε να με κερδίζει το θέατρο και να καταλαβαίνω ότι αυτό τον δρόμο θέλω να ακολουθήσω. Και η πρώτη αμφιβολία μου μετατράπηκε σε σιγουριά.
Και σήμερα πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;
Με πολλές προπονήσεις στο γυμναστήριο και πυγμαχία, διαβάζοντας αρ – κετά και φυσικά κάνοντας σκέιτ σε πάρκα ή στον δρόμο!
